برج رسکت یکی از بناهای تاریخی ارزشمند در منطقه دودانگه ساری و روستای رسکت است که قدمت آن به سده پنجم هجری قمری بازمی‌گردد. این برج با قدمتی بیش از 1000 سال، در قرن پنجم هجری قمری ساخته شده و در تاریخ 9 مرداد 1312 با شماره ثبت 193 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. برج رسکت که به‌عنوان آرامگاه چند تن از شهریاران سلسله آل باوند شناخته می‌شود، به دلیل معماری خاصش، در برابر زلزله‌های متعدد منطقه، پایداری زیادی از خود نشان داده است.

برج رسکت دارای معماری منحصر به‌فردی است که در شیب تند کوه سنگی ساخته شده است. برای استحکام بنا، معماران با تراشیدن سنگ‌های کوه، حفره‌ای ایجاد کرده و سکوی آجری را در دل کوه جاسازی کرده‌اند. این برج مدور با ارتفاع 18 متر و محیط پایه‌ای حدود 15 متر، دارای گنبدی مخروطی و مقرنس‌کاری‌های زیبا است. دو کتیبه به خط‌های کوفی و پهلوی ساسانی روی گنبد برج نقش بسته‌اند که بخش‌هایی از آن‌ها باقی مانده است. حروف کتیبه به رنگ سفید بر زمینه آبی، جلوه‌ای زیبا و معنوی به بنا بخشیده‌اند. بخشی از این کتیبه که امروزه باقی مانده، آیاتی از سوره‌های «توحید» و «انبیا» را در بر دارد. برج رسکت نه‌تنها یک آرامگاه تاریخی بلکه نمادی از شکوه هنر معماری اسلامی و هویت فرهنگی شمال ایران در دوران آل باوند به‌شمار می‌آید.

برای دسترسی به برج رسکت، از ساری به سمت کیاسر حرکت کرده و پس از عبور از سد سلیمان تنگه، به روستای رسکت می‌رسید. از روستا، مسیر خاکی و پرشیبی به سمت برج ادامه دارد که حدود 2 تا 2.5 ساعت پیاده‌روی سبک نیاز دارد. بهترین زمان برای بازدید از برج رسکت، فصل‌های بهار و تابستان است که طبیعت اطراف برج در اوج زیبایی خود قرار دارد. توصیه می‌شود ضمن رعایت احترام به برج رسکت و حفظ بافت تاریخی و معماری آن، از هرگونه اقدام که ممکن است به بنا آسیب برساند خودداری شود و گردشگران با دقت و مسئولیت‌پذیری از این اثر تاریخی بازدید کنند.