این یک واقعیت است که بدون تجهیزات نمی‌توانید سنگ نوردی کنید. اگر به کوه نوردی فنی می‌روید نیز تجهیزات بیشتری احتیاج خواهید داشت. در کنار شرایط و توانایی شخصی‌تان، داشتن تجهیزات مناسب و باکیفیت امری اساسی درزمینه‌ی کوهنوردی است؛ بنابراین استانداردهای مختلفی وجود دارد که تجهیزات کوهنوردی باید مطابق آن‌ها باشند. علاوه بر استاندارد اروپا (EN)، باید به استاندارد UIAA (فدراسیون بین‌المللی کوهنوردی و صخره‌نوردی) نیز که به معیاری جهانی تبدیل شده توجه کنید. از کلاه ایمنی گرفته تا کفش‌های سنگنوردی و کوهنوردی: تجهیزات اصلی لازم برای سنگ‌نوردی در ارتفاعات بالا گسترده‌تر از تجهیزات موردنیاز صعود اسپرت یا صعودهای داخل سالن است. بسته به برنامه صخره نوردی یا کوهنوردی فنی، تجهیزات موردنیاز ممکن است متفاوت باشند، اما تجهیزات اولیه و اساسی برای تمام تیم‌ها یکسان است. هارنس چه برای صعودهای اسپرت، چه در یخ، چه در برنامه های کوهنوردی فنی و چه در یک برنامه هایی که به ارتفاعات صعود می‌کنند، هارنس (یکی از تجهیزات مورداستفاده در کوهنوردی و صخره‌نوردی که فرد را هنگام صعود محافظت می‌کند) یکی از قطعه‌های اصلی تجهیزات موردنیاز است. انواع هارنس در بازار وجود دارد که هرکدام با توجه به کاربردشان دارای ویژگی‌های مختلفی هستند. کمربند: کوهنوردی با استفاده از کمربند، یکی روش‌های صعود پیشنهادی ماست؛ اما تفاوت‌هایی میان هارنس های مورداستفاده در صخره‌نوردی ورزشی، تورهای ارتفاعات بالا و کوهنوردی وجود دارد. درحالی‌که هارنس های مخصوص سنگنوردی اسپرت دارای حلقه‌های کمتری هستند، اما وجود این حلقه‌ها در کوهنوردی بسیار مهم هستند؛ مثلاً برای کوییک دراها، نگه‌داشتن انواع تجهیزات حمایت، ابزار موردنیاز برای ایجاد کارگاه جهت حمایت و کاربردهای دیگر باید حلقه‌های کافی وجود داشته باشد. پد های نرم و ضخیم کمربند در کوهنوردی نسبت به صخره‌نوردی اسپرت از ارزش کمتری برخوردار هستند، زیرا در کوهنوردی معمولاً از فرود آمدن با طناب اجتناب می‌کنند. بااین‌وجود، هارنس باید کاملاً مناسب با بدن فرد باشد و بندهای پشت حلقه‌های پا و باسن باید به‌اندازه کافی پهن باشند، در غیر این صورت هارنس در وضعیت آویزان و یا در صعودهای طولانی ناراحت‌کننده و دردناک خواهد بود. کمربندهایی که برای برنامه صعودهای ارتفاع بالا طراحی‌ شده‌اند، بندهای پهنی نداشته و پدینگ سفت و سختی ندارند؛ زیرا برخلاف کمربندهای کوهنوردی برای استفاده در مدت‌زمان طولانی طراحی نشده‌اند. بااین‌حال اندازه‌شان کوچک‌تر است و بسیار سبک‌تر هستند. تسمه سینه: تسمه سینه مکمل کمربند است و در اکثر موارد فقط در کنار کمربند از آن استفاده می‌شود. اگرچه این اتفاق بسیار نادر است، این قطعه باید در هنگام سقوط از سروته شدن شخص جلوگیری کند. هارنس کامل بدن (full body): در گذشته، از هارنس کامل بدن در کوهنوردی و یا تورهای ارتفاع بالا استفاده می‌شد؛ اما امروزه این نوع هارنس در کوهنوردی صنعتی و یا برای کودکانی که هنوز بافت عضلانی کاملی ندارند مورداستفاده قرار می‌گیرد. در کوهنوردی و صخره‌نوردی اسپرت از هارنس کامل استفاده نمی‌شود؛ زیرا به دلیل حالت آویزانی که دارد پایین