رودخانه شاوور یا شائور در استان خوزستان، حدود 18 کیلومتری شمال-غرب شهر شوش در کنار روستای جریه (قریه سید احمد) پدیدار می‌شود. این رود از تلاقی چندین چشمه شکل گرفته و با عبور از میان بافت تاریخی شهر، آن را به دو نیمه شرقی و غربی تقسیم می‌کند. مسیر شاوور سپس به‌موازات جاده اهواز-اندیمشک ادامه می‌یابد و پس از طی حدود 65 تا 70 کیلومتر، در نهایت به رودخانه دز می‌ریزد. در برخی منابع، شاوور یکی از منابع تغذیه‌کننده تالاب بامدژ و زیستگاه گونه‌های آسیب‌پذیر مانند لاک‌پشت فراتی معرفی شده است.

رودخانه شاوور یکی از کهن‌ترین آبراهه‌های باستانی ایران است که از دیرباز نقشی مهم در آبیاری و رونق کشاورزی منطقه ایفا کرده است. اراضی پیرامون این رودخانه به دلیل اختلاف ارتفاع مناسب نسبت به بستر آب، از گذشته‌های دور از بهره‌وری بالای منابع آبی برخوردار بوده‌اند. با گذر زمان و فرسایش بستر رود، مشکلاتی در تأمین آب کشاورزی به وجود آمد و همین امر موجب شد تا در فاصله سال‌های 1314 تا 1319 خورشیدی، دو سد انحرافی به نام‌های «سد شاوور» و «سد خیرآباد» ساخته شوند. سد شاوور در سال 1316 و سد خیرآباد در سال 1319 به بهره‌برداری رسیدند و همچنان بخشی از منابع آبی منطقه را تأمین می‌کنند.

بازدید از رودخانه شاوور در تمام فصول سال امکان‌پذیر است و بازدیدکنندگان می‌توانند در کمتر از یک ساعت از تجربه طبیعت و تاریخ در کنار هم بهره ببرند. سفربازی آن را مکانی مناسب برای کمپ خانوادگی می‌داند. عملیات ساحل‌سازی و فراهم‌سازی امکانات رفاهی مانند سنگ‌فرش، آلاچیق، نورپردازی و پیاده‌راه اخیرأ از سوی میراث فرهنگی استان آغاز شده که به افزایش جذابیت گردشگری در این منطقه کمک خواهد کرد.