منطقه حفاظت‌شده انگوران یکی از کهن‌ترین مناطق حفاظت‌شده ایران است که در مرز 3 استان زنجان، آذربایجان غربی و کردستان قرار گرفته‌است. منطقه انگوران حدود 125 هزار هکتار وسعت دارد که نزدیک به 30 هزار هکتار آن پناهگاه حیات وحش انگوران و بقیه به عنوان منطقه حفاظت‌شده تعیین شده‌اند. حفاظت از این منطقه از سال 1349 آغاز شده‌است. انگوران، منطقه‌ای کوهستانی است و زمستان‌هایی سرد و تابستان‌هایی خنک دارد و از نظر تقسیمات کشوری در شهرستان ماه‌نشان در بخش غربی استان زنجان قرار دارد.

رودخانه‌های قزل‌اوزن و انگوران‌رود از منطقه انگوران می‌گذرند. قزل اوزن از رودهای پرآب کشور است که پس از پیوستن به شاه‌رود، رود، سفیدرود را تشکیل می‌دهد. این رودخانه زیستگاهی برای ده‌ها گونه پرنده آبزی، 7 گونه دوزیست به همراه لاک‌پشت، مار آبی و سمور آبی و 8 گونه ماهی است. بسیاری از پستان‌داران گوشت‌خوار بومی ایران همچون خرس قهوه‌ای، پلنگ ایرانی، گرگ خاکستری، کفتار راه‌راه، گربه جنگلی، شغال، گورکن و روباه قرمز و همین‌طور وشق اورآسیایی و سمور جنگلی که از حیوانات بسیار کمیاب ایران هستند، در این منطقه دیده شده‌اند. قوچ و میش یا همان گوسفند وحشی، کل و بز یا همان بز کوهی، آهوی گواتردار ایرانی و گراز نیز از مهمترین علفخواران بومی انگوران هستند. در انگوران حدود 200 گونه گیاهی مشاهده شده‌است. درختان و درختچه‌های گردو، بادام وحشی، زرشک، تمشک، پسته وحشی و سنجد و گیاهانی چون بومادران، چوبک، باریجه، گون، کلاه میرحسن، آویشن، کاسنی، فرفیون، شقایق، خلر وحشی، مرغ، تاتوره، پونه، درمنه، جو وحشی، علف پشمکی، کاکوتی، شیر خشت، مرزه وحشی، کنگر، شکر تیغال، گل گاو زبان، شنگ، سریش و گل حسرت، منطقه انگوران را رویشگاه خود ساخته‌اند.

در پژوهش‌هایی که در انگوران انجام شد 100 گونه مختلف از پرندگان در این منطقه مشاهده شد که 16 گونه از آن‌ها از پرندگان در معرض خطر انقراض هستند و یکی از آن‌ها یعنی پرنده کوچکی به نام مگس‌گیر قهوه‌ای برای اولین بار در خاورمیانه مشاهده شد. پرندگان شکاری مثل انواع عقاب و شاهین و کرکس و قوش در کنار پرندگان آبزی همچون انواع مرغابی، مرغ‌سقا، فلامینگو، قو، درنا، خوتکا، باکلان، لک لک، آنقوت، چنگر، بوتیمار و حواصیل و پرندگان دیگری مانند انواع کبک، باقرقره، دارکوب، کوکر، فاخته، تیهو، سبزه قبا، چکاوک، بلدرچین، و قمری از مهم‌ترین پرندگان بومی این منطقه هستند.

ارتفاعات، کوهپایه‌ها، دشت‌ها، مناظر آبی، مناطق بکر، پهنه‌های محدود جنگلی و مرتع‌زار، مهم‌ترین جاذبه‌های دیداری پناهگاه حیات ‌وحش و منطقه حفاظت‌شده انگوران با هدف طبیعت‌گردی است. در کنار چشم‌اندازهای طبیعی، برخی جنبه‌های زندگی انسانی موجود در انگوران از جمله سکونتگاه‌های روستایی با بافت و زندگی خاص حاکم بر آن در کنار مزارع، باغ‌ها و کشت‌زارها و دیگر جلوه‌های فعالیت‌های روستایی شامل رمه‌گردانی، یکی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری را در این منطقه پدید آورده‌است.

برای دسترسی به پناهگاه حیات وحش انگوران باید از شهر زنجان به‌سمت غرب حرکت کنید و با طی 112 کیلومتر در جاده زنجان به ماهنشان، خود را به این شهر برسانید. از ماهنشان با استفاده از جاده روستای پری و پیمودن مسافت 36٫5 کیلومتر، دسترسی به پناهگاه حیات وحش انگوران امکان‌پذیر خواهد بود. بهترین زمان سفر به پناهگاه حیات وحش انگوران، فصل بهار و تابستان است. این پناهگاه امکانات رفاهی خاصی ندارد و برای تهیه مایحتاج یا اقامت شبانه، بهتر است به روستاهای متعدد این منطقه مراجعه کنید. کمپینگ و جمع‌آوری گیاهان دارویی و میوه‌جات وحشی، از جمله مهم‌ترین تفریحات پناهگاه حیات وحش انگوران است. همچنین این منطقه به‌عنوان یکی از مقاصد پرنده‌‌نگری ایران، ارزش بازدید دارد، و درضمن آسیب‌رسانی به جانوران پناهگاه حیات وحش انگوران یا شکار آن‌ها، پیگردهای شدید قانونی به‌همراه خواهد داشت.