CLIMBER

صفحه اصلی تور‌ها جاذبه‌های گردشگری گزارش برنامه‌ها آژانس‌ها بلاگ تماس با ما
CLIMBER ورود / ثبت نام

جاذبه‌های گردشگری

بالای صفحه

برترین‌ها

Icon

دریا و دریاچه

Icon

آبشار

Icon

کوه

Icon

جزیره

Icon

جنگل

Icon

کویر

آژانس‌های فعال

_
باشگاه کوهنوردی شاهان فولادشهر
اجرای صعودهاي طرح سیمرغ فدراسیون با بهترین قیمت‌ها
تجربه

16 سال

تعداد سفر

0

شهر مبدأ

بانوره

مشاهده جزئیات
_
ستاره شمالی
ستاره شمالی
تجربه

43 سال

تعداد سفر

0

شهر مبدأ

اراک

مشاهده جزئیات
_
باشگاه کوهنوردی ایرانیان
برگزار کننده برنامه های کوهنوردی داخلی و برون مرزی ،دوچرخه سواری ، طبیعتگردی ،دره نوردی ،غارنوردی و همچنین برگزاری دوره های آموزشی در کلیه رشته های ذکر شده و برگزار کننده دوره های آموزش غواصی با ارائه مدرک بین اللملی SSI,CMAS
تجربه

15 سال

تعداد سفر

0

شهر مبدأ

اصفهان

مشاهده جزئیات
_
باشگاه کوهنوردی شقایق کرج
باشگاه کوه نوردی شقایق در سال 1370 به همت گروهی از کوه نوردان استان البرز و در قالب گروه کوهنوردی تاسیس گردیده.
تجربه

33 سال

تعداد سفر

0

شهر مبدأ

کرج

مشاهده جزئیات
_
باشگاه کوهنوردی هیمالیا
از سال 1396.برنامه های سیمرغ .نپال .آرارات ..
تجربه

13 سال

تعداد سفر

0

شهر مبدأ

اردبیل

مشاهده جزئیات
_
باشگاه کوهنوردی همنورد
باشگاه کوهنوردی همنورد بعد از 11 سال فعالیت با نام گروه کوهنوردی ام اس سنتر در سال 1401 تاسیس شد.
تجربه

34 سال

تعداد سفر

0

شهر مبدأ

آستارا

مشاهده جزئیات
_
باشگاه کوهنوردی آرتا
باشگاه آرتا برگزار کننده دوره های آموزشی و برنامه هایی با محوریت کوهنوردی،طبیعت گردی،محیط زیست، و ورزش های کوهستانی است.
تجربه

10 سال

تعداد سفر

0

شهر مبدأ

اردبیل

مشاهده جزئیات
_
باشگاه کوهنوردی کاهار
باشگاه کوهنوردی کاهار کرج در سال 1381 با همت آقایان خسرو جمشیدی و کامیاب نریمانی تاسیس شد.
تجربه

