کوه دماوند، بلندترین کوه ایران و غرب آسیا، همچنین بلندترین آتشفشان آسیا و خاورمیانه، در شمال ایران و استان مازندران قرار دارد. این کوه در رشته کوه البرز و در جنوب دریای خزر واقع شده است. دماوند به عنوان سومین آتشفشان مرتفع در نیمکره شرقی (پس از کوه کلیمانجارو و کوه البروس) شناخته می‌شود. نام دماوند از ترکیب دو بخش "دم" (به معنی بخار یا دود) و "آوند" به معنای داشتن بخار و دود، به دلیل ویژگی آتشفشانی آن گرفته شده است.   کوه دماوند در بخش لاریجان شهرستان آمل در استان مازندران واقع شده و در تاریخ 13 تیرماه 1387 به‌عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ثبت شد. این کوه همچنین از سال 1381 به‌عنوان اثر طبیعی ملی در فهرست مناطق چهارگانه حفاظتی محیط زیست قرار دارد. دماوند نه تنها به‌عنوان نماد عظمت ایران در ادبیات و تاریخ کشور مطرح است، بلکه در افسانه‌ها و داستان‌های پارسی نیز جایگاه ویژه‌ای دارد.   در قله دماوند، فضای وسیعی وجود دارد که بوی شدید گازهای گوگردی در آن مشام را می‌آزارد. در وسط قله گودی وجود دارد که افراد معمولاً در اطراف آن حرکت می‌کنند. سنگ‌های گوگردی این منطقه بوی خاصی دارند و بهتر است از دست زدن به آن‌ها خودداری کنید. در جبهه جنوبی کوه دماوند آبشاری یخ‌زده قرار دارد که به‌طور طبیعی هیچ‌گاه ذوب نمی‌شود و در تابستان نیز به‌دلیل تغییرات دمایی در طول روز، این آبشار یخ‌زده تشکیل می‌شود. برای صعود به قله دماوند، مسیرهای مختلفی وجود دارد که جبهه جنوبی ساده‌ترین و جبهه شمالی سخت‌ترین مسیر محسوب می‌شود. این مسیرها معمولاً شامل بخشی از مسیر با نیسان است و برای حمل بار می‌توان از قاطر استفاده کرد.