آمدن با طناب را دشوار می‌کند. مشاهده و خرید انواع هارنس در فروشگاه اینترنتی دوبیسل کلاه ایمنی کلاه ایمنی در کوهنوردی و صخره‌نوردی دو هدف دارد: محافظت از فرد در برابر سقوط سنگ‌ها و ضربه. کلاه‌های کوهنوردی قدیمی دارای پوسته‌ای پلاستیکی بوده و ازلحاظ محافظت در برابر ضربه مستحکم هستند، ولی در محافظت از ضربه‌هایی که از کنار کلاه وارد می‌شوند نمی‌توانند به‌خوبی عمل کنند. کلاه‌های ایمنی مدرن نسبتاً سبک هستند، زیرا از هسته پلی استیرنی همراه با یک پوسته بیرونی نسبتاً نرم ساخته شده‌اند. این کلاه‌ها از شما به‌خوبی در برابر ضربه‌ها محافظت می‌کنند اما به دلیل ساختارشان شکننده‌تر هستند. کلاه ایمنی هیبریدی در تلاش است تعادل را میان مزایا و معایب کلاه‌های پلاستیکی و قالبی برقرار کند: فوم پوشیده شده با لایه‌ای پلاستیکی. کلاه‌های هیبریدی باوجود وزن سبکی که دارند، به‌خوبی از فرد در برابر ضربات محافظت می‌کنند. مشاهده و خرید انواع کلاه ایمنی در فروشگاه اینترنتی دوبیسل کفش سنگنوردی در کف‌پوش تمامی کفش‌های سنگنوردی به‌منظور ایجاد اصطکاک روی صخره و اطمینان از قدم‌های محکم، نخ بسیار کمی به‌کاررفته است. مدل‌های مختلف کفش در مقدار کشش، کف‌پوش و شکل متفاوت‌اند. کفش سنگنوردی باید بر اساس کاربرد موردنظر انتخاب شود. هیچ نوع کفشی آن‌قدر کامل نیست که قابلیت استفاده‌ی همه‌جانبه را، از مسیرهای ناهموار گرفته تا تورهای ارتفاع بالا داشته باشد. به‌عنوان‌مثال، در مسیرهای کوهنوردی که افراد نمی‌توانند کفش خود را پس از هر طول طناب دربیاورند، راحتی کفش بسیار مهم‌تر از سنگنوردی اسپرت است. به همین دلیل، کفش‌های سنگنوردی به کار رفته برای این برنامه ها نسبت به کفش‌های صعود اسپرت راحت‌تر بوده و مقدار سختی و فشردگی‌شان کمتر است. بااین‌وجود، این کفش‌ها همچنین باید به‌اندازه کافی بر سنگ‌ها یا دیواره‌ی صخره‌ها بچسبند تا کوهنورد قدم‌های دقیق‌تری بردارد. درباره نحوه انتخاب و خرید کفش سنگنوردی مناسب بیشتر بخوانید مشاهده و خرید انواع کفش سنگنوردی در فروشگاه اینترنتی دوبیسل تجهیزات حمایتی و فرود کارابین HMS (گلابی‌شکل): یکی از ضروری‌ترین تجهیزات موردنیازتان! اساساً دو نوع کارابین HMS وجود دارد؛ کارابین هایی که دارای سیستم قفل ایمن هستند (SafeLock) و کارابین هایی که سیستم قفلشان ناایمن است (قلاب شکل). اولین مورد عمدتاً برای صعود از یخچال‌های طبیعی یا بالا رفتن با طناب استفاده می‌شود، زیرا از باز شدن تصادفی کارابین به دلیل اصطکاک طناب جلوگیری می‌کند. از کارابین های ناامن نیز در تورهای کوهنوردی استفاده می‌شوند؛ به‌گونه‌ای که یک دهانه‌ی بزرگ دارند که برای حفاظت، حمایت و یا فرود آمدن ایده آل است. مشاهده و خرید انواع کارابین در فروشگاه اینترنتی دوبیسل ATC: از تجهیزات دارای ترمز دینامیک، در صعودهای فنی برای حفاظت، حمایت و یا فرود استفاده می‌شود. آن‌ها نیروی ترمز را از طریق نیروی دستی روی طناب تولید می‌کنند. دستگاه‌های حمایتی نیمه اتوماتیک مانند Grigri و Smart به‌گونه‌ای متفاوت عمل می‌کنند. در این دستگاه‌ها در صورت سقوط ناگهانی، حرکت طناب به‌طور خودکار متوقف می‌شود. درباره ابزار حمایت و فرود