1 سال

تعداد سفر

0

شهر مبدأ

صالحیه

مشاهده جزئیات

بلاگ

_

راهنمای کاربردی انتخاب و خرید پوشاک کوهنوردی
اهمیت پوشاک کوهنوردی مناسب بر هیچکس پوشیده نیست. حتما شنیده اید که بعضی از کوهنورد ها میگویند هوای بد وجود ندارد و همه چیز به لباسی که میپوشید بستگی دارد. این مقاله به شما در انتخاب پوشاک کوهنوردی کمک میکند. برای کوهنوردی چه چیزی بپوشیم؟ (لیست خلاصه پوشاک کوهنوردی) شلوار جین و تیشرت های نخی ممنوع: کتان یا همان نخ آب را در خود نگه میدارد و باعث عرق کردن شما در هوای گرم میشود و با خنک شدن هوا هم باعث سرما خوردن میشود. لباس های زیر (و بقیه ی لباس ها) از جنس پلی استر، نایلون و پشم مرینوس: این مواد عرق را از پوست شما دور کرده و به سرعت خشک میشوند. برای همین گزینه ی ایده آلی برای لباس زیر، تیشرت، سینه بند های اسپورت و جوراب هستند. قابلیت کنترل رطوبت این الیاف ها برای سایر لباس های شما هم مفید است. شلوار راحت و محکم: مسیرهایی که قرار است در آن ها راه بروید پر از پیچ و خم هستند، برای همین باید بتوانید به راحتی حرکت کنید. شاخه ها و سنگ ها هم میتوانند شلوارهای یوگا یا شلوارهای نازک و کشی را نخ کش کنند. ژاکت گرم: کاموای پلی استر بهترین گزینه به حساب می آید. با این حال یک ژاکت گرم و ضد آب با آستر پلی استر انتخاب هوشمندانه ای برای آب و هوای سرد تر است. کاپشن بارانی: ضد آب و قابل تنفس بودن دو ویژگی هستند که باید به آن ها توجه کنید. یعنی کت بارانی باید جلوی باد و باران را بگیرد و در عین حال وقتی عرق میکنید حس نکنید که انگار یک کیسه ی پلاستیکی پوشیده اید. اگر آب و هوا خیلی مرطوب بود، شلوار بارانی هم به همراه ببرید. کلاه لبه دار: این کلاه سر شما را خشک و به دور از آفتاب نگه میدارد. لبه دار بودن کلاه از چشم های شما در برابر باران و آفتاب محافظت میکند (اما عینک آفتابی هم با خود داشته باشید). استراتژی های لباس پوشیدن در کوهنوردی اگر میخواهید برای پوشاک کوهنوردی جدی تر عمل کنید موقع خرید این نکات را مد نظر داشته باشید: لایه های لباس را جدی بگیرید: این استراتژی امتحان خودش را پس داده، به طور کلی هر لایه از لباس عملکرد ویژه ی خودش را دارد و با اضافه و کم کردن آن ها میتوانید با شرایط محیطی سازگار شوید. شرایط را پیش بینی کنید: سلامت و امنیت شما کاملا به چیزی که به همراه میبرید بستگی دارد. یادتان باشد وسیله ی نقلیه ی شما میتواند مایل ها از شما دور باشد و پیش بینی های آب و هوا همیشه درست نباشند. برای همین خودتان را برای شرایط غیر منتظره مثل آب و هوای سرد تر، مرطوب تر، یا گرم تر آماده کنید. به کاربرد توجه کنید نه به مد: یادتان باشد روی مد بودن لباسی که میپوشید وقتی به دردتان نخورد بی فایده است. به راحتی، دوام، وزن و قیمت توجه کنید: قبل از خرید باید سبک و سنگین کنید و ترجیحات شخصی و بودجه را در نظر بگیرید. ست وسایل فوق سبک یک انتخاب خیلی خوب اما خیلی گران است. بوت یا کفش خوب بگیرید: کفش از مهم ترین چیزهایی است که در کوهنوردی میپوشید که باید با دقت درباره ی آن تصمیم بگیرید. نکات کلیدی درباره ی ویژگی های الیاف پوشاک کوهنوردی مهم نیست پوشاک کوهنوردی کوهنوردی چه شکلی هستند و از چه چیزی ساخته شده اند، در هر صورت شما باید برای داشتن ویژگی های مختلف، لایه های مختلف داشته باشید. قابلیت راندن رطوبت: این ویژگی اهمیت بالایی در لایه ی اول یا هر لایه ای که مستقیما با پوست در تماس است، دارد. این ویژگی باعث میشود الیاف لباس رطوبت را از پوست به لایه ی بعدی منتقل کند تا به سرعت خشک شود. به این ترتیب عرق بدن بدون اینکه سرما بخورید تبخیر و خشک میشود. عایق بودن: این ویژگی برای لایه ی میانی کلیدی است و شما را گرم نگه میدارد. لباس های این لایه به خودی خود گرم نیستند اما اگر خاصیت عایق بودن داشته باشند، به خوبی میتوانند گرمای بدن شما را در خود نگه دارند. ضد آب و ضد باد بودن: در لایه ی سوم یا لایه ی بیرونی اهمیت زیادی دارند و نمیگذارند زیر باران خیس شوید یا در آب و هوای بادی سردتان شود. توجه کنید که ژاکت هایی که در برابر آب و باد “مقاوم” هستند کاملا جلوی باران و باد را نمیگیرند و یک لایه ی حفاظتی متوسط به حساب می آیند. همچنین ژاکت هایی که ضد آب هستند معمولا مشخص نمیکنند که ضد باد هم هستند یا نه، اما معمولا هر دو ویژگی را دارند. قابلیت عبور هوا: این ویژگی در تمام لایه ها دارای اهمیت است و به خشک شدن سریع لباس کمک میکند. اگر تمام لایه هایی که به تن دارید قابلیت عبور هوا را نداشته باشند، زطوبتی که از پوست دفع شده نهایتا در یک لایه گیر میکند و باعث سرما خوردن شما میشوند. ضد آب با قابلیت عبور هوا: لایه های بیرونی پیشرفته این ترکیب را دارند، با این حال پیشرفته ترین تکنولوژی ها هم جلوی باد و باران را گرفتن را در الویت قرار میدهند و برای همین وقتی رطوبت بالا میرود با مشکل تهویه ی هوا دست و پنجه نرم میکنند. لایه های بیرونی بدون قابلیت تهویه ی هوا، ارزان تر هستند ولی وقتی آن ها را میپوشید حس میکنید با کیسه ی پلاستیکی توی سونا نشسته اید. محافظت در برابر آفتاب: لباس هایی که دارای فاکتور محافظت در برابر اشعه ی ماورای بنفش هستند (UPF) میتوانند از پوشت شما در برابر اشعه های مضر ماورای بنفش محافظت کنند.   الیاف های اساسی پوشاک کوهنوردی اینجا لیستی از الیاف های رایجی که میتوانید از بین آن ها انتخاب کنید مشاهده میکنید. پشم: پشم و بافتنی های قدیمی پوست را به خارش می انداختند اما بافتنی های امروزی این طور نیستند. مخصوصا پشم مرینوس دارای الیاف نرم، با قابلیت عبور هوا و راندن رطوبت است و به سرعت خشک شده و بوهای مختلف را در خود نگه نمیدارد. لباس های نایلونی و پلی استری: این لباس ها از پشم مرینوس به صرفه تر هستند و رطوبت را به خوبی رانده و به سرعت خشک میشوند و همچنین قابل بازیافت هستند. از نقطه ضعف های این لباس ها این است که ممکن است بوی خوبی ندهند؛ برای همین است که در بعضی از این پارچه ها با مواد آنتی میکروبیال سعی شده جلوی فعالیت باکتری ها گرفته شود. بافتنی: ژاکت های بافتنی در واقع از پلی استر ساخته شده اند و گرمایی که دارند بیشتر به خاطر الیاف درشت و نرم آنهاست تا مواد شیمیایی به کار رفته در تولیدشان. ژاکت های نایلونی و پلی استری: استفاده از این ژاکت ها در لایه ی بیرونی (مثلا کت بارانی یا کاپشن) باعث محفوظ ماندن شما در برابر باد و باران میشود. ابریشم: ابریشم توانایی بالایی در راندن رطوبت ندارد برای همین گزینه ی ایده آلی برای کوهنوردی های سخت به حساب نمی آید. ابریشم فرآوری شده عملکرد بهتری در راندن رطوبت دارد. ابریشم نرم و تجملی محسوب می شود اما از لحاظ استحکام و بو نگرفتن عملکرد خیلی خوبی ندارد. نخ: نخ در راندن رطوبت و خشک شدن کاملا ضعیف عمل میکند و در خیس نگه داشتن و سرد کردن شما عملکرد فوق العاده ای دارد. اگر هوا خیلی گرم بود و با چسبیدن لباسهای نخی به بدنتان مشکلی نداشتید میتوانید آن ها را بپوشید اما در آب  و هوای سرد، پوشیدن لایه ی اول نخی باعث سرما خوردن میشود. برای همین است که کوهنوردان با تجربه میگویند نخ کشنده است.   لایه ی اول (base layer) در پوشاک کوهنوردی در آی و هوای نسبتا سرد کمی گرما و مقدار زیادی توانایی راندن رطوبت از مهم ترین ویژگی هایی هستند که لباسهای لایه ی اول باید داشته باشند. لباس زیر: مدل و نوع لباس زیری که میخواهید بپوشید کاملا به خود شما بستگی دارد. نخ همچنان یک “نه”ی بزرگ است. همینطور دقت کنید لباس زیرتان باعث سایش پوست نشود. برای همین است که طراحی های بدون درز بهترین گزینه برای کوهنوردی به حساب می آیند. سینه بند: بهترین گزینه یک مدل اسپرتی بدون قلاب است تا موقع پوشیدن کوله پشتی باعث اذیت شدن پوست نشوند. زیر پوش یا زیرپیراهنی: یک زیرپوش سبک هم میتواند در مواقع سرما به گرم ماندن شما کمک کند، همچنین جایگزین مناسب و سبک تری نسبت به تیشرت به حساب می آید. پیراهن و شلوار لایه ی اول: در تمامی وزن ها، از سبک، متوسط تا سنگین، موجود هستند. وزن مورد نظر خود را براساس شرایط اقلیمی و سرمایی یا گرمایی بودن خودتان انتخاب کنید. پیراهن های یقه گرد به صرفه ترند اما پیراهن هایی که یقه ی زیپ دار دارندکاربردی تر هستند و میتوانید با توجه به گرمی و سردی هوا آنها را تنظیم کنید. شلوار لایه ی اول را میتوانید برای حفاظت و گرمای بیشتر زیر شلوار کوهنوردی بپوشید. اگر هوا بارانی شد میتوانید شلوار بارانی را هم روی آنها بپوشید. آیا باید زیر لباس زیر بلند شرت بپوشید؟ جواب قاطعی برای این سوال وجود ندارد پس هر طور که راحت تر هستید عمل کنید.معمولا نیازی به پوشیدن شرت نیست اما بعضی ها آن را برای حفاطت و گرمای بیشتر میپوشند. سایر گزینه های پوشش در کوهنوردی شما در مجموع به لایه ی اول، لایه ی میانی  و لایه ی بیرونی (کت بارانی و شلوار) نیاز دارید. در ادامه سایر گزینه هایی که در اختیار دارید را مشاهده میکنید. کلاه: اگر در جاهای آفتابی و خشک کوهنوردی میکنید باید کلاه بزرگ لبه دار بپوشید. این کلاه ها همچینین برای هوای مرطوب و بارانی هم مناسب هستند. برای آب و هوای سرد یک کلاه گرم بافتنی یا الیاف مصنوعی بردارید تا سرتان را گرم نگه دارید. پیراهن: یک تیشرت آستین کوتاه مناسب آب و هوای گرم و تیشرت آستین کوتاه مناسب آب و هوای نسبتا خنک تر است. وقتی هوا آفتابی است یک لباس آستین بلند محافظ در برابر اشعه های خورشیدی بپوشید (خیلی از آنها یقه ی برگشتنی برای محافظت از گردن دارند). شلوارک، شلوار و شلوارهای تبدیل شونده ی زیپ دار: شلوارهای تبدیل شونده طرفداران زیادی دارد چون دیگر نیازی نیست بین شلوار و شلوارک تصمیم بگیرید. جنس هایی که زودتر خشک میشوند اینجا هم در الویت قرار دارند. شلوارهای شش جیب هم به خاطر جا دار بودن محبوبیت بالایی بین کوهنوردها دارند. شلوارهای یوگا؟ انعطاف خوبی دارند ولی در برابر سنگ و شاخه ها چندان مقاوم نیستند. دامن، پیراهن و دامن های شلوارکی: دارای قابلیت انعطاف بالا و دوام زیاد و آستر هستند. دستکش و جوراب: بسته به آب و هوا میتوانید دستکش و جوراب ضخیم یا نازک بپوشید. جوراب هایی که میپوشید باید از کفشتان بلندتر باشند و محض اطمینان یک جفت جوراب اضافی هم به همراه داشته باشید. دستکش های عایق و ضد آب بهترین گزینه برای زمستان و دستکش های دو انگشتی همیشه گرمتر از دستکش های معمولی هستند. گتر: گترها مثل ساق بند روی کفش و پا پوشیده میشوند و از ورود ذرات گرد و غبار و سنگریزه، باران و حتی حشرات به کفش جلوگیری میکنند.   لایه ی میانی در پوشاک کوهنوردی این لایه لایه ای است که باعث گرم شدن شما میشود. یک پیشنهاد معقولانه این است که یک ژاکت سبک پشمی و یک ژاکت سبک بادگیر که در کوله پشتی تان جا میشوند بردارید. ژاکت پشمی: میتوانید روزهای سرد ژاکت پشمی را بپوشید و در روزهای خنک تر موقع استراحت از آن استفاده کنید. ژاکت های پشمی وزن های مختلفی دارند پس وزنی را انتخاب کنید که متناسب با آب و هوا و گرمایی یا سرمایی بودن خودتان باشد. شلوار پشمی: اگر هوا خیلی سرد باشد شلوار پشمی بهترین گزینه برای لایه ی میانی است. ولی در بیشتر مواقع زیرشلواری های بلند گرمای لازم را فراهم میکنند. کاپشن یا جلیقه های عایق: اگر آب و هوا مساعد باشد یک ژاکت پشمی کافی است. اگر هوا سرد تر بود یک کاپشن هم بردارید. اگر لایه های عایق داخل کاپشن خیس شوند، کاپشن دیگر نمیتواند گرما را در خود نگه دارد برای همین عایق های الیاف مصنوعی گزینه ی بهتری هستند. میتوانید یک کاپشن ضد آب هم بردارید یا یک کاپشن ضد آب و عایق استفاده کنید. لایه ی بیرونی در پوشاک کوهنوردی: بارانی و شلوار حتی یک آسمان صاف و آفتابی هم میتواند در عرض چند ثانیه به طوفان و باران تبدیل شود. خشک ماندن کلید سرما زده نشدن است. پس حتما کت بارانی و شلوار ضد آب به همراه داشته باشید. توجه کنید که در روزهای خشک هم میتوانید لایه ی بیرونی را برای حفاظت در برابر باد بپوشید. شرایط محیطی بعضی سفرها چالش های خاص خود را دارند. از مردم محلی پرس و جو کنید و ببینید آیا پیشنهادی برای نوع لباس هایی که باید بپوشید دارند یا نه. برای مثال: لباس های ضد حشره: اگر در مناطق پر از درخت و بوته کوهنوردی میکنید، احتمال وجود حشرات و پشه های مختلف بسیار بالاست. پس لباس آستین بلند، شلوار بلند، و لباس های دفع کننده ی حشره را فراموش نکنید. بوت های کوهنوردی بلند و چرمی: شاید پوشیدن آن ها در مناطق بیابانی منطقی نباشد اما میتوانند از شما در برابر مارها محافظت کنند. گترهای ضد آب: اگر از مناطق برفی عبور میکنید به گتر نیاز دارید. وقتی برف ها آب میشوند گتر و کفش های ضد آب حسابی به کار می آیند.
ادامه مطلب
_

