مسجد جامع دزفول یکی از کهن‌ترین مساجد ایران و نمادی از هویت مذهبی و تاریخی این شهر است. این مسجد در بافت قدیمی دزفول، در استان خوزستان و در خیابان امام خمینی شمالی واقع شده و بنای اولیه آن به قرون نخستین اسلامی بازمی‌گردد. مسجد در فهرست آثار ملی ایران به شماره 287 ثبت شده و از مهم‌ترین بناهای مذهبی و فرهنگی جنوب کشور به‌شمار می‌رود. معماری آن تلفیقی از سبک ساسانی و اسلامی است و حضور ستون‌های سنگی، ایوان‌های مرتفع و شوادان‌های زیرزمینی، نشانگر ذوق و دانش معماران محلی در سازگاری با اقلیم گرم منطقه است.

ساختار مسجد شامل شبستان بزرگ جنوبی به‌عنوان بخش اصلی بنا، ایوان‌های چهارگانه، حیاط مرکزی، محراب گچ‌بری‌شده و مناره‌ای ساده ولی چشم‌نواز است. معماری آن در دوره‌های مختلف به‌ویژه در زمان صفویه و قاجار مرمت و گسترش یافته و تزئینات آجری و کاشیکاری‌های ظریف، جلوه‌ای خاص به فضای عبادی آن بخشیده‌اند. بنا بر نوشته‌های مرحوم «سید محمدعلی امام»، قدیمی‌ترین بخش مسجد جامع، اتاق شرقی آن است که به «غریب‌خانه» شهرت دارد. این قسمت از مسجد، هسته‌ای تاریخی و ارزشمند به شمار می‌آید و نشان از اهمیت معماری اولیه در شکل‌گیری کل بنا دارد. الگوی ساخت مسجد، شباهت‌هایی با ایوان کرخه در دوره ساسانی دارد و نمونه‌ای ارزشمند از گذار هنر معماری ایران از دوران پیش از اسلام به دوران اسلامی محسوب می‌شود. بازدید از این مسجد، سفری در دل تاریخ معماری ایران است که روح معنویت را با شکوه سنگ و آجر درهم می‌آمیزد. 

برای دسترسی به مسجد جامع، می‌توان از مسیر خیابان امام خمینی شمالی در مرکز شهر دزفول استفاده کرد. ایستگاه اتوبوس «میدان امام خمینی» نزدیک‌ترین ایستگاه به این بنای تاریخی است و مسیرهای پیاده‌روی در بافت قدیمی شهر نیز تجربه‌ای لذت‌بخش برای گردشگران فراهم می‌کند. بهترین زمان بازدید از مسجد، صبح‌های زود یا هنگام غروب است که نور طبیعی بر آجرهای کهن آن می‌تابد و جلوه‌ای روحانی می‌آفریند. رعایت احترام به فضای مذهبی، خودداری از ایجاد سروصدا و حفظ پاکیزگی محیط، از اصول طبیعت‌گردی و گردشگری مسئولانه در این مکان مقدس به‌شمار می‌رود.