پتزل مدل ریورسو petzl reverso بیشتر بخوانید مشاهده و خرید انواع ابزار حمایت و فرود در فروشگاه اینترنتی دوبیسل پودر و کیسه‌ی پودر پودر به‌طور عمده از منیزیم مایع یا پودر شده تشکیل‌شده است که باعث خشک شدن دست‌ها می‌شود. این پودر رطوبت عرق را جذب کرده و کمک می‌کند کوهنوردان راحت‌تر صخره‌ها را بگیرند. مشاهده و خرید انواع پودر و کیسه پودر سنگنوردی در فروشگاه اینترنتی دوبیسل تسمه (اسلینگ) و کوییک درا در کوهنوردی، از تسمه‌ها در نقطه‌ی میانی کمربند و یا برای اتصال نقاط ثابت استفاده می‌شود. تسمه‌ها که معمولاً از پلی امید (نایلون) ساخته‌شده‌اند، باید به‌طور مستقل گرده زده شوند و یا دوخته شوند. از اسلینگ ها برای استفاده در کوییک دراهای صعودهای فنی نیز استفاده می شود. مزیت این مدل کوییک دراها این است که طول آنها به سرعت قابل تغییر است و با افزایش طول آن در برخی میانی های مسیر باعث کاهش شکست و اصطکاک طناب می شود. همچنین از کوییک درا برای اتصال طناب در طول یک طول صعود استفاده می شود. کوییک درا ها از دو نوع تسمه سخت و داینما ساخته می شوند. همچنین دارای طول های متفاوت هستند که بسته به نوع صعود از کوییک درا های کوتاه و بلند در طول مسیر استفاده می شود. مشاهده و خرید انواع اسلینگ و کوییک درا در فروشگاه اینترنتی دوبیسل کارابین HMS و کارابین پیچ کارابین HMS دارای دهانه‌ای بزرگ است و نام آن از نام آلمانی “Halbmastwurfsicherung” گرفته‌شده است. این کارابین همراه با گره‌ی مونتر، می‌تواند هم نفر سرطناب و هم نفر دوم را حمایت کند. همچنین با ترکیب این کارابین و گره‌ی خودحمایت، می‌توان از آن برای خود حمایت و بالا رفتن از صخره استفاده کرد. در مقابل، دارای دهانه‌ای کوچک‌تر هستند و کمتر برای حمایت (از خود) مورداستفاده قرار می‌گیرند. کارابین های ساده و پیچ کارابین های ساده به عنوان اتصال های اساسی در سنگنوردی به‌حساب می آیند. آن‌ها طناب را به قلاب یا تجهیزات قدیمی کوهنوردی در دیواره‌ی صخره متصل می‌کنند. کارابین های سنگنوردی از آلیاژهای آلومینیوم ساخته‌شده‌اند و بر دو نوع دهانه مستقیم و خم تقسیم می‌شوند. همانند کارابین های HMS و کارابین های پیچ، کارابین های ساده نیز باید ازنظر حداقل نیرویی که می‌توانند نگه‌دارند از استاندارد خاصی پیروی کنند.   طناب کولار یا داینما (طناب انفرادی یا cord) طناب‌ها یا از پلی‌اتیلن (Dyneema) و یا از آرامید (Kevlar) ساخته‌شده‌اند. اگرچه طناب پلی امید در مقابل پارگی بسیار مقاوم است، ولی بازهم از کولار و داینما ظریف‌تر است، به همین دلیل باید ضخیم‌تر و سنگین‌تر باشد تا از استانداردها پیروی کند. طناب داینما بسیار سبک بوده و در مقابل پارگی بسیار مقاوم است. همچنین در مقابل بریده شدن نیز بسیار مقاوم است ولی آن‌چنان ارتجاعی نیست. طناب کولار نیز تقریباً خصوصیاتی شبیه به داینما دارد ولی در مقایسه با آن کمی سنگین‌تر است. توجه داشته باشید که گره زدن طناب مقاومت آن‌را از بین می‌برد. بسته به گره، مقاومت طناب می‌تواند بین 25 تا 50 درصد کاهش یابد. همچنین، آویزان ماندن از کارابین نیز می‌تواند باعث کاهش مقاومت طناب شود. درباره تکنیک های گره زنی و کاربردهای