کَبیرکوه یکی از کوه‌های طولانی و مهم رشته کوه زاگرس در استان ایلام است که در منابع قدیمی به نام عظیم‌کوه نیز ذکر شده‌است. این کوه با طول 175 کیلومتر و عرضی بین 45 تا 80 کیلومتر، به‌طور کلی از سنگ‌های رسوبی تشکیل شده و در دورهٔ کرتاسه به وجود آمده است. همانند بسیاری از کوه‌های غرب ایران، کبیرکوه از شمال غرب به سمت جنوب شرق امتداد می‌یابد و دربرگیرنده تعدادی کوه معروف مانند دینارکوه، سیاه‌کوه، سمند، اناران، سرمیدان و کمرسفید است. بلندترین قله این رشته کوه، کان صیفی، با ارتفاع حدود 3065 متر از سطح دریا در شهرستان بدره قرار دارد.

کبیرکوه علاوه بر ویژگی‌های جغرافیایی‌اش، به دلیل پدیده‌های زمین‌شناختی خاص خود نیز شناخته می‌شود. دریاچه دوقلو سیاه گاو در کوهپایه‌های این کوه، آبشارهای ماربره و هفت آسیاب، دره‌هایی با دیواره‌های بلند، و همچنین تنگ بهرام چوبین و تنگ ماژین، از جمله جاذبه‌های طبیعی این منطقه هستند. همچنین، غارهای باستانی کلماکره و کوگان در اطراف کبیرکوه به‌عنوان میراث‌های تاریخی و طبیعی مهم محسوب می‌شوند. علاوه بر زیبایی‌های طبیعی، این منطقه آثار باستانی ارزشمندی نیز دارد. از جمله آثار برجسته این منطقه می‌توان به شهر 1400 ساله ماداکتو، پل‌های سنگی چم نمشت، پل گاومیشان دره شهر که متعلق به دوران ساسانی است و پل کلهر که به قرن چهارم هجری تعلق دارد، اشاره کرد. این جاذبه‌ها به کبیرکوه جنبه‌ای تاریخی و فرهنگی نیز بخشیده است. از بناهای تاریخی اطراف کبیر‌کوه می‌توانیم بفهمیم که تاریخچه کشف وزندگی در کوهپایه‌های این منطقه زیبا به زمان ساسانیان در ایران برمی‌گردد.

وجود رودخانه سیمره که از کبیر‌کوه سرچشمه می‌گیرد و در امتداد جنگل‌های اطراف این کوه سرازیر می‌شود، باعث پدید آمدن آبشارهای متعدد و مراتع و آبادانی های سرسبز شده است. از ویژگی‌های خاص کبیر‌کوه تنوع پوشش گیاهی و جانوری منطقه حفاظت‌شده کبیر‌کوه است. در اواسط سال 1380 منطقه حفاظت‌شده کبیر‌کوه تحت حفاظت سازمان محیط‌زیست استان ایلام قرار گرفت. تنوع ارتفاعی در کوهپایه این رشته‌کوه باعث وجود اکوسیستم‌های متنوع برای زیست انواع جانوران و گیاهان شده است. با قدم نهادن در این منطقه می‌توانید گونه‌های جانوری و گیاهانی را ببینید که در کمتر جایی از ایران می‌توان آن‌ها را یافت. باید به این نکته توجه کرد که هرچقدر از دامنه کبیر‌کوه دورتر می‌شویم پوشش گیاهی غنی‌تر و بکرتر است. به همین دلیل است که تعداد زیادی از گردشگران توسط قایق یا کوهنوردی‌های طولانی در مسیرهای جنگلی و مراتع و رودخانه‌ها به سمت تنگه‌ها و آبشارهایی که در دل کبیر‌کوه قرار دارند می‌روند.