قله پراو (پرآب) یا شیخ علی خان، که کمتر با این نام شناخته می‌شود، بلندترین قله کوهستان پراو و همچنین بلندترین قله استان کرمانشاه است. از این روی قله پراو یکی از قلل طرح سیمرغ کوه‌های ایران به حساب می‌آید. همچنین قله پراو یا پرآو یکی از 1515 قله بسیار برجسته جهان به‌شمار می‌رود. این قله در هشت کیلومتری شمال شرقی شهر کرمانشاه واقع شده است و به عنوان یکی از مقاصد اصلی کوهنوردان در منطقه شناخته می‌شود. “پر” در بعضی گویش‌های کردی به معنی زیاد است و “آو” به معنی آب و پرآو به معنی منطقه پُر آب می‌باشد.

پراو رشته‌کوهی امتداد یافته از شمال غرب تا شمال شرق شهر کرمانشاه، با طول تقریبی 80 کیلومتر و وسعت تقریبی حدود 980 کیلومتر مربع و بخشی از رشته‌کوه زاگرس در غرب ایران می‌باشد. رشته کوه پراو از سمت شمال غربی به رشته کوه شاهو متصل است و از سمت جنوب شرقی، رودخانه معروف گاماسیاب آن را از رشته‌کوه گرین جدا می‌کند. دهستان پایروند و میان دربند در جنوب غربی و دهستان‌های دینور و بیلوار در شمال شرقی این کوهستان واقع شده‌اند. خط الرأس اصلی و مرتفع کوهستان پراو دارای قلل متعددی با ارتفاع بیش از 3000 متر است. جهت خط الرأس اصلی از غرب به شرق امتداد یافته است و به ترتیب شامل قلل خرامان، قته چرمی، پراو، نمازگاه، شاودالان، سه کل، زنهان، بیستون، بان برزه و … می‌باشد.

رشته کوه پرآو یکی از عمیق‌ترین لایه‌های لایم استون کره زمین است و به سبب فشارهای ناشی از کوه‌زایی آلپی شکاف‌های بسیاری پیدا کرده‌است. به همین علت عمیق‌ترین غارهای ایران مانند غار پراو، جوجار، قیژلان و چاه غار قلا در این رشته کوه قرار دارند.رشته کوه پرآو یکی از عمیق‌ترین لایه‌های لایم استون کره زمین است و به سبب فشارهای ناشی از کوه‌زایی آلپی شکاف‌های بسیاری پیدا کرده‌است. به همین علت عمیق‌ترین غارهای ایران مانند غار پراو، جوجار، قیژلان و چاه غار قلا در این رشته کوه قرار دارند. در حال حاضر راه معمول و رایج صعود به قله پراو مسیر جنوبی می‌باشد. این مسیر از کارخانه سیمان در 20 کیلومتری شرق شهر کرمانشاه (جاده کرمانشاه -بیستون) و روستای چالابه آغاز می‌گردد. با توجه به گویش محلی، نام اصلی روستا باید برگرفته از “چال آوه” یعنی محل جمع شدن آب باشد.