گنبد سلطانیه از جاهای دیدنی سلطانیه در استان زنجان و از آثار ملی ایران است. گنبد سلطانیه، آرامگاه سلطان محمد خدابنده (اولجایتو)، هشتمین سلطان مغول است و یکی از آثار مهم معماری ایرانی و اسلامی به شمار می‌رود. این گنبد بین سال‌های 1302 تا 1312 میلادی (703 تا 713 هجری قمری) به دستور سلطان محمد خدابنده و تحت نظارت رشیدالدین فضل‌الله همدانی در شهر سلطانیه (پایتخت ایلخانیان) ساخته شد. این بنا در سال 2005 میلادی در فهرست آثار میراث جهانی یونسکو ثبت گردید و به عنوان سومین گنبد بزرگ آجری جهان پس از گنبد ایا صوفیه و کلیسای سانتا ماریا دل فیوره شناخته می‌شود.

گنبد سلطانیه در پنج فرسخی شرقی شهر زنجان و در داخل باروی شهر قدیم سلطانیه قرار دارد. این بنا هشت‌ضلعی است و طول هر ضلع آن 80 گز است. در اطراف گنبد هشت مناره قرار دارد و گنبد آن از کاشی‌های فیروزه‌ای رنگ پوشیده شده است. ارتفاع بنا 48٫5 متر و قطر دهانه داخلی آن 25٫5 متر است. سقف اتاق‌های بالای گنبد با گچ‌بری‌ها و آجرهای رنگارنگ تزئین شده و در حاشیه طاق‌ها آیات قرآنی و اسامی‌الله با خط جلی نوشته شده‌اند. حکاکی‌هایی نیز در آجرهای دیوارها و سقف‌ها دیده می‌شود که زیبایی خاصی به این بنا می‌بخشند. تزیینات و ساختار این آرامگاه نقطه عطفی در معماری آن دوران به شمار می‌رود، به‌طوری که سبکی جدید در معماری به وجود آورد که از معماری سلجوقی جدا شده است. این تغییر سبک، گنبد سلطانیه را به یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های معماری اسلامی ایران تبدیل کرده است.

آب و هوای شهر سلطانیه به نسبت دیگر مناطق مرکزی ایران سردتر است. این شهر از زمستان‌هایی یخبندان و برفی و تابستان‌هایی دلپذیر و خنک میزبانی می‌کند. بهترین زمان سفر به سلطانیه و بازدید از گنبد سلطانیه ماه‌های اردیبهشت، خرداد، تیر و مرداد است؛ البته شما می‌توانید در ماه‌های مهر و آبان نیز برای لذت بردن از طبیعت پاییزی و چشم‌اندازهای جادویی به این منطقه سفر کنید. سفر در فصل زمستان به سلطانیه به‌هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود؛ زیرا علاوه بر آب و هوای سرد، در این زمان از سال جاده‌ها یخ می‌بندند و لغزنده می‌شوند.