باغ شازده ماهان یا همان باغ شاهزاده، یکی از درخشان‌ترین نمونه‌های باغ‌های تاریخی ایران است که در استان کرمان و در نزدیکی شهر ماهان واقع شده است. این باغ که حدود دو کیلومتر با شهر فاصله دارد، در دامنه کوه‌های تیگران و در میان اقلیم خشک و کویری منطقه قرار گرفته است. معماری و طراحی استادانه آن نمونه‌ای کامل از «باغ تخت ایرانی» به شمار می‌رود؛ باغی پلکانی با محوریت آب که نظم و تقارن در آن به شکلی چشم‌نواز رعایت شده است. مساحت باغ حدود 5٫5 هکتار و ابعاد آن تقریباً 407 متر طول و 122 متر عرض دارد. بنای باغ در اواخر دوره قاجار ساخته شد و در سال 1353 خورشیدی با شماره 1012 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. موقعیت جغرافیایی خاص، چشم‌انداز کوه‌های جوپار در پس‌زمینه و حضور هم‌زمان آب و سبزه در دل کویر، این مکان را به یکی از شاخص‌ترین جاذبه‌های فرهنگی و طبیعی کشور تبدیل کرده است.

آب، عنصر اصلی حیات در باغ شازده ماهان است و از قنات و رودخانه تیگران که از ارتفاعات کوه‌های جوپار سرچشمه می‌گیرد، به داخل باغ هدایت می‌شود. طراحی شیب‌دار زمین باعث شده تا آب از مرتفع‌ترین نقطه وارد شده و از مسیر جوی‌ها و آبشارهای پله‌پله عبور کند و در نهایت به حوض‌ها و فواره‌های میانی باغ برسد؛ نمایشی از نظم، مهندسی و زیبایی که روح باغ‌های ایرانی را به تصویر می‌کشد. ورودی باغ، عمارتی دو طبقه با کاشی‌کاری‌های ظریف و ایوان‌هایی چشم‌نواز است که چشم‌اندازی بی‌بدیل از محور اصلی باغ در برابر بازدیدکننده قرار می‌دهد. ترکیب صدای آب روان، درختان بلند چنار، درختان میوه و سبزی باغ در میان اقلیمی خشک، منظره‌ای کم‌نظیر و آرامش‌بخش پدید آورده است. این هماهنگی میان طبیعت، معماری و آب، باعث شده باغ شازده ماهان در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز ثبت شود و یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری کرمان باشد.

برای دسترسی به باغ شازده ماهان، باید از شهر کرمان وارد مسیر جاده کرمان–بم شوید و پس از حدود 35 کیلومتر رانندگی، به خروجی شهر ماهان برسید. با طی حدود 2 تا 6 کیلومتر دیگر، تابلوی ورودی باغ شازده نمایان می‌شود. بهترین زمان بازدید از این مجموعه باشکوه فصل بهار و تابستان است که جریان آب، طراوت گیاهان و هوای مطبوع کوهستانی جلوه‌ای خاص به فضا می‌بخشد. در پاییز نیز رنگارنگی درختان و در زمستان پوشش برف، چهره‌ای متفاوت و شاعرانه از باغ به نمایش می‌گذارد. هنگام بازدید، توصیه می‌شود گردشگران با احترام به اصول طبیعت‌گردی مسئولانه، از مسیرهای مشخص عبور کنند، به بخش‌های تاریخی و حوض‌ها آسیب نرسانند و زباله‌های خود را در محل مناسب بیندازند تا این میراث ارزشمند برای آیندگان نیز محفوظ بماند.