رودخانه قزل‌اوزن، یکی از طولانی‌ترین و پرآب‌ترین رودخانه‌های ایران، از ارتفاعات چهل‌چشمه در شهرستان دیواندره استان کردستان سرچشمه می‌گیرد و پس از عبور از استان‌های کردستان، زنجان، آذربایجان شرقی، اردبیل و گیلان، در نزدیکی حسن‌کیاده به دریای خزر می‌ریزد. طول این رودخانه حدود 500 کیلومتر است که بیش از نیمی از آن در استان زنجان جریان دارد. در مسیر خود، قزل‌اوزن با دریافت آب از رودخانه‌های فرعی مانند زنجان‌رود، ابهرچای، هشترود و خلخال‌چای، به رودخانه سفیدرود می‌پیوندد. این رودخانه در نزدیکی قافلانکوه با زنجان‌رود ترکیب می‌شود و در نهایت به سد سفیدرود در استان گیلان می‌ریزد.

رودخانه قزل‌اوزن با جریان در دل دره‌های عمیق و کوهستانی، مناظر طبیعی بی‌نظیری را ایجاد کرده است. کناره‌های این رودخانه با پوشش گیاهی متنوعی از درختان بلوط، راش، فندق و گردو، همراه با درختان کیکم، سماق، زرشک، انار وحشی، سیب وحشی، گلابی وحشی و بوته‌های تمشک و زغال‌اخته پوشیده شده است. این رودخانه نه تنها از نظر زیست‌محیطی اهمیت دارد، بلکه به‌عنوان یکی از منابع اصلی تأمین آب کشاورزی و شرب در مناطق عبوری خود شناخته می‌شود. وجود سد سفیدرود بر روی این رودخانه، نقش مهمی در مدیریت منابع آبی و تولید انرژی برق‌آبی ایفا می‌کند.

برای دسترسی به رودخانه قزل‌اوزن، از تهران می‌توان با خودرو شخصی یا اتوبوس به سمت زنجان حرکت کرده و از آنجا به مسیرهای فرعی منتهی به رودخانه وارد شد. فاصله تهران تا رودخانه قزل‌اوزن حدود 436 کیلومتر است که با خودرو شخصی در حدود 4 ساعت و 30 دقیقه زمان می‌برد. بهترین زمان برای بازدید از این رودخانه در فصل‌های بهار و تابستان است، زمانی که دمای هوا معتدل و مناظر طبیعی در زیباترین حالت خود قرار دارند. در این فصول، پوشش گیاهی و مراتع اطراف رودخانه سرسبز و دل‌پذیر است. در بازدید مسئولانه از رودخانه قزل‌اوزن، توصیه می‌شود زباله‌ای در حاشیه رودخانه رها نشود، به گیاهان و درختان اطراف آسیب وارد نکنید، از ورود به مسیرهای پرشیب و خطرناک خودداری کنید و به جریان طبیعی آب احترام بگذارید تا اکوسیستم رودخانه حفظ شود.