نحوه ی انتخاب چراغ قوه مناسب کمپینگ
اگرچه چراغ های پیشانی محبوبیت زیادی پیدا کرده اند، اما اگر هر زمان استفاده از چراغ های دستی ترجیح داده شود، چراغ قوه انتخاب خوبی می باشد، مانند: زمانی که به نور افکنی قابل حمل و قوی نیاز دارید. هنگامی که مهارت و دقت در کنترل نور از اهمیت بالایی برخوردار باشد. زمانی که بخواهید چراغ را برای انجام کاری روی آن تنظیم کنید. علامت دهی پیشرفت در فناوری LED (دیود تابش نور) و راندمان باتری منجر به ساخت چراغ قوه هایی شده است که نسبت به چراغ قوه های چندسال پیش کوچکتر، سبکتر و روشن تر هستند. فاکتورهای مهم در چراغ قوه و چراغ پیشانی عوامل اصلی برای مقایسه هنگام انتخاب چراغ قوه: خروجی نور نوع باتری و مدت زمان کارکرد اندازه و وزن قیمت چراغ قوه ها از کمتر از 20 دلار تا بیش از 200 دلار متغیر است اما ممکن است اندازه ی آنها یکسان باشد. تفاوت در چیست؟ روشنایی بزرگترین تفاوت است. چراغ قوه های گرانتر قدرتمند تر هستند زیرا در آنها از فناوری پیشرفته ی لامپ، باتری و مدار استفاده میشود اگر چراغ قوه دارای باتری قابل شارژ باشد و ویژگی هایی مانند مقاومت در برابر ضربه و آب، ضد داغ شدن و داشتن مدل های مختلف روشنایی، داشته باشد، قیمت آن بیشتر خواهد بود. اگر قصد خرید حضوری دارید موارد زیر را بررسی کنید: چگونه چراغ روشن و خاموش میشود؟ آیا خود به خود در کیفتان روشن میشود؟ یا اگر قصداستفاده از آن را در هوایی سرد دارید آیا میتوانید به راحتی با وجود پوشیدن دستکش آن را روشن و خاموش کنید؟ آیا چراغ قوه به اندازه ی کافی قوی است که بتواند کارهای شما را راه بیندازد؟(آیا به اندازه ی کافی نور دارد؟) آیا خوش دست است؟ آیا به ابزاری برای تعویض یاتری نیاز دارد؟ عملکرد چراغ قوه استاندار های ANSIFL1 که برای چراغ قوه در سال 2009 معرفی شده است این اطمینان را میدهد که چراغ قوه آزمایش و رتبه بندی شده است. رعایت این استانداردها اختیاری است و تولیدکنندگان آزمایشات خود را انجام میدهند اما اکثر برند ها امروزه عملکرد های زیر از جمله نحوه ی عملکر چراغ قوه را روی بسته بندی خود درج میکنند. خروجی نور میزان خروجی نور بر حسب لومن اندازه گیری میشود. این اندازه ای از شدت تابش نوری که از چراغ قوه خارج میشود میباشد. این اندازه گیری زمانی که چراغ قوه در بالاترین حد روشنایی تنظیم شده است و از باتری جدید استفاده میکند انجام میشود. میزان نور خروجی ممکن است برای تنظیم نور نمایش داده شود. این یک ابزار مقایسه ای عادی است اما کل داستان را درمورد روشنایی نمی گوید. شدت پرتو، فاصله و نوع، همگی بر تاثیرگذاری یک چراغ قوه موثر هستند.خروجی نور میتواند از 20 لومن(مناسب برای مطالعه ی کتاب) تا 3500 لومن که شدت تابش بسیار شدید است باشد. برد تابش نور برد تابش نور برحسب متر اندازه گیری می شود به این معنی است که برد چراغ قوه، قبل از اینکه تاریکی هوا به اندازه ی تابش نور ناشی از یک ماه کامل شد، چقدر میدرخشد. روشنایی ناشی از ماه کامل برای داشتن سفری ایمن و محتاطانه در فضای آزاد کافی است. مدت زمان کار کرد مدت زمان کارگرد برحسب ساعت محاسبه میشود. چه مدت طول میکشد تا نور خروجی با وجود داشتن باتری جدید به 10 درصد برسد. ممکن است خروجی نور به مرور زمان کاهش یابد یا تا حد زیادی ثابت بماند و بعد ناگهان کاهش یابد. مدت زمان کارکرد معمولا برای هر نوع تنظیم نور داده میشود. وجود وجود نمودار مدت زمان کارکرد، بهترین تصویر از عملکرد چراغ را در طی زمان ارائه میدهد. مقاومت دربرابر ضربه مقاومت دربرابر ضربه بر حسب متر اندازه گیری میشود. چراغ هارا 6 بار در فاصله های مختلف روی بتن، جهت آزمایش پرتاب میکنند. این تست برای اطمینان از این است که آیا چراغی که تصادفا پرتاب شده، هنوز هم کارایی دارد یا خیر. البته این تست جهت بررسی مقاومت چراغ قوه هنگام برخورد با جسم سنگین یا استفاده از آن برای ضربه زدن به اشیاء دیگر نیست. مقاومت دربرابر آب مقاومت دبرابر آب توسط سیستم IPX بررسی میشود. در صورت استفاده از چراغ قوه در هوای بارانی و یا محلی که آب وجود دارد، مقاوم بودن چراغ قوه در برابر آب اهمیت پیدا میکند. سه رتبه بندی استفاده میشود: دارای رتبه بندی IPX4است، پس از اعمال آزمایش پاشش این رتبه دریافت میشود. این آزمایش به این منظور است که چراغ قوه هر زاویه مقاوم دربرابر آب باشد. این آزمایش همچنین  درجه ی آب گرفتگی را نیز نشان میدهد. _IPX7  شناوری موقت: تا 30 دقیقه در عمق 1 متری _IPX8 شناوری: تا 4 ساعت در عمق مشخص شده نحوه ی انتخاب کلاه های چراغدار برای مباحث بیشتر درمورد موضوعات فنی مربوط به روشنایی یا مقاله ی توصیه هایی از کار کنان REI هستند را مطالهه کنید. ویژگی ها وعملکرد های بیشتر برخی یا تمام این خصوصیات که دارای رتبه بندی غیر ANSIمی باشند، در انتخاب چراغ قوه ی شما تاثیر میگذارند: نوع لامپ پیشرفت در فناوری ،LED انواع دیگر لامپ هارا تقریبا منسوخ کرده است. لامپ های رشته ای مانند لامپ های کریپتون هنوز دربرخی از گونه های چراغ قوه وجود دارند. بررسی راندمان انرژی، مدت زمان کارکرد، مقاومت دربرابر ضربه و گزینه های مربوط به روشنایی یک چراغ قوه LED سخت است. نوع پرتو بازتابنده ی لنز که لامپ را احاطه کرده است، بر نحوه ی پراکندگی نور تاثیر میگذارد. 3 مورد رایج: فلود(یا ثابت): یک عرض پرتو واحد. برای کارهای عادی در اردوگاه یا هنگام پیاده روی مناسب است. اسپات(یا متمرکز): یک پرتو منفرد میباشد که در چراغ نورافکن قرار دارد تا بتواند مسافت طولانی را طی کند. این نوع برای پیداکردن مسیر یا سایر فعالیت های سرعتی مناسب است. قابل تنظیم: عرض پرتو از گسترده تا متمرکز متغیر است. برای مثال کوهنوردی که دنبال شیب بعدی است باید از پرتوی متمرکز استفاده کند اما برای مطالعه ی یک نقشه پرتوی ثابت مورد نیاز است. خروجی نور تنظیم شده چراغ قوه های داری منبع تغذیه ی تنظیم شده، روشنایی پایدار و زیادی در تمام طول عمر باتری دارند. با این وجود، در آخر، میزان نور به طور ناگهانی و چشمگیری کاهش میابد. چراغ قوه های کنترل نشده در اول روشن می شوند و به دلیل تخلیه ی نیروی باتری، به تدریج کمرنگ تر میشوند. نوع باتری نوع و در دسترس بودن باتری های جایگزین، اغلب عاملی برای انتخاب چراغ قوه است. یکبار مصرف: رایج ترین اندازه ی باتری AAA یا باتری AA می باشد و به راحتی دردسترس هستند. CR123A نیز نوعی رایج است؛ اما گرانتر است و یافتن آن نیز سخت تر می باشد. قسمت بالای آنها ولتاژ خروجی بیشتری برای چراغ قوه ی سبک و کم وزن دارد و باعث میشود چراغ قوه با وجود داشتن پکیجی کوچک، نور زیادی داشته باشد. چراغ قوه هایی که از سلول D استفاده میکنند نیز هنوز موجود میباشند. البته اگر با سایز اندازه باتوم آنها مشکلی نداشته باشید . قابل شارژ: باتری های یون لیتیوم میتوانند از طریق اتصال USB از یک رایانه،  پریز برق ACیا DC یا صفحه خورشیدی شارژ شوند. اگر از اول  مقداری بیشتر هزینه کنید و باتری قابل شارژ بخرید نیازی نیست مدام باتری یکبار مصرف بخرید. تجدید پذیر: چراغ قوه هایی که باتری داخلی دارند و از طریق صفحه ی خورشیدی شارژ میشوند برای جعبه ی لوازم اولیه مناسب هستند. احتیاط: از باتری های لیتیوم یا لیتیوم یونی در هر چراغ قوه ای استفاده نکنید مگر اینکه توسط سازنده پیشنهاد شود. اگر باتریی لیتیومی با چراغ مطابقت نداشته باشد چراغ آسیب میبیند. حالت ها یک تنظیم برای استفاده های عادی کافی میباشد. برخی از مدل ها2 حالت یا بیشتر را ارائه میدهند مانند حالت (کم، متوسط، بالا و تقویت). احتمالا، به ندرت بیشتر از یک حالت را استفاده خداهید کرد، اما داشتن گزینه پرتاب نور قوی، در صورت تقاضا میتواند اطمینان بخش باشد. هرچه چراغ قوه را روی حالت روشن تری تنظیم کنید،مدت زمان کارکرد کوتاه تر میشود. برخی از فرمول ها ممکن است حالت هایی مانند بارقه یا ویژگیSOS )کمک) را ارائه دهند.حالت های قابل برنامه ریزی توسط کاربر یا توالی حالت یک مزیت محسوب میشود. این ممکن است یک ویژگی باشد که در چراغ قوه گنجانده شده است، و یا ممکن است روی نرم افزار تنظیم شده باشد و از طریق کابل USB به چراغ بارگیری شود. تنظیم کردن نوع دکمه ی روشن/خاموش و حالت روشنایی برای برخی از مصرف کنندگان مهم است. برای دکمه های فشاری یا کشویی معمولا از انگشت شست استفاده میشود. یک حاشیه ی چرخان نیز میتواند به عنوان سوئیچ عمل کند و برای استفاده از آن به هردو دست نیاز است. داشتن ویژگی قفل ایمنی از خاموش شدن چراغ به طور تصادفی جلوگیری میکند و باعث میشود باتری آسیب نبیند. برخی از این چراغ ها دارای عملکرد پرتوی خاموش (بدون کلیک)هستند که درآن سوئیچ با فشار کمتری باعث فعال شدن نور میشود و لازم نیست که برای روشن کردن چراغ یک کلیک کامل کنید یا سوئیچ را آزاد کنید. این نوع چراغ قوه هارا  بدون نیاز به چرخاندن، در همه ی حالت ها میتوان خاموش کرد.این خود یک ویژگی  مطلوب برای چراغ قوه است. مواد سازنده و شکل بدنه ی بیشتر چراغ قوه از جنس پلاستیک و یا از آلیاژ آلومینیوم است. ویژگی فولاد ضد زنگ در سر چراغ قوه، برای ایجاد مقاومت بیشتر دربرابر ضربه است. همه ی بدنه های آلومینیومی یکسان نیستند._بدنه های نازکتر، سبکتر هستند و ضخیم تر ها محکم تر هستند. بدنه های استوانه ای رایج ترین شکل هستند،اما با توجه به اینکه اگر آنها را روی سطحی قرار دهیم می غلتند، بعضی از نمونه ها برای جلوگیری از غلتیدن ساخته شده اند. علاوه بر این، ممکن است سطح بدنه دارای الگوی پیچیده ای باشد تا بتواند چراغ قوه را به سطح بچسباند و باعث کاهش لغزش شود. اندازه و وزن این بیشتر سلیقه ای است. چراغ قوه ی بزرگتر و سنگین تر الزاماً روشن تر نیست، اما به دلیل ظرفیت بیشتر باتری، احتمالاً مدت زمان بیشتری روشن می ماند. لوازم جانبی مواردی که ممکن است جداگانه به فروش برسد یا در چراغ قوه گنجانده شود شامل یک تسمه، گیره ی کمربند یا کیف چرمی، و فیلتر لنز و پخش کننده ی نور هستند که مربوط به روشنایی می باشند.
ادامه مطلب
_

