منطقه حفاظت‌شده دالانکوه با وسعتی حدود 26٬000 هکتار، در استان اصفهان و در نزدیکی شهرستان‌های فریدن و چادگان واقع شده است. این منطقه از سال 1388 تحت حفاظت سازمان محیط زیست قرار گرفته و بخشی از رشته‌کوه زاگرس مرکزی را شامل می‌شود. دالانکوه به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص، تنوع اقلیمی و منابع آبی متعدد، یکی از ارزشمندترین زیست‌بوم‌های استان اصفهان به شمار می‌آید و نقش مهمی در حفظ تنوع زیستی منطقه ایفا می‌کند.

پوشش گیاهی دالانکوه عمدتاً شامل علفزارهای معتدل، درختچه‌زارهای گون، بادام کوهی، باریجه، آویشن و زالزالک است. در برخی ارتفاعات نیز درختان بلوط دیده می‌شود. این منطقه زیستگاه گونه‌های جانوری ارزشمندی مانند قوچ و میش وحشی، بز کوهی، گرگ، روباه، شغال، خرگوش و پرندگانی همچون کبک، تیهو، دلیجه و هما است. وجود چشمه‌های متعدد و رودخانه‌های فصلی، شرایط زیستی مناسبی برای تنوع حیات وحش فراهم کرده است.

ارتفاع منطقه حفاظت‌شده دالانکوه از سطح دریا بین 2٬400 تا 3٬400 متر متغیر است که باعث شده آب‌وهوای آن در تابستان خنک و در زمستان سرد و برفی باشد. بهترین زمان بازدید از دالانکوه فصل بهار و اوایل تابستان است، زمانی که مراتع سرسبز، گل‌های وحشی و مناظر کوهستانی چشم‌نوازی، زیبایی طبیعی منطقه را به اوج می‌رسانند. این منطقه با دارا بودن چشم‌اندازهای کوهستانی، رودخانه‌ها و دشت‌های گلدار، یکی از مقاصد جذاب برای طبیعت‌گردان و علاقمندان به کوهنوردی در زاگرس محسوب می‌شود.