دره نگاران در روستای ناهوک، یکی از ارزشمندترین نقاط دیدنی سراوان است و یکی از بزرگ‌ترین نگارخانه‌های سنگی در ایران به شمار می‌آید. نقوش این سنگ‌نگاره‌ها به ادوار مختلف زندگی بشر و حدود 10 هزار سال قبل تا دوران معاصر تعلق دارد. اهالی روستای ناهوک سراوان از این نقوش به نام سنگ پیر گوران یاد می‌کنند و اعتقاد دارند این نقوش را زرتشتیان در این محل حک کردند. این مجموعه‌ فوق‌العاده از نقوش‌ سنگی نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. در این محل انبوهی از نقوش اصیل وجود دارد که غالب آن‌ها نقش‌های انسانی و حیوانی هستند.

 قدمت سنگ‌نگاره‌ها به سه دوره قدیم، میانه و جدید تقسیم می‌شود. دوره قدیم به حدود هزاره‌های چهارم تا هشتم برمی‌گردد. نقوش حیوانی شامل گاو وحشی، شتر دوکوهانه و بز کوهی با شاخ‌های بزرگ و کشیده می‌شود که به اشکال گوناگون در غالب صحنه‌ها کنده‌کاری شدند. نقوش انسانی نیز شامل شکارچی و مبارزه انسان با انسان است. همچنین تصاویری از ماه و خورشید را می‌توان روی سنگ‌ها مشاهده کرد. نگارگران عصر شکار موضوعاتی که برای هنر خود انتخاب می‌کرده‌اند بیشتر عبارتند از حیوانات از قبیل گاو وحشی، شتر دوکوهانه و بز کوهی با شاخ‌های بزرگ و کشیده که به سبک‌های گوناگون در غالب صحنه‌ها دیده می‌شود. نقوش شکارگرا و جدال انسان‌ها با یکدیگر و و تصاویر ماه و خورشید از دیگر موضوعات این سنگ نگاره‌ها هستند.

در مورد جانوران باور دارند که حیوانات موذی توسط اهریمن آفریده شده‌اند و انسان مکلف به نابودی‌شان است. حیوانات مخلوق اهورامزدا مقدس و مفیدهستند، حیوانات مفید برای انسان و خدمت به او آفریده شده‌اند و از همین رو قوانین گوناگون برای حمایت از آنها وضع شده است. برخلاف محور جانوران نقوش گیاهان در این حکاکی‌ها بسیار اندک است. گویا‌ترین تصاویر گیاهی در نقوش پیر‌گوران دیده شده است. این نقوش که به صورت نقاشی و با اکسیدهای فلزی نقش شده‌اند مربوط به دوران تاریخی بوده و همان‌طور که اشاره شد مردم منطقه آن‌ها را به پیروان زرتشت نسبت می‌دهند.

به درستی سنگ نگاره‌ها حتی بیشتر از ابزارهای سنگی و استخوانی، گذشته آدمیان را برای ما بازگو می‌کنند. این عکس‌های ماقبل تاریخ آدمیان را با ابزارهایش هیئت و شمایل و ژست‌هایش، شکار‌ها و شکارگاه‌هایش با هم نشان می‌دهد. در این سنگ نگاره‌ها نیز ابزار و ابزار ساز و شیوه استفاده از ابزار باهم نموده شده‌اند.