چگونه از ابتلا به بیماری در سفر پیشگیری کنیم؟
در این مقاله نکاتی پیرامون پیشگیری از ابتلا به بیماری در سفر بیان می کنیم: درباره مقصدتان تحقیق کنید از وبسایت های CDC (مرکز کنترل و پیشگیری بیماری) و سازمان بهداشت جهانی بازدید کنید. این وبسایت ها اطلاعاتی درباره وضعیت کنونی سلامت در کشورهای مختلف در اختیارتان می گذارند. همچنین توصیه هایی برای اینکه در سفر سالم بمانید ارائه می دهند. با یک پزشک مشورت کنید بسیاری از سیستم های مراقبت بهداشتی، کلینیک هایی با کادر مجرب برای مشاوره قبل از سفر دارند. این کلینیک ها می توانند توصیه هایی متناسب با مقصد سفر شما ارائه دهند و نسخه هایی تجویز کنند که ممکن است در سفر لازم داشته باشید.اگر شرکت بیمه شما، رفتن به کلینیک های سفر را (که بیان کردیم) توصیه نکرد، می توانید به پزشک خودتان مراجعه کنید. ایمن سازی کنید بسیاری از ایمن سازی ها باید ماه ها قبل از سفر انجام شوند. بعضی از مراحل بهداشتی-درمانی، مثل اقدامات مربوط به بیماری مالاریا باید قبل، حین، و بعد از سفر انجام شوند. باید یک گواهی سلامت بین المللی از پزشک خود بگیرید که نشان دهد اقدامات ایمن سازی شما به صورت کامل انجام شده. وسایل ضروری بهداشتی و کمک های اولیه  را همراه داشته باشید. جعبه کمک های اولیه تان را بررسی و تجهیز کنید: فهرستی از وسایلی که لازم دارید تهیه کنید. آنهایی که مصرف شده یا تاریخ انقضایشان گذشته با موارد جدید جایگزین کنید. یک کپی از مدارک ایمن سازی و نسخه های دارویی تان تهیه کنید. زمان مراجعه به پزشک کلینیک سفر مطمئن شوید که جعبه کمک های اولیه شما مواد دارویی کافی را دارد. اگر جعبه کمک های اولیه ندارید، یک عدد تهیه کنید و یا از مراکز مربوطه بخرید. محصولات بهداشتی زنانه: تهیه این محصولات درخارج از کشور کمی دشوار است، بنابراین باید به فکر هرآنچه تا پایان سفر احتیاج دارید باشید. مواد ضد عفونی کننده دست: آب داغ و صابون بهترین گزینه هستند اما جایی که این مواد در دسترس نباشند، مواد ضد عفونی کننده جایگزین مناسبی خواهند بود. کمک های اولیه را یاد داشته باشید: نکته مهم دیگری که باید در نظر داشته باشید، بویژه اگر قرار است به نقطه ای دور از امکانات سفر کنید، شرکت در دوره های آموزش فوریت های پزشکی است. به حداقل رساندن پرواز زدگی/جت لگ (بیخوابی و ناراحتی ناشی از مسافرت طولانی با هواپیما و یا ناشی از تغییرات ساعت در مناطق مختلف) با سفر به نواحی مختلف، به علت اختلاف ساعت مبدأ با مقصد پرواز، ساعت بیولوژیک بدن بر هم می خورد و بدین ترتیب به سیستم ایمنی لطمه هایی وارد می شود. نمی توانید کاملا جلوی این مشکل را بگیرید، اما می توان اقداماتی در جهت کاهش پرواززدگی انجام داد: برنامه خواب خود را مطابق زمان خواب در مقصد تنظیم کنید. وقتی به مقصد رسیدید، حتی اگر خیلی خسته باشید، تا قبل از غروب آفتاب به تخت خواب نروید. با تنظیم تدریجی ساعات خواب و بیداری می توانید راحت تر با شرایط جدید کنار بیایید. یک روز برای استراحت در ابتدا و انتهای سفر قرار دهید. در ابتدا و انتهای تعطیلات یا سفر بهتر است یک روز را به منظور بهبود و ریکاوری بعد از پرواز زدگی(جت لگ) در نظر بگیرید. همچنین برای روز های اول سفر، برنامه های سبک تری بچینید. عادت های مربوط به خوب خوابیدن را تمرین کنید. همان توصیه هایی که بار ها در خانه شنیده اید یا به آنها عمل کرده اید؛ قبل از خوابیدن ابزار های الکترونیکی مثل گوشی موبایل را کنار بگذارید، از مصرف کافئین پرهیز کنید و… . نکات مربوط به بهتر خوابیدن را رعایت کنید، و هر چیزی را که در خانه برای بهتر خوابیدن به آن احتیاج داشتید در سفر همراه خود ببرید. خوب خوابیدن در سفر عملکرد سیستم ایمنی تان را افزایش خواهد داد. در طول پرواز مراقب باشید قرارگیری در فضایی تنگ و فشرده آن هم با گروه های گوناگون، مستلزم تهویه هوای مناسب است. دیگر عوامل مراقبتی حین پرواز کمی محدودتر هستند اما میتوانید موارد زیر را در نظر داشته باشید: مایعات زیاد مصرف کنید. کابین هواپیما درجه رطوبت پایینی دارد، بنابراین باید به اندازه کافی مایعات مصرف کنید تا مخاط بینی و رطوبت دهان شما خشک نشود. با حفظ رطوبت در این دو ناحیه، اجرام خارجی که قصد ورود به بدن از طریق دهان و بینی را داشته باشند بهتر به دام می افتند. مرتبا دستانتان را بشویید. و اگر این امکان وجود نداشت، از مواد ضد عفونی کننده دست استفاده کنید. یک صندلی کنار پنجره بخرید. خودتان را از نشستن در کنار یک همسفر بیمار(احتمالی) حفظ خواهید کرد. فقط آب قابل شرب و سالم بنوشید در کنار نوشیدن مایعات فراوان، از سالم بودن آب مصرفی تان اطمینان حاصل کنید. چند نکته برای جلوگیری از بیماری های ناشی از مصرف آب های آلوده: اگر از سالم بودن آب ممئن نیستید، خیلی احتیاط کنید. آب معدنی بنوشید یا آبی که با روش هایی آن را میکروب کشی کرده باشید(مثلا با جوشاندن) . در مناطقی که احتمال آلودگی آب وجود دارد از مصرف آب یخ زده پرهیز کنید؛ منجمد کردن آب پاتوژن های داخل آن را نمی کشد. درمورد این آب های فریز شده، باید مطمئن شوید که قبلا میکروب کشی انجام شده باشد. از خوردن موادغذایی که با آب ناسالم شسته شده باشند، یا با آب های غیر قابل شرب در زمین رشد کرده باشند اجتناب کنید. ممکن است با مصرف این مواد غذایی میکروب یا انگل وارد بدنتان شود. حتما از سلامت سبزیجاتی که پخته نشده اند، یا میوه هایی که نمی توان پوستشان را کاملا جدا کرد اطمینان حاصل کنید. با آب سالم و تصفیه شده دهانتان را بشوید یا مسواک بزنید. از شناکردن در آب هایی که احتمال آلودگی شان وجود دارد پرهیز کنید. غذای سالم بخورید مصرف و تجربه کردن دستپخت های محلی بخش بزرگی از سفر است، اما زیاده روی نکنید. درکنار خوردن غذاهای مختلف محلی، نکات و خطرات زیر را در نظر داشته باشید: در انتخاب غذاهای خیابانی محتاط باشید. به چگونگی تهیه غذا توسط فروشنده توجه کنید. از مصرف غذاهایی که تمام روز در ویترین بوده اند اجتناب کنید. دوباره گرم کردن غذا، لزوما همه باکتری هایی را که در طول روز روی آن نشسته اند از بین نمی برد. در مکان هایی که از وجود یخچال در آنجا مطمئن نیستید، فراورده های لبنی یا غذاهایی که با لبنیات تهیه شده اند مصرف نکنید. این موضوع بویژه در مناطق گرمسیر حائز اهمیت است. اگر کودک به همراهتان دارید، مقداری از موادغذایی خانه را به همراهتان داشته باشید. این طوری، سیستم گوارش آنها در معرض خطر کمتری قرار می گیرد. از دافع حشرات استفاده کنید پشه ها و دیگر حشرات می توانند ناقل بیماری های گوناگونی باشند؛ مانند مالاریا، تب زرد، زیکا، ویروس نیل غربی، بیماری خواب، و غیره. کنه ها نیز می توانند ناقل بیماری هایی مانند لایم باشند. می توانید با یک تحقیق کوتاه متوجه انواع حشراتی که در مقصد شما وجود دارند بشوید. در برابر آفتاب سوختگی از خودتان محافظت کنید در بعضی محیط ها شدت اشعه فرابنفش(یو وی) زیاد است، همچنین در نور خورشید که از سطح برف یا آب بازتاب شده باشد. بهترین کار مراقبتی، استفاده از مواد ضدآفتاب و پوشیدن بدن با لباس مناسب است. برای حفاظت بیشتر، کفش بپوشید پیاده روی با پاهای برهنه در تعطیلات یا سفر جذاب است اما ممکن است پاها آسیب ببینند. چون در این حالت احتمال بریدن پا با اشیاء تیز، گزش حشرات یا ..وجود دارد. علاوه بر اینها، پاهایی که عادت ندارند زیاد در آفتاب باشند دچار آفتاب سوختگی شدیدی خواهند شد. اگرچه رعایت نکات زیر لزوما از ابتلای به بیماری جلوگیری نخواهند کرد، اما باید قبل از سفر این نکات را در نظر بگیرید: بیمه درمانی داشته باشید با شرکت بیمه تماس بگیرید و از پوشش بیمه در کشور های دیگر مطلع شوید. بسیاری از شرکت های بیمه مسافرتی، بیمه درمانی نیز دارند. درباره پوشش درمانی در سایر مناطق اطلاعات لازم را کسب کنید مطمئن شوید که در کشور مقصدتان امکانات درمانی مناسب کافی وجود دارد، همچنین درباره فاصله این امکانات تا محل اقامتتان مطلع شوید. اگر این فاصله خیلی زیاد باشد، هزینه های سنگینی بر شما تحمیل خواهد شد؛ بنابراین اگر قصد سفر به منطقه ای با این شرایط دارید، مطمئن شوید که شرکت بیمه شما هزینه ها را تقبل خواهد کرد.
ادامه مطلب
_

