شبه‌جزیره میانکاله شبه‌جزیره‌ای در منتهی‌الیه جنوب‌شرقی دریای مازندران، در دوازده کیلومتری شمال شهر بهشهر واقع می‌باشد. مساحت آن بیش از شصت و هشت هزار هکتار و ارتفاع آن بین 15 تا 28 متر کمتر از سطحِ دریای آزاد است. میانکاله از سال 1348 به عنوان «منطقه حفاظت‌شده» تعیین شد و هم‌اکنون با عناوین پناهگاه حیات وحش، تالاب بین‌المللی و ذخیره‌گاه طبیعی زیست‌کره تحت حفاظت محیط‌ زیست قرار دارد.

یکی از دلایل اهمیت میانکاله این است که در تمام سواحل جنوبی دریای مازندران هیچ منطقه‌ای جز آن وجود ندارد که محیط طبیعی آن در وضعیتی نسبتاً دست‌نخورده باقی‌مانده باشد. تمامی سواحل دیگر به‌طور گسترده با ساخت‌ و سازهای انسانی همچون جاده، شهر و روستا و کارخانه‌ها دگرگون شده‌اند. به همین دلیل سلامتی این منطقه اهمیت بسیاری در حفظ سلامتی کل دریای مازندران دارد. سلامتی نسبی میانکاله موجب شده تا تالاب‌ها و سواحل این منطقه افزون‌ بر پرندگان مهاجر، محل تخم‌گذاری و زیستگاه اصلی بسیاری از ماهیان دریای مازندران به ویژه کپور و کفال و ماهیان خاویاری نیز باشد. نزدیک به نیمی از خاویار ایران از آب‌های این منطقه صید می‌شود.

تالاب میانکاله بخشی از این شبه‌ جزیره است و در غرب آشوراده قرار دارد. این تالاب نخستین تالاب بین‌المللی ثبت‌شده در فهرست تالاب‌های کنوانسیون رامسر است. در این تالاب که 100 هزار هکتار مساحت دارد 40 گونه پرنده زندگی می‌کنند. میانکاله در گذشته از طبیعتی بسیار باشکوه‌تر و غنی‌تر از امروز برخوردار بود و افزون‌بر پرندگان پرشمار یکی از بهترین زیستگاه‌های پستانداران بزرگ ایران از جمله ببر مازندران نیز به‌شمار می‌رفت.

بهترین زمان برای بازدید از تالاب میانکاله در فصل‌های پاییز و زمستان است، زمانی که بیشترین تعداد پرندگان مهاجر در این تالاب حضور دارند و امکان مشاهده تنوع زیستی بیشتری وجود دارد. تالاب میانکاله به‌عنوان منطقه‌ای حفاظت‌شده نیازمند مجوز از سازمان محیط‌ زیست است. این مجوز به‌منظور حفاظت از تنوع زیستی و مدیریت صحیح منطقه صادر می‌شود. با توجه به اهمیت این زیستگاه جانوری و موقعیت خاص آن شنا در دریای میانکاله ممنوع می‌باشد، اما در نزدیکی این منطقه پلاژها مانند، پلاژ مروارید، صدف، اردوگاه امام خمینی و... و طرح‌های سالم‌سازی دریا که فضایی مناسب برای شنا فراهم می‌آورند تعبیه شده‌اند.