قله دومیر، یا اردهال، با ارتفاع 3505 متر بلندترین قله استان مرکزی و یکی از قلل مهم رشته‌کوه‌های ایران است که به‌واسطه این ویژگی در بین قلل طرح سیمرغ کوهنوردی ایران جای گرفته است. قله دومیر در شهرستان دلیجان، بخش مرکزی، دهستان هستیجان واقع است. در اطراف قله، مجموعه‌ای از کوه‌های بلندتر از 3000 متر قرار دارند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به قله هودنگ (3280 متر)، انگوره (3250 متر)، چال کمان (3050 متر)، و مارفیون (3070 متر) اشاره کرد. این قله در مرز مشترک استان‌های مرکزی و اصفهان قرار دارد و به دلیل دسترسی راحت از شهرهایی چون دلیجان و کاشان، هرساله مقصد کوهنوردان زیادی است. این قله از جمله کوه‌های ممتد مرکزی در کشور به حساب می‌آید. در زبان راجی، “دومی” به معنای بلند چهره و “ار” به معنای باشکوه می‌باشد. بنابراین دومیر یعنی بلند چهره و باشکوه و اردهال نیز در زبان پهلوی به معنای کوه مقدس می‌باشد.

این کوهستان دارای پوشش گیاهی متنوعی از گیاهان کوهستانی ایران مانند آویشن، انواع باریج، آنغوزه، درمنه، انواع گون، طره، گزنه، زرشک کوهی، زرین‎ گیاه، پودنه و بومادران می‌باشد. و همچنین در این منطقه حیواناتی مانند گراز، روباه، شغال، گرگ، خرگوش، انواع مار و آفتاب ‎پرست دیده می‌شود.

کوهستان دومیر چند یال طولانی دارد که از قله اصلی انشعاب گرفته و دارای چندین قله شاخص بالای 3000 متر می‌باشد. برای صعود به هریک از این قلل یک یا یک و نیم روز زمان نیاز است. دومیر یا اردهال چند مسیر صعود دارد. که مسیر شمالی از روستای نشلج معروف‌ترین مسیر صعود است،به دلیل طولانی بودن مسیر و پیمایش حدود 20 کیلومتر تا قله و سپس بازگشت، این مسیر به کوهنوردان با تجربه بیشتر توصیه می‌شود. صعود از مسیر غربی نیز که کوتاه‌ترین مسیر است، از روستای مزوش آغاز می‌گردد، در صعود از مسیر مزوش، حدود 900 متر ارتفاع‌گیری و 4 کیلومتر پیمایش دارید. این مسیر به دلیل شیب ملایم و نبودن صخره‌های فنی، برای کوهنوردان با تجربه متوسط هم مناسب است. صعود از مسیر شرقی از روستای مرق و مسیر جنوبی از روستای قالهر می‌باشد.