منطقه حفاظت‌شده گاندو در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان واقع است. این منطقه 456 هزار هکتار وسعت دارد که بیشتر مساحت آن در بخش باهوکلات شهرستان دشتیاری و بخشی در شهرستان راسک واقع شده‌ است. مرز جنوبی این منطقه را ساحل دریای عمان و مرز شرقی را مرز پاکستان تشکیل می‌دهد. این منطقه تنها نقطه ایران است که گاندو تنها تمساح بومی ایران در آن زندگی می‌کند.

این منطقه از سال 1349 با نام منطقه حفاظت شده باهوکلات مورد حفاظت قرار گرفت و از سال 1361 آن را به نام مهم‌ترین جانور بومی آن یعنی «گاندو» نامگذاری کردند. گاندوها در رودخانه باهوکلات، 2 رودخانه کاجو و سرباز که به باهوکلات می‌ریزند و دریاچه سد پیشین زندگی می‌کنند. تعدادی از آن‌ها هم در برکه‌های متعدد منطقه از جمله برکه‌های فیروزآباد، کلانی، شیرگواز، دلگان، درگس، هوت کت، آزادی، پلنگی، جنگل، پیر سهراب، باهوکلات و کهیر بز روزگار می‌گذرانند. در این منطقه به جز گاندو حیوانات متعدد دیگری هم در این منطقه زندگی می‌کنند از جمله سیاهگوش، جبیر، سنجاب بلوچی، خدنگ، بزمجه بنگال، شغال، روباه، و پرندگانی چون مرغ سقای پا خاکستری، عقاب شاهی، کاکایی، انواع شاهین، هوبره، دراج، انواع کبوتر و قمری. مرز جنوبی منطقه یعنی ساحل دریای عمان هم یکی از محل‌های اصلی تخمگذاری لاک‌پشت سبز دریایی است.

اگر شما مایل به بازدید تمساح‌های پوزه کوتاه هستید و می‌خواهید محل اصلی زندگی‌شان را ببینید، باید بعد از این که خودتان را به چابهار رساندید به منطقه حفاظت شده گاندو، برکه‌های اطراف و همچنین رودخانه سرباز، سری بزنید. بهتر است بدانید گاندوها بیشتر در کنار سد تراکم دارند و شما در این مکان بیشتر شاهد آن‌ها خواهید بود. از مهم‌ترین مراکزی که گاندوها در آن وجود دارند رودخانه سرباز و همچنین برکه آزادی، برکه درگس، برکه جنگل و…. است. البته درباره گاندوها باید به شما بگوییم که دیدن این تمساح‌ها در تاریکی و هنگام شب بسیار آسان‌تر از روز است. در هنگام شب تمساح‍‌ها به دلیل تاریکی و‌ سکوت کمتر می‌ترسند و شما می‌توانید شاهد حضورشان در خشکی باشید، در این حالت دیدن و تشخیص‌شان بسیار راحت‌تر است. البته در حال حاضر نسل گاندوها در خطر انقراض هستند، و هر گونه آسیب‌‌زنی به آن‌ها شامل جریمه‌های سنگین برای افراد خواهد بود.