چگونه ترس از سقوط را کنترل کنیم؟
آیا تا به حال بی حمایتی را تجربه کرده اید؟ گرفتار تردید و ترس از سقوط؟ دوستانتان با گفتن«تمامش کن!» یا اینکه «تو موفق شدی!» تشویقتان می کنند. اما بخشی از شما  بهتر می داند: می داند که ترس به معنا دار است؛ می خواهد شما را از خطر محافظت کند. خب، آیا به حرف دوستانتان گوش می کنید و انجامش می دهید، یا به ترستان توجه میکنید و عقب نشینی می کنید؟ انگیزه به شما می گوید که چگونه بالا بروید(از کوه).آنچه را که برای شما ارزشمند است آشکار می کند و در اینکه در ارتفاع(بالای کوه)چه تصمیماتی میگیرید تاثیرگذار است، و همچنین شما را از عواقب تصمیمات آگاه می کند. برای مثال، اگر انگیزه کنارگذاشتن ترس دارید و می خواهید مانع از افتادنتان شوید، احتمال این وجود دارد که خودتان را مصدوم یا مجروح کنید. همه می افتند، و اگر تاکنون هنوز یاد نگرفته اید چگونه ماهرانه سقوط کنید، یک عاقبت بد، می تواند ترس از افتادن را در شما تقویت کند. این رویکرد بازتاب کننده انگیزه”تمامش کن!” است، یا خیلی تخصصی تر در ورزش ما،عبارت قدیمی گمراه کننده: “هی پسر، بلند شو و انجامش بده!”- شما سعی می کنید از ترستان عبور کنید تا بیشتر از این لازم نباشد با آن دست و پنجه نرم کنید. اما این طرز تفکر “همه یا هیچ”(همه= من انجام می دهم،روانه می کنم ؛ هیچ= حالا یک کاری می کنم،یا اصلا امتحانش نمی کنم چون از سقوط می ترسم.)توجهتان را از زمان حاضر به سمت آینده خیالی ای می برد که در آن قرار نیست با ترستان روبه رو شوید. به هرحال، در صخره نوردی، چون ما تقریبا همیشه سعی می کنیم مسیری را انتخاب کنیم که برایمان جدید است-مسیری که ممکن است در آن سقوط کنیم- این مسئله هر دفعه خودش را دوباره نمایان می کند. با این تفکر، به زودی شروع به درک کردن سقوط به عنوان یک چیز پر از ترس و اضطراب خواهید کرد. ترس و استرس حالاتی نامساعد هستند، بنابراین از آنها دوری می کنیم. به هر حال، در این روش، برای پیدا کردن انگیزه، برای فرار از چیزی که در ورزش موردی اساسی است، یک چیزی غلط به نظر می رسد. در عوض، ما باید به ترس، به عنوان یک معلم که در واقع به ما کمک می کند تا خطر کردن را بفهمیم و استرس را کنترل کنیم، نزدیک شویم. چیزی که لازم است یک انتقال در انگیزه است،که با کمک شش سوال زیر(به ترتیب) می توانیم به آن برسیم: 1-هدفتان را مشخص کنید: آیا ازشر ترس خلاص می شوید یا سقوط را به عنوان یک مهارت می پذیرید؟ 2-مشخص کنید چه زمانی راحت هستید: آینده یا حال ؟ 3-رابطه تان با استرس و ترس را روشن کنید: از شر آنها خلاص می شوید یا به آنها به عنوان معلم افتخار می کنید؟ 4-انتخاب کنید چگونه کار را شروع می کنید: با تفکر همه یا هیچ، یا گام های کوچک؟ 5-برای خودتان تعیین کنید: آیا هویت خود را به عواقب کار گره می زنید یا اینکه این دو را از هم جدا می کنید؟ 6-مشخص کنید چه کسی تصمیم می گیرد: شما یا دوستانتان؟ همینطور که نگاهی به لیست می اندازید، به سوالات جواب بدهید.هر زمانی که گزینه اول را نتخاب می کنید، شما درحال برگزیدن رویکرد “تمومش کن!” هستید. در این موقعیت، شما درحالیکه به حالت بقای(نجات یافتگی)همه یا هیچ و حمله یا گریز انتقال می یابید واکنش می دهید. شما یا با تمام خرات می جنگید و از آنها بدون سقوط رد می شوید و یا فرار می کنید و اقدام خاصی انجام نمی دهید. ضمیرتان کل این فرایند ها را پیش می برد: امیدوار است که موفق شوید، چیزی که اثبات می کند شما خیلی گردن کلفت هستید؛ یا بهانه گیری می کند که از کوهنوردی منصرف شوید. همه آنچه که برای کنترل ترس و استرس لازم است، این است که به شش سوال بالا ماهرانه پاسخ دهید-انتخاب گزینه دوم در هر شش مورد، به شما ذهنیتی متمرکز می دهد. این است روشی که ما، با کمک آن از تفکری نادرست و غلط به سمت تفکر سالم تر و هدف معین تر حرکت می کنیم . هدف انگیزه” متمرکز شدن” این است که سقوط کردن را به عنوان یک مهارت بیاموزید-تا بتوانید با ذکاوت و هوشمندانه ترس و استرستان را کنترل کنید، چیزی که درعوض این امکان را به شما می دهد که گام های کوچک و قابل اجرا بردارید و روی اینکه چقدر ترس و مقاومت دارید حساب باز کنید به جای اینکه به نظرات دوستان یا ضمیرتان توجه کنید. یک قدم کوچک به سمت استرس، مانند اینکه هر سری قدم های بزرگتری بردارید، باعث رهایی از این مسئله ترسناک می شود و علاوه بر ایجاد مقدار کمتری استرس، حس مقاومت ایجاد می کند، این خوب است. این مقاومت بیانگر این است که دیگر در راحتی و اسودگی نیستید، در واقع، شما در حال ورود به حوزه استرس هستید که در آن یادگیری رخ می دهد. اما هنوز به مرحله وحشت نرسیده اید، جایی که برانگیزنده احساسات است و شما دیگر نمی توانید چیزی یاد بگیرید. در عوض، شما پیش برنده این فرایند ها هستید، سقوط را به عنوان یک مهارت، با شناسایی و برداشتن گام های کوچک به سمت مدیریت این موقعیت ترکیب می کنید. بنابراین وقتی بی حفاظ هستید، از عبارت”تمومش کن” درحالی که گرفتار و دودل هستید استفاده نکنید؛ این شما را متمرکزتر می کند. به شما کمک خواهد کرد ارزش ترستان را درک کنید و انتخاب هایی با عواقب قابل کنترل تری داشته باشید. با تمرکز کردن قادر خواهید بود در مواقع حساس،مثل افتادن، ماهرانه عمل کنید. اینطوری از کل فرایند کوهنوردی هم بیشتر لذت می برید، چیزی که به خاطر آن به کوه امده اید. تمرکز کنید با توجه شش گام زیر سیستم فکری مهیج و بلند پروازی را رها کنید و بازتر و متمرکز تر فکر کنید: 1.هدف را مشخص کنید: یادگیری سقوط به عنوان یک مهارت 2.چه زمانی راحت هستید: همین حالا 3.رابطه بین ترس و استرس: به آنها به عنوان معلم هایتان افتخار کنید 4.کار را چگونه شروع کنیم: با گام های کوچک قابل کنترل 5.ضمیر: هویت خود را از عواقب کارهایتان جدا کنید 6. چه کسی انتخاب می کند: شما !
ادامه مطلب
_