آن در سنگنوردی بیشتر بخوانید مشاهده و خرید انواع طناب در فروشگاه اینترنتی دوبیسل تلفن همراه تلفن همراه عنصری حیاتی در تجهیزاتتان به منظور برقراری تماس برای کمک و یا تماس‌های اضطراری است. توجه داشته باشید که طول عمر تمامی تجهیزات ساخته شده از پلاستیک بین حداکثر 10 سال است. کمربند، کلاه ایمنی، طناب و بقیه وسایل باید بعد از 10 سال تعویض شوند (حتی اگر از آن‌ها استفاده نکرده باشید). همچنین اگر وسایلتان وزنی زیاد را تحمل کرده‌اند، در موارد شدید (مثلاً بعد از یک سقوط جدی) باید پس از یک بار استفاده آن‌ها را تعویض کنید.

آیا تا به حال بی حمایتی را تجربه کرده اید؟ گرفتار تردید و ترس از سقوط؟ دوستانتان با گفتن«تمامش کن!» یا اینکه «تو موفق شدی!» تشویقتان می کنند. اما بخشی از شما  بهتر می داند: می داند که ترس به معنا دار است؛ می خواهد شما را از خطر محافظت کند. خب، آیا به حرف دوستانتان گوش می کنید و انجامش می دهید، یا به ترستان توجه میکنید و عقب نشینی می کنید؟ انگیزه به شما می گوید که چگونه بالا بروید(از کوه).آنچه را که برای شما ارزشمند است آشکار می کند و در اینکه در ارتفاع(بالای کوه)چه تصمیماتی میگیرید تاثیرگذار است، و همچنین شما را از عواقب تصمیمات آگاه می کند. برای مثال، اگر انگیزه کنارگذاشتن ترس دارید و می خواهید مانع از افتادنتان شوید، احتمال این وجود دارد که خودتان را مصدوم یا مجروح کنید. همه می افتند، و اگر تاکنون هنوز یاد نگرفته اید چگونه ماهرانه سقوط کنید، یک عاقبت بد، می تواند ترس از افتادن را در شما تقویت کند. این رویکرد بازتاب کننده انگیزه”تمامش کن!” است، یا خیلی تخصصی تر در ورزش ما،عبارت قدیمی گمراه کننده: “هی پسر، بلند شو و انجامش بده!”- شما سعی می کنید از ترستان عبور کنید تا بیشتر از این لازم نباشد با آن دست و پنجه نرم کنید. اما این طرز تفکر “همه یا هیچ”(همه= من انجام می دهم،روانه می کنم ؛ هیچ= حالا یک کاری می کنم،یا اصلا امتحانش نمی کنم چون از سقوط می ترسم.)توجهتان را از زمان حاضر به سمت آینده خیالی ای می برد که در آن قرار نیست با ترستان روبه رو شوید. به هرحال، در صخره نوردی، چون ما تقریبا همیشه سعی می کنیم مسیری را انتخاب کنیم که برایمان جدید است-مسیری که ممکن است در آن سقوط کنیم- این مسئله هر دفعه خودش را دوباره نمایان می کند. با این تفکر، به زودی شروع به درک کردن سقوط به عنوان یک چیز پر از ترس و اضطراب خواهید کرد. ترس و استرس حالاتی نامساعد هستند، بنابراین از آنها دوری می کنیم. به هر حال، در این روش، برای پیدا کردن انگیزه، برای فرار از چیزی که در ورزش موردی اساسی است، یک چیزی غلط به نظر می رسد. در عوض، ما باید به ترس، به عنوان یک معلم که در واقع به ما کمک می کند تا خطر کردن را بفهمیم و استرس را کنترل کنیم، نزدیک شویم. چیزی که لازم است یک انتقال در انگیزه است،که با کمک شش سوال زیر(به ترتیب) می توانیم به آن برسیم: 1-هدفتان را مشخص کنید: آیا ازشر ترس خلاص می شوید یا سقوط را به عنوان یک مهارت می پذیرید؟ 2-مشخص کنید چه زمانی راحت هستید: آینده یا حال ؟ 3-رابطه تان با استرس و ترس را روشن کنید: از شر آنها خلاص می شوید یا به آنها به عنوان معلم افتخار می کنید؟ 4-انتخاب کنید چگونه کار را شروع می کنید: با تفکر همه یا هیچ، یا گام های کوچک؟ 5-برای خودتان تعیین کنید: آیا هویت خود را به عواقب کار گره می زنید یا اینکه این دو را از هم جدا می کنید؟ 6-مشخص کنید چه کسی تصمیم می گیرد: شما یا دوستانتان؟ همینطور که نگاهی به لیست می اندازید، به سوالات جواب بدهید.هر زمانی که گزینه اول را نتخاب می کنید، شما درحال برگزیدن رویکرد “تمومش کن!” هستید. در این موقعیت، شما درحالیکه به حالت بقای(نجات یافتگی)همه یا هیچ و حمله یا گریز انتقال می یابید واکنش می دهید. شما یا با تمام خرات می جنگید و از آنها بدون سقوط رد می شوید و یا فرار می کنید و اقدام خاصی انجام نمی دهید. ضمیرتان کل این فرایند ها را پیش می برد: امیدوار است که موفق شوید، چیزی که اثبات می کند شما خیلی گردن کلفت هستید؛ یا بهانه گیری می کند که از کوهنوردی منصرف شوید. همه آنچه که برای کنترل ترس و استرس لازم است، این است که به شش سوال بالا ماهرانه پاسخ دهید-انتخاب گزینه دوم در هر شش مورد، به شما ذهنیتی متمرکز می دهد. این است روشی که ما، با کمک آن از تفکری نادرست و غلط به سمت تفکر سالم تر و هدف معین تر حرکت می کنیم . هدف انگیزه” متمرکز شدن” این است که سقوط کردن را به عنوان یک مهارت بیاموزید-تا بتوانید با ذکاوت و هوشمندانه ترس و استرستان را کنترل کنید، چیزی که درعوض این امکان را به شما می دهد که گام های کوچک و قابل اجرا بردارید و روی اینکه چقدر ترس و مقاومت دارید حساب باز کنید به جای اینکه به نظرات دوستان یا ضمیرتان توجه کنید. یک قدم کوچک به سمت استرس، مانند اینکه هر سری قدم های بزرگتری بردارید، باعث رهایی از این مسئله ترسناک می شود و علاوه بر ایجاد مقدار کمتری استرس، حس مقاومت ایجاد می کند، این خوب است. این مقاومت بیانگر این است که دیگر در راحتی و اسودگی نیستید، در واقع، شما در حال ورود به حوزه استرس هستید که در آن یادگیری رخ می دهد. اما هنوز به مرحله وحشت نرسیده اید، جایی که برانگیزنده احساسات است و شما دیگر نمی توانید چیزی یاد بگیرید. در عوض، شما پیش برنده این فرایند ها هستید، سقوط را به عنوان یک مهارت، با شناسایی و برداشتن گام های کوچک به سمت مدیریت این موقعیت ترکیب می کنید. بنابراین وقتی بی حفاظ هستید، از عبارت”تمومش کن” درحالی که گرفتار و دودل هستید استفاده نکنید؛ این شما را متمرکزتر می کند. به شما کمک خواهد کرد ارزش ترستان را درک کنید و انتخاب هایی با عواقب قابل کنترل تری داشته باشید. با تمرکز کردن قادر خواهید بود در مواقع حساس،مثل افتادن، ماهرانه عمل کنید. اینطوری از کل فرایند کوهنوردی هم بیشتر لذت می برید، چیزی که به خاطر آن به کوه امده اید. تمرکز کنید با توجه شش گام زیر سیستم فکری مهیج و بلند پروازی را رها کنید و بازتر و متمرکز تر فکر کنید: 1.هدف را مشخص کنید: یادگیری سقوط به عنوان یک مهارت 2.چه زمانی راحت هستید: همین حالا 3.رابطه بین ترس و استرس: به آنها به عنوان معلم هایتان افتخار کنید 4.کار را چگونه شروع کنیم: با گام های کوچک قابل کنترل 5.ضمیر: هویت خود را از عواقب کارهایتان جدا کنید 6. چه کسی انتخاب می کند: شما !