پارک ملی تندوره که در محدوده‌ بین شهرهای درگز، نو خندان، باجگیران و قوچان واقع شده است، زمانی تفرجگاه و محل تفریح مردم درگز و قوچان بود. این منطقه تماشایی و بکر از زیباترین و عمیق‌ترین دره‌های ژرف و پرشیب و البته تپه‌ماهورها بهره‌مند است و از بهترین زیستگاه‌های جانوران وحشی به‌ویژه قوچ و میش اوریال به شمار می‌آید. اهالی نواحی اطراف پارک ملی تندوره اغلب از کردهای کرمانجی کشورمان هستند. تندوره که در زبان کردی به معنی «تنور مانند» و گود است، بیشتر برای نام‌گذاری نواحی ژرف دره‌ها و گرداب‌های عمیق رودخانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پارک ملی تندوره در تمام ایام سال زیبا و دوست‌داشتنی است؛ اما همان طور که انتظار می‌رود، زیبایی‌های آن در فصل بهار به اوج خود می‌رسد. اگر شما هم مشتاق دیدن طبیعت بکر پارک تندوره هستید، ما فصل بهار را پیشنهاد می‌دهیم. محیط‌ زیست خاص پارک ملی تندوره، ساختمان خاک، تغییرات ارتفاع، میزان و شکل بارش‌ها و گرمای هوا سبب شده است تا پوشش گیاهی متنوعی در این ناحیه دیده شود. دامنه‌ کوه‌های بلند به‌ویژه بلندی‌های میانی پارک، کوهپایه‌ها و شیب‌های پر آفتاب، پوشیده از درمنه و انواعی از گونه‌های علفی هستند. شیب‌های تند این منطقه پوشش تنک درختچه و درخت دارند. از هفت گونه گربه‌سان ایران پنج گونه یعنی پلنگ ایرانی، گربه جنگلی، گربه دشتی، گربه پالاس و سیاه‌گوش اوراسیا در پارک ملی تندوره زندگی می‌کنند. در سال 1370 هجری شمسی تعداد 134 قلاده پلنگ در پارک ملی تندوره مشاهده شده بود.

بازدید از پارک ملی تندوره بدون کسب مجوز از اداره‌ کل حفاظت محیط‌ زیست خراسان رضوی امکان‌پذیر نیست. برای راهنمایی در خصوص اخذ مجوز ورود به این پارک ملی می‌توانید با اداره‌ کل حفاظت محیط‌ زیست استان خراسان رضوی تماس بگیرید. با توجه به موقعیت قرارگیری پارک ملی تندوره، دسترسی به آن کار چندان ساده‌ای نیست. کوهستانی بودن منطقه، دره‌های لایه‌لایه و نبود مسیر دسترسی مناسب باعث شده است تا محیط‌بانان منطقه از اسب برای عبور و مرور در بعضی بخش‌ها استفاده کنند. با این اوصاف، احتمالا شما نیز برای دسترسی به این منطقه به خودروهای دو دیفرانسیل و مناسب آفرود احتیاج خواهید داشت.