تکنیک های گره زنی و کاربردهای آن در سنگنوردی
سنگنوردان بسته به موقعیت و منطقه فعالیت و نوع کاربرد، از گره‌ های مختلفی استفاده می‌کنند. سنگنوردان اسپرت در مقایسه با سنگنوردان دیگر تمایل دارند از گره‌های کمتر و متفاوت‌تری استفاده کنند. در دیواره‌ نوردی امکان استفاده سریع و امن از همه گره‌ها برای اطمینان از عملکرد صحیح تیم بسیار مهم است. شما باید به حدی از مهارت برسید که بتوانید حتی با چشم بسته گره بزنید؛ در مواقع اضطراری، اماکن تاریک و یا هنگامی‌که تحت‌فشار خستگی یا محدودیت زمانی هستید. عدم اطمینان در انجام کار یا بی‌دقتی می‌تواند منجر به خطاهای مهلکی شود. سه نوع گره مختلف وجود دارد: گره بالاکشی طناب، گره متصل‌کننده و گره ایجاد اصطکاک و امنیت.  توجه: هر گره‌ای می‌تواند باعث ایجاد پارگی یا ضعف در زنجیره اتصال شود؛ بنابراین باید بسیار دقیق و تمیز گره بزنید! گره مونتر (Munter hitch) گره مونتر نوعی گره حفاظتی است که اساساً جزء گره‌های اصلی محسوب نمی‌شود، بلکه حلقه‌ای است برای ایجاد اتصال. از این گره برای حمایت نفر سرطناب و نفر دوم و همچنین پایین دادن هم طناب استفاده می شود و در کنار کارابین گلابی‌ شکل HMS به بهترین شکل عمل می‌کند. گره  خودحمایت (Clove hitch) گره خودحمایت یک گره ایمن و مناسب برای کارگاه است. این گره با استفاده از یک کارابین قفل شونده به نقطه میانی کارگاه متصل می‌شود. طول گره خودحمایت را می‌توانید به‌طور دقیق و با سرعت تنظیم کنید؛ لبه میانی گره را بگیرید و طناب را در جهت خواسته‌شده فشار دهید. کارهایی مانند اتصال ناجور کارگاه و یا حذف آن نیز ضروری نیستند. گره هشت (Figure eight knot) گره هشت گره‌ای استاندارد است که برای بالا رفتن با طناب مورداستفاده قرار می‌گیرد. از این گره برای فعالیت‌های ورزشی و یا کوهنوردی  فنی نیز استفاده می‌شود. توجه: پس از اتمام گره زدن، آن را به‌خوبی محکم کرده و قبل از شروع کار تمام رشته‌های آن را دوباره چک کنید. گره سردست (Over hand knot) از گره سردست به‌عنوان گره متصل‌کننده استفاده می‌شود؛ یعنی برای اتصال دو انتهای طناب. همچنین استفاده از این گره در مواردی که بار سبک است، مانند فرود با طناب و یا برای گره‌هایی که باید در محل صخره‌نوردی (تونل یا گره حلقه‌ای) تعبیه شوند، بسیار رایج است. اگرچه سطح امنیت این گره به‌طورکلی بالا نیست و دو انتهای بلند دارد، ولی برای تحمل این سطح از فشار کم کاملاً مناسب است. گره خفت (Girth hitch) این گره، ازیک‌طرف روشی سریع و آسان برای اتصال کارابین‌ها به یکدیگر است، از طرفی دیگر نیز می‌توان از آن برای بستن کارابین به درخت و یا اتصال کارابین کارگاه به یک دهانه یا کارابینی دیگر استفاده کرد. هشدار: گره‌های متصل‌کننده مانند گره خفت هنگامی‌که در معرض فشار شدید قرار می‌گیرند و با برخورد با دیواره صخره، مانند زمانی که طناب بالابر را بر لبه صخره نصب می‌کنید، خراش داده می‌شوند و می‌توانند بسیار آسیب‌پذیر باشند. به‌طورکلی تجهیزات زنجیر شکل آسیب‌پذیری بالایی داشته و به‌راحتی صدمه می‌بینند. گره پروسیک (Prusik knot) گره پروسیک گره‌ای برای ایجاد اصطکاک است که می تواند در صعود نقش کمک کننده ای داشه باشد. این گره در صورت تحت‌فشار نبودن قابلیت جابجایی دارد، ولی اگر به آن فشار وارد شود بی‌حرکت می‌ماند. گره پروسیک اکثر اوقات برای بالا بردن سطح امنیت در فرود با طناب از دیواره‌های سنگی کوه استفاده می‌شود. در این نوع گره، یک طناب بسته به ضخامت دو یا سه بار به دور هردو طناب دیگر پیچانده می‌شود. نفر فرود رونده همزمان گره را در دستان خود حرکت می دهد؛ بدین‌وسیله گره پروسیک از فرد محافظت می‌کند. طناب مورداستفاده برای این گره، معمولاً یک طناب باضخامت 6-5 میلی‌متری است. گره کلمهیست (Klemheist Knot) این گره می‌تواند جایگزینی برای گره پرسیک باشد، اما اگر به جهت‌های مختلف کشیده شود، فقط می‌تواند در یک‌جهت به‌طور کارآمد عمل کند. گره کلمهیست با اسلینگ بسیار کارآمد است، زیرا باریک ترین اسلینگ ها نیز با این گره به خوبی به کار می آیند. گره بولین (Bowline on a bight) سنگنورد نیاز به یک نقطه مرکزی بر روی کارگاه دارد که بتواند کارابین‌های کارگاه و ابزار حمایت هم طنابش را به‌وسیله آن به آن متصل کند. ابن گره به‌عنوان نقطه مرکزی عمل کرده و با استفاده از دو حلقه فشار کمی بر تسمه ها وارد می‌کند. همچنین گره بولین بسیار محکم است و درصورتی‌که تحت‌ فشار قوی قرار بگیرد، تنگ نمی‌شود. معمولاً سنگنوردان این گره را قبل از حرکت با یک اسلینگ 120 سانتی‌متری آماده می‌کنند. سپس هنگام سنگنوردی، دو کارابین پیچ آماده همراهشان است. سنگنوردی نیازمند یادگیری گره‌های مختلفی است. یک سنگنورد باید موقعیت استفاده از هر گره و مکان به‌کارگیری آن را برای تجربه‌ی یک برنامه و صعود ایمن به‌خوبی بشناسد.
ادامه مطلب
_

