آبشار هریجان یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی استان مازندران است که در نزدیکی روستای هریجان، در بخش کلاردشت شهرستان چالوس واقع شده است. این آبشار با ارتفاعی حدود 80 متر، از دل صخره‌های بلند البرز به پایین سرازیر می‌شود و منظره‌ای چشم‌نواز را در دل طبیعت بکر منطقه خلق می‌کند. دسترسی به این آبشار از طریق جاده چالوس و پس از گذر از سیاه‌بیشه امکان‌پذیر است؛ جاده‌ای خاکی و پرشیب که پس از حدود 5 کیلومتر به روستای هریجان می‌رسد. از آنجا، با حدود 15 دقیقه پیاده‌روی در مسیرهای سرسبز و کوهستانی، می‌توان به پای آبشار رسید. تا جویی که از آب آبشار درست شده است، حدود یک ربع پیاده‌روی دارید؛ اما اگر می‌خواهید به تاج آبشار برسید، باید حدود نیم ساعت تا کوتاه‌ترین تاج با حدود 9 متر ارتفاع کوهنوردی کنید. بعد از رسیدن به تاج آبشار، وارد جاده پشت آن نشوید؛ زیرا خطر برخورد با جانوران وحشی وجود دارد.

طبیعت اطراف آبشار هریجان، با دشت‌های پوشیده از گل‌های وحشی، درختان متنوع و چشم‌اندازهای کوهستانی، فضایی آرام و دل‌انگیز را برای گردشگران فراهم می‌آورد. این منطقه به دلیل قرارگیری در ارتفاعات البرز و نزدیکی به دریای خزر، دارای آب‌وهوای معتدل و مرطوب است که باعث رشد پوشش گیاهی متنوعی شده است. گونه‌هایی از گیاهان دارویی و درختان جنگلی در این منطقه یافت می‌شوند که به تنوع زیستی آن افزوده‌اند. از جمله درختان این منطقه شامل راش، بلوط، افرا، ون و توسکا، گیاهان دارویی مانند گل گاوزبان، شمشاد، سرخس، درختان میوه‌ای مانند انجیلی و خرمندی می‌شود. این منطقه به دلیل پوشش جنگلی غنی و منابع آبی، زیستگاه انواع جانوران و پرندگان است. از جمله خرس قهوه‌ای، کل، بز، کبک و تیهو که در این منطقه زندگی می‌کنند. پس بهتر است حواسمان به مسیر باشد.

بهترین زمان برای بازدید از آبشار هریجان فصل بهار، به‌ویژه اردیبهشت‌ماه است؛ زمانی که آبشار در پرآب‌ترین حالت خود قرار دارد و طبیعت اطراف آن با شکوفه‌های رنگارنگ و هوای مطبوع، جلوه‌ای بی‌نظیر پیدا می‌کند. این منطقه به دلیل نزدیکی به تهران و دسترسی آسان، مقصدی محبوب برای سفرهای یک‌روزه و آخر هفته‌ها محسوب می‌شود. با توجه به مسیرهای پیاده‌روی و طبیعت بکر، بازدید از آبشار هریجان تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی و عکاسی خواهد بود. البته یک‌ وقت به سرتان نزند که به بالاترین نقطه آبشار بروید؛ چراکه علاوه بر خطر حمله حیوانات وحشی، خطر سقوط به ‌دلیل لیز و سست بودن سنگ‌های مسیر هم وجود دارد.