منطقه حفاظت‌شده مند با ‪ 46‬هزار و ‪ 500‬هكتار وسعت، از مقاصد طبیعت‌گردی و جاهای دیدنی بوشهر است. مند با دو اكوسیستم آبی و خشكی، منطقه‌ای جلگه‌ای و کویری است و یکی از زیستگاه‌های مهم آهو در استان بوشهر به‌شمار می‌رود. این منطقه از نظر اقلیمی نیمه بیابانی است. بارندگی سالیانه کم و منطقه تا حد زیادی بیابانی و شرجی است. رودخانه مند رو در مرز شمالی منطقه می‌بینید. حوضه آبریز مند یکی از بزرگترین زیرحوضه‌های آبریز خلیج فارس بوده و در دامنه‌های جنوب غربی رشته کوه زاگرس قرار دارد. رودخونه‌های منطقه مند بیشتر به صورت مسیل هستند و در روزهای گرم و خشک سال آب ندارند.

علاوه‌بر آهو، خرگوش، روباه، گراز، كفتار، گرگ و جوجه تیغی به وفور در منطقه حفاظت شده مند زندگی می‌کنند. برخی از پرندگان ساکن در این منطقه نیز شامل باكلان، اگرت ساحلی، فلامینگو، چكاوک، ماهی خورک، زنبورخوار، دراج و پرستوی دریایی می‌شود. اجتماعات کوچکی از جنگل‌های حرا نیز در این نواحی وجود دارند. مند از نظر زیست جانوری و پوشش گیاهی بسیار متنوع و زیبا است و از جمله برخی از گیاهان آن می‌توان به انوكنمون سودامبولیس، دامبارنكیما، هالوكاریس، ساریكورینا، درختان حرا، گز و كهور پاكستانی اشاره کرد. همچنین نخلستان‌های پراكنده‌ای در این ناحیه به چشم می‌خورد.

این منطقه در تمامی فصل‌ها زیبا است. در پاییز و زمستان، آب و هوا در این فصل‌ها معتدل و خنک است، همچنین بهترین زمان برای تماشای پرندگان مهاجر مانند فلامینگو و پلیکان است. در بهار طبیعت سبز و شکوفه‌های بهاری منظرهای فوق‌العاده ایجاد می‌کنند اما ممکن است برخی روزها گرم باشد، اما هنوز زمان مناسبی برای بازدید است. بازدید از منطقه در تابستان پیشنهاد نمی‌شود زیرا در این فصل هوا گرم است و فعالییت جانوران محدود می‌شود.