روستای ایرا از توابع بخش بالا لاریجان شهرستان آمل در استان مازندران است و در دامنه‌های جنوبی البرز مرکزی، در جنوب‌شرقی قله باشکوه دماوند واقع شده است. این روستا با طبیعتی کوهستانی شناخته می‌شود و تابستان‌هایی خشک و خنک و زمستان‌هایی بسیار سرد و برفی دارد. بر اساس سرشماری سال 1395، ایرا 69 نفر جمعیت در قالب 29 خانوار داشته است. بخش زیادی از ساکنان آن «خوش‌نشین» هستند؛ بدین معنا که در فصل‌های گرم سال در روستا اقامت می‌کنند و در سایر ایام به شهر آمل بازمی‌گردند.

ایرا ییلاقی زیباست با مناظر چشم‌نواز کوه‌های اطراف، چشمه‌هایی پرآب و جوشان، و رودها و آبشارهای فصلی که از اواخر زمستان تا اوایل بهار پرآب‌اند. سه منطقهٔ اصلی روستا شامل محل، یاح و خارو است که چشمه‌های سنگنو (ایرارجه)، نوارجه، یاح و خارو آب آشامیدنی و کشاورزی را تأمین می‌کنند. اطراف ایرا را چندین رشته‌کوه و تپه تشکیل داده‌اند؛ از شمال گردنهٔ سایه‌خونی و کوه زرین‌جک، از غرب کوه‌های زردلاش و بندبن، از جنوب کوه‌هایی مانند هُماسان و گِلندان و از شرق دره اسپه‌خاک و قله سنگنو، که همگی چشم‌انداز طبیعی بسیار زیبایی برای بازدیدکننده فراهم می‌آورند. همچنین در دامنه کوه گلندان یخچالی طبیعی وجود دارد که به‌صورت عمقی و شبیه یک چاه سرد عمل می‌کند و در طول سال، ذخیره‌ای پایدار از یخ و برف را حفظ می‌کند.

دسترسی به روستای ایرا از شهر آمل از طریق جاده هراز امکان‌پذیر است؛ پس از رسیدن به راه‌های فرعی بخش لاریجان، مسیر به سمت روستای آب‌اسک و در نهایت به ایرا منتهی می‌شود. بهترین زمان بازدید از این ییلاق، فصل تابستان به‌ویژه ماه‌های مرداد و شهریور است؛ در این دوره هوا مطبوع و طبیعت در شاداب‌ترین و زیباترین حالت خود قرار دارد. در پاییز و زمستان، به دلیل بارش‌های سنگین برف و سرمای شدید، بازدید ممکن است دشوار شود و نیازمند آمادگی جسمی، تجهیزات مناسب و آگاهی از وضعیت جاده‌ها است. برای طبیعت‌گردی مسئولانه توصیه می‌شود که زباله‌ها جمع‌آوری و بازگردانده شوند، به پوشش گیاهی آسیب وارد نشود، مسیرهای پاکوب استفاده شوند، از روشن کردن آتش در نقاط غیرمجاز خودداری گردد و سکوت و آرامش زیستگاه حیوانات منطقه رعایت شود.