معبد آناهیتا یکی از مهم‌ترین و باشکوه‌ترین بناهای تاریخی ایران است که در شهر کنگاور، در استان کرمانشاه واقع شده است. این معبد باستانی به الهه‌ی آناهیتا، ایزدبانوی آب، باروری و پاکی در آیین‌های ایران باستان تقدیم شده و قدمت آن به دوران اشکانی و ساسانی بازمی‌گردد. باستان‌شناسان باور دارند که این مجموعه، بر سکویی سنگی و با معماری منحصر‌به‌فردی بنا شده که ترکیبی از عناصر معماری هخامنشی و یونانی را به نمایش می‌گذارد. ستون‌های بلند، پله‌های عظیم و سنگ‌های تراش‌خورده‌ی این بنا، گواهی از شکوه و مهارت معماران ایران باستان دارد. این مجموعه تاریخی نه تنها از منظر معماری و باستان‌شناسی ارزشمند است، بلکه به‌عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری برجسته‌ی غرب ایران، سالانه میزبان هزاران بازدیدکننده داخلی و خارجی است. معبد آناهیتا بعد از بنای تاریخی تخت جمشید دومین و بزرگترین بنای تاریخی ایران بوده که قدمت آن به پیش از اسلام باز می گردد. 

معبد آناهیتا با 220 متر طول و 210 متر عرض بر پشته ای از صخره قرار گرفته و دور تا دور این معبد دیواری کشیده شده که ضخامت آن به بیش از 5 متر می رسد. قسمت ورودی بنا پله‌هایی دو طرفه دارد که در سمت جنوبی تعبیه شده است و در قسمت شمال پله‌هایی یک طرفه وجود دارد که به ساختمان معبد ختم می‌شود. جوی‌های سنگی آب رودخانه را میزان کرده و به‌طرز باشکوهی به آبگیری وسط معبد آناهیتا هدایت می‌شده است. نوع تقسیم آب و جریان آب درون معبد آناهیتا یکی از شگفتی‌های مهندسی در آن دوران است تا این عنصر مقدس را به زیباترین شکل ممکن به نمایش بگذارند. در چهار طرف معبد آناهیتا دالان‌هایی تعبیه شده که در کف آن‌ها جوی‌های آب به‌صورت رفت و برگشت آب را به وسط معبد هدایت می‌کرده است. در دو طرف بالای معبد آناهیتا سر چهار گاو در هر طرف به‌صورت روبه‌روی یکدیگر قرار دارد که در زمان آبگیری این معبد عکس سر گاوها روی آب نقش می‌بسته است. در وسط معبد آناهیتا فضایی وجود دارد که آب از این جوی‌ها در آن جمع شده و استخر کوچکی حدودا در ابعاد 10 در 10 و عمق 20 سانتی‌متر را پر آب می‌کرده است.

قرار گرفتن معبد در مسیر همدان به کرمانشاه، دسترسی به آن را آسان کرده و موقعیت آن در دل طبیعت، بر جذابیتش افزوده است. بهترین زمان برای بازدید از معبد آناهیتا، فصل‌های بهار و پاییز است. در این بازه، آب‌وهوای منطقه معتدل و دلپذیر بوده و طبیعت اطراف معبد نیز سرسبز و چشم‌نواز می‌شود. فروردین تا خرداد و مهر تا آبان، ماه‌هایی هستند که بازدید از این بنای باستانی را لذت‌بخش‌تر می‌کنند. در فصل تابستان، به دلیل گرمای هوا، بازدید ممکن است کمی دشوار باشد و در زمستان نیز سرمای هوا و بارش‌های فصلی گاهی رفت‌وآمد را با مشکل مواجه می‌کند.