تجهیزات اصلی که هر سنگ نوردی به آنها نیاز دارد
این یک واقعیت است که بدون تجهیزات نمی‌توانید سنگ نوردی کنید. اگر به کوه نوردی فنی می‌روید نیز تجهیزات بیشتری احتیاج خواهید داشت. در کنار شرایط و توانایی شخصی‌تان، داشتن تجهیزات مناسب و باکیفیت امری اساسی درزمینه‌ی کوهنوردی است؛ بنابراین استانداردهای مختلفی وجود دارد که تجهیزات کوهنوردی باید مطابق آن‌ها باشند. علاوه بر استاندارد اروپا (EN)، باید به استاندارد UIAA (فدراسیون بین‌المللی کوهنوردی و صخره‌نوردی) نیز که به معیاری جهانی تبدیل شده توجه کنید. از کلاه ایمنی گرفته تا کفش‌های سنگنوردی و کوهنوردی: تجهیزات اصلی لازم برای سنگ‌نوردی در ارتفاعات بالا گسترده‌تر از تجهیزات موردنیاز صعود اسپرت یا صعودهای داخل سالن است. بسته به برنامه صخره نوردی یا کوهنوردی فنی، تجهیزات موردنیاز ممکن است متفاوت باشند، اما تجهیزات اولیه و اساسی برای تمام تیم‌ها یکسان است. هارنس چه برای صعودهای اسپرت، چه در یخ، چه در برنامه های کوهنوردی فنی و چه در یک برنامه هایی که به ارتفاعات صعود می‌کنند، هارنس (یکی از تجهیزات مورداستفاده در کوهنوردی و صخره‌نوردی که فرد را هنگام صعود محافظت می‌کند) یکی از قطعه‌های اصلی تجهیزات موردنیاز است. انواع هارنس در بازار وجود دارد که هرکدام با توجه به کاربردشان دارای ویژگی‌های مختلفی هستند. کمربند: کوهنوردی با استفاده از کمربند، یکی روش‌های صعود پیشنهادی ماست؛ اما تفاوت‌هایی میان هارنس های مورداستفاده در صخره‌نوردی ورزشی، تورهای ارتفاعات بالا و کوهنوردی وجود دارد. درحالی‌که هارنس های مخصوص سنگنوردی اسپرت دارای حلقه‌های کمتری هستند، اما وجود این حلقه‌ها در کوهنوردی بسیار مهم هستند؛ مثلاً برای کوییک دراها، نگه‌داشتن انواع تجهیزات حمایت، ابزار موردنیاز برای ایجاد کارگاه جهت حمایت و کاربردهای دیگر باید حلقه‌های کافی وجود داشته باشد. پد های نرم و ضخیم کمربند در کوهنوردی نسبت به صخره‌نوردی اسپرت از ارزش کمتری برخوردار هستند، زیرا در کوهنوردی معمولاً از فرود آمدن با طناب اجتناب می‌کنند. بااین‌وجود، هارنس باید کاملاً مناسب با بدن فرد باشد و بندهای پشت حلقه‌های پا و باسن باید به‌اندازه کافی پهن باشند، در غیر این صورت هارنس در وضعیت آویزان و یا در صعودهای طولانی ناراحت‌کننده و دردناک خواهد بود. کمربندهایی که برای برنامه صعودهای ارتفاع بالا طراحی‌ شده‌اند، بندهای پهنی نداشته و پدینگ سفت و سختی ندارند؛ زیرا برخلاف کمربندهای کوهنوردی برای استفاده در مدت‌زمان طولانی طراحی نشده‌اند. بااین‌حال اندازه‌شان کوچک‌تر است و بسیار سبک‌تر هستند. تسمه سینه: تسمه سینه مکمل کمربند است و در اکثر موارد فقط در کنار کمربند از آن استفاده می‌شود. اگرچه این اتفاق بسیار نادر است، این قطعه باید در هنگام سقوط از سروته شدن شخص جلوگیری کند. هارنس کامل بدن (full body): در گذشته، از هارنس کامل بدن در کوهنوردی و یا تورهای ارتفاع بالا استفاده می‌شد؛ اما امروزه این نوع هارنس در کوهنوردی صنعتی و یا برای کودکانی که هنوز بافت عضلانی کاملی ندارند مورداستفاده قرار می‌گیرد. در کوهنوردی و صخره‌نوردی اسپرت از هارنس کامل استفاده نمی‌شود؛ زیرا به دلیل حالت آویزانی که دارد پایین آمدن با طناب را دشوار می‌کند. مشاهده و خرید انواع هارنس در فروشگاه اینترنتی دوبیسل کلاه ایمنی کلاه ایمنی در کوهنوردی و صخره‌نوردی دو هدف دارد: محافظت از فرد در برابر سقوط سنگ‌ها و ضربه. کلاه‌های کوهنوردی قدیمی دارای پوسته‌ای پلاستیکی بوده و ازلحاظ محافظت در برابر ضربه مستحکم هستند، ولی در محافظت از ضربه‌هایی که از کنار کلاه وارد می‌شوند نمی‌توانند به‌خوبی عمل کنند. کلاه‌های ایمنی مدرن نسبتاً سبک هستند، زیرا از هسته پلی استیرنی همراه با یک پوسته بیرونی نسبتاً نرم ساخته شده‌اند. این کلاه‌ها از شما به‌خوبی در برابر ضربه‌ها محافظت می‌کنند اما به دلیل ساختارشان شکننده‌تر هستند. کلاه ایمنی هیبریدی در تلاش است تعادل را میان مزایا و معایب کلاه‌های پلاستیکی و قالبی برقرار کند: فوم پوشیده شده با لایه‌ای پلاستیکی. کلاه‌های هیبریدی باوجود وزن سبکی که دارند، به‌خوبی از فرد در برابر ضربات محافظت می‌کنند. مشاهده و خرید انواع کلاه ایمنی در فروشگاه اینترنتی دوبیسل کفش سنگنوردی در کف‌پوش تمامی کفش‌های سنگنوردی به‌منظور ایجاد اصطکاک روی صخره و اطمینان از قدم‌های محکم، نخ بسیار کمی به‌کاررفته است. مدل‌های مختلف کفش در مقدار کشش، کف‌پوش و شکل متفاوت‌اند. کفش سنگنوردی باید بر اساس کاربرد موردنظر انتخاب شود. هیچ نوع کفشی آن‌قدر کامل نیست که قابلیت استفاده‌ی همه‌جانبه را، از مسیرهای ناهموار گرفته تا تورهای ارتفاع بالا داشته باشد. به‌عنوان‌مثال، در مسیرهای کوهنوردی که افراد نمی‌توانند کفش خود را پس از هر طول طناب دربیاورند، راحتی کفش بسیار مهم‌تر از سنگنوردی اسپرت است. به همین دلیل، کفش‌های سنگنوردی به کار رفته برای این برنامه ها نسبت به کفش‌های صعود اسپرت راحت‌تر بوده و مقدار سختی و فشردگی‌شان کمتر است. بااین‌وجود، این کفش‌ها همچنین باید به‌اندازه کافی بر سنگ‌ها یا دیواره‌ی صخره‌ها بچسبند تا کوهنورد قدم‌های دقیق‌تری بردارد. درباره نحوه انتخاب و خرید کفش سنگنوردی مناسب بیشتر بخوانید مشاهده و خرید انواع کفش سنگنوردی در فروشگاه اینترنتی دوبیسل تجهیزات حمایتی و فرود کارابین HMS (گلابی‌شکل): یکی از ضروری‌ترین تجهیزات موردنیازتان! اساساً دو نوع کارابین HMS وجود دارد؛ کارابین هایی که دارای سیستم قفل ایمن هستند (SafeLock) و کارابین هایی که سیستم قفلشان ناایمن است (قلاب شکل). اولین مورد عمدتاً برای صعود از یخچال‌های طبیعی یا بالا رفتن با طناب استفاده می‌شود، زیرا از باز شدن تصادفی کارابین به دلیل اصطکاک طناب جلوگیری می‌کند. از کارابین های ناامن نیز در تورهای کوهنوردی استفاده می‌شوند؛ به‌گونه‌ای که یک دهانه‌ی بزرگ دارند که برای حفاظت، حمایت و یا فرود آمدن ایده آل است. مشاهده و خرید انواع کارابین در فروشگاه اینترنتی دوبیسل ATC: از تجهیزات دارای ترمز دینامیک، در صعودهای فنی برای حفاظت، حمایت و یا فرود استفاده می‌شود. آن‌ها نیروی ترمز را از طریق نیروی دستی روی طناب تولید می‌کنند. دستگاه‌های حمایتی نیمه اتوماتیک مانند Grigri و Smart به‌گونه‌ای متفاوت عمل می‌کنند. در این دستگاه‌ها در صورت سقوط ناگهانی، حرکت طناب به‌طور خودکار متوقف می‌شود. درباره ابزار حمایت و فرود پتزل مدل ریورسو petzl reverso بیشتر بخوانید مشاهده و خرید انواع ابزار حمایت و فرود در فروشگاه اینترنتی دوبیسل پودر و کیسه‌ی پودر پودر به‌طور عمده از منیزیم مایع یا پودر شده تشکیل‌شده است که باعث خشک شدن دست‌ها می‌شود. این پودر رطوبت عرق را جذب کرده و کمک می‌کند کوهنوردان راحت‌تر صخره‌ها را بگیرند. مشاهده و خرید انواع پودر و کیسه پودر سنگنوردی در فروشگاه اینترنتی دوبیسل تسمه (اسلینگ) و کوییک درا در کوهنوردی، از تسمه‌ها در نقطه‌ی میانی کمربند و یا برای اتصال نقاط ثابت استفاده می‌شود. تسمه‌ها که معمولاً از پلی امید (نایلون) ساخته‌شده‌اند، باید به‌طور مستقل گرده زده شوند و یا دوخته شوند. از اسلینگ ها برای استفاده در کوییک دراهای صعودهای فنی نیز استفاده می شود. مزیت این مدل کوییک دراها این است که طول آنها به سرعت قابل تغییر است و با افزایش طول آن در برخی میانی های مسیر باعث کاهش شکست و اصطکاک طناب می شود. همچنین از کوییک درا برای اتصال طناب در طول یک طول صعود استفاده می شود. کوییک درا ها از دو نوع تسمه سخت و داینما ساخته می شوند. همچنین دارای طول های متفاوت هستند که بسته به نوع صعود از کوییک درا های کوتاه و بلند در طول مسیر استفاده می شود. مشاهده و خرید انواع اسلینگ و کوییک درا در فروشگاه اینترنتی دوبیسل کارابین HMS و کارابین پیچ کارابین HMS دارای دهانه‌ای بزرگ است و نام آن از نام آلمانی “Halbmastwurfsicherung” گرفته‌شده است. این کارابین همراه با گره‌ی مونتر، می‌تواند هم نفر سرطناب و هم نفر دوم را حمایت کند. همچنین با ترکیب این کارابین و گره‌ی خودحمایت، می‌توان از آن برای خود حمایت و بالا رفتن از صخره استفاده کرد. در مقابل، دارای دهانه‌ای کوچک‌تر هستند و کمتر برای حمایت (از خود) مورداستفاده قرار می‌گیرند. کارابین های ساده و پیچ کارابین های ساده به عنوان اتصال های اساسی در سنگنوردی به‌حساب می آیند. آن‌ها طناب را به قلاب یا تجهیزات قدیمی کوهنوردی در دیواره‌ی صخره متصل می‌کنند. کارابین های سنگنوردی از آلیاژهای آلومینیوم ساخته‌شده‌اند و بر دو نوع دهانه مستقیم و خم تقسیم می‌شوند. همانند کارابین های HMS و کارابین های پیچ، کارابین های ساده نیز باید ازنظر حداقل نیرویی که می‌توانند نگه‌دارند از استاندارد خاصی پیروی کنند.   طناب کولار یا داینما (طناب انفرادی یا cord) طناب‌ها یا از پلی‌اتیلن (Dyneema) و یا از آرامید (Kevlar) ساخته‌شده‌اند. اگرچه طناب پلی امید در مقابل پارگی بسیار مقاوم است، ولی بازهم از کولار و داینما ظریف‌تر است، به همین دلیل باید ضخیم‌تر و سنگین‌تر باشد تا از استانداردها پیروی کند. طناب داینما بسیار سبک بوده و در مقابل پارگی بسیار مقاوم است. همچنین در مقابل بریده شدن نیز بسیار مقاوم است ولی آن‌چنان ارتجاعی نیست. طناب کولار نیز تقریباً خصوصیاتی شبیه به داینما دارد ولی در مقایسه با آن کمی سنگین‌تر است. توجه داشته باشید که گره زدن طناب مقاومت آن‌را از بین می‌برد. بسته به گره، مقاومت طناب می‌تواند بین 25 تا 50 درصد کاهش یابد. همچنین، آویزان ماندن از کارابین نیز می‌تواند باعث کاهش مقاومت طناب شود. درباره تکنیک های گره زنی و کاربردهای آن در سنگنوردی بیشتر بخوانید مشاهده و خرید انواع طناب در فروشگاه اینترنتی دوبیسل تلفن همراه تلفن همراه عنصری حیاتی در تجهیزاتتان به منظور برقراری تماس برای کمک و یا تماس‌های اضطراری است. توجه داشته باشید که طول عمر تمامی تجهیزات ساخته شده از پلاستیک بین حداکثر 10 سال است. کمربند، کلاه ایمنی، طناب و بقیه وسایل باید بعد از 10 سال تعویض شوند (حتی اگر از آن‌ها استفاده نکرده باشید). همچنین اگر وسایلتان وزنی زیاد را تحمل کرده‌اند، در موارد شدید (مثلاً بعد از یک سقوط جدی) باید پس از یک بار استفاده آن‌ها را تعویض کنید.
ادامه مطلب
_

راهنمای خرید بهترین عینک آفتابی کوهنوردی و طبیعت گردی
هر نوعی از تفریح نیازمند وسایل متناسب با محیط تفریح است. کوهنوردی فرای یک تفریح یک ورزش حرفه ای است و بدون داشتن تجهیزات لازم امکان به وجود آمدن خطرات بیشتر می شود. باید انتخاب بهترین عینک آفتابی کوهنوردی به دلیل محافظت از چشم در برابر سنگ، خاک، آب، اشعه UV و … با دقت و سخت گیرانه باشد. با شناخت عوامل سازنده و تاثیر گذار بهترین عینک آفتابی کوهنوردی میتوانیم از چشمانمان در برابر آسیب های محیط کوه محافظت کنیم. انتخاب عینک مناسب برای هر رشته ورزشی جزو مهم ترین انتخاب های یک ورزشکار است. یک کوهنورد حرفه ای می داند چه مراقبت هایی از چشم لازمه کار او است. در این مقاله می خواهیم عواملی را که باید هنگام انتخاب یک عینک کوهنوردی مناسب در ذهن داشته باشید بررسی کنیم. عینک های آفتابی فریم های متفاوتی دارند. برای خرید عینک آفتابی باید به فاکتور های مهمی توجه کنیم که شاید مهم ترین آن ها فریم عینک متناسب با چهره ماست که با استفاده از شناخت مدل های آن ها و شناخت شکل هندسی صورت خودمان می توانیم بهترین انتخاب را داشته باشیم. از انواع آن ها می توان به مدل های گرد، پروانه ای، گربه ای، خلبانی، هندسی، ویفرر(روزمره)، بیضی، مربع و مستطیل اشاره کرد. عینک خلبانی متناسب با چهره های مختلفی است.صورت هایی با فرم لوزی از فریم های بیضی و گرد، صورت هایی با فرم بیضی می توانند از فریم های چند ضلعی و مربع، صورت های گرد می توانند از فریم های خلبانی و پروانه ای و صