خُلِنو، بلندترین نقطه استان تهران، قله‌ای است در منطقه البرز مرکزی به ارتفاع 4375 متر. خلنو و قله هم‌ارتفاع آن، آزادکوه، پس از دماوند و علم‌کوه سومین قله بلند البرز مرکزی هستند. خلنو، از جنوب به شمشک و رودبار قصران، از شمال به دره رودخانه وارنگه‌رود، از شرق به دشت لار (محدوده لواسانات) و از غرب به وسیله خط‌الرأس هرزه‌کوه به دره رودخانه کرج منتهی می‌شود.

متداول‌ترین مسیر صعود به قله خلنو از تنگه‌ای در شمال روستای لالان (در دهستان رودبار قصران) شروع می‌شود. در انتهای این مسیر دو یال، یک گودی، زیر قله تشکیل می‌دهند که به آن کاسه گفته می‌شود. عبور از کاسه راه تابستانه قله است. یال جنوبی کاسه به قله‌ای دیگر به نام برج (با ارتفاع حدود 4325 متر) منتهی می‌شود. با ادامه مسیر بر روی خط الرأسی که از برج به سمت شمال می‌رود و عبور از تیغه‌های ژاندارک نیز می‌توان به خلنو رسید. عبور از خط الرأس برج-خلنو به دلیل قسمت تیغه‌ای، مسیری چالشی محسوب می‌شود.راه دوم، صعود به قله‌های سرکچال و عبور از گردنه ورزا است که از شمشک (در بخش رودبار قصران) آغاز می‌شود. این مسیر هم ابتدا به برج و سپس به خلنو می‌رسد.

تعیین درجه سختی قله خلنو برای صعود، به عوامل گوناگونی مانند شرایط جسمانی و فیزیکی، تجربه کوهنوردی، مسیر انتخابی، بهره‌مندی از تجهیزات مناسب و آب و هوا بستگی دارد. اما می‌توان گفت که قله خلنو به صورت کلی یک قله فنی و بلند در البرز مرکزی است. در نتیجه برای صعود به تجربه کوهنوردی و آمادگی فیزیکی و جسمانی بالا نیاز خواهید داشت.

چشم‌اندازهایی که از قله خلنو می‌توان داشت به آزاد کوه در قسمت شمال و شمال شرق، دره وارنگه‌رود، خط‌الرأس سرکچال، جانستون کوه(کوه زرد) است.

در طول مسیر پیمایش این قله با گونه‌های گیاهی مختلف چون گون، گلپر، لاله، شقایق، زرشک، سیرک، لوچک، گزنه، و... نام برد. و همچنین گونه‌های جانوری مختلف چون پرندگانی همچون عقاب طلایی، هما، کبک، دری، چکاوک، هدهد و حیواناتی مانند گراز، قوچ، میش، کل و بز، خرس قهوه‌ایی، گرگ و ... در این منطقه یافت می‌شوند.