مسجد نصیرالملک، مشهور به "مسجد صورتی"، یکی از زیباترین و منحصربه‌فردترین مساجد تاریخی ایران است که در شهر شیراز، محله گود عربان (اسحق بیگ سابق) و در نزدیکی حرم شاه‌چراغ قرار دارد. ساخت این مسجد به دستور میرزا حسنعلی نصیرالملک شیرازی و به دست معماران نامداری چون میرزا رضا کاشی‌گر و حاج محمدحسن معمار انجام شد. این بنای چشم‌نواز در تاریخ 30 خرداد 1358 با شماره 396 در فهرست آثار ملی ایران ثبت گردید. این مسجد در حدود سال 1293 تا 1305 هجری قمری بنا شده و با معماری چشم‌نواز و تزئینات برجسته‌اش، هم‌اکنون به‌عنوان یک مکان دیدنی فرهنگی و مذهبی فعال شناخته می‌شود.

معماری مسجد آمیزه‌ای از عناصر اصیل ایرانی و نوآوری‌های دوره قاجار است. این بنا دارای دو شبستان شرقی و غربی است که در میان آن‌ها، شبستان غربی شهرت بیشتری دارد. ستون‌های دوازده‌تایی سنگی با شیارهای مارپیچی، هفت درِ چوبی آراسته به شیشه‌های رنگین و طراحی چشم‌نواز آن، فضایی جادویی پدید آورده است. تابش نور خورشید از میان این شیشه‌ها، کف و سقف مسجد را به صحنه‌ای بی‌بدیل از نور و رنگ بدل می‌سازد؛ تصویری که بسیاری آن را به کالیدوسکوپی زنده همانند می‌کنند. همچنین، فقدان گنبد در این مسجد، از ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن است که نشان‌دهنده کاربری اختصاصی و شخصی اولیه‌اش محسوب می‌شود.

مسجد نصیرالملک در زمینه کاشی‌کاری، یکی از غنی‌ترین نمونه‌های معماری اسلامی در ایران محسوب می‌شود. استفاده خیره‌کننده از رنگ صورتی در کاشی‌ها، ویژگی‌ای نادر و بی‌مانند در میان مساجد ایرانی است که دلیل شهرت این بنا به عنوان مسجد صورتی نیز همین نکته است. بنای مسجد دارای مساحت 2890 متر مربع و زیربنایی بالغ بر 2216 متر مربع است. ورودی اصلی مسجد با کاشی‌های هفت‌رنگ و گل‌های سرخ و زنبق شیرازی مزین شده و دارای سردری با تزئینات پیچیده، قاب سنگی، قوس پنج‌او‌هفت و شعری از شوریده شیرازی به خط نستعلیق است. با عبور از ورودی، یک هشتی آجری با پیچ 90 درجه و راهرویی به حیاط مسجد راه دارد.

این مسجد در خیابان لطفعلی‌خان زند، انتهای کوچه نصیرالملک در شیراز واقع شده و دسترسی به آن از طریق مترو (ایستگاه ولیعصر) و همچنین خطوط اتوبوس (ایستگاه چهارراه مشیر) امکان‌پذیر است. بهترین زمان بازدید، ساعات اولیه صبح به‌ویژه بین هشت تا ده از فروردین تا شهریور است؛ زمانی که پرتو خورشید با عبور از شیشه‌های رنگین، جلوه‌ای شگفت‌انگیز پدید می‌آورد که علاقه‌مندان بسیاری برای عکاسی آن را از دست نمی‌دهند. افزون بر این، رعایت اصول گردشگری مسئولانه از جمله حفظ آرامش، پرهیز از ایجاد آلودگی صوتی، خودداری از آسیب‌زدن به دیوارها و احترام به حرمت فضای مذهبی، از وظایف هر بازدیدکننده در پاسداشت این میراث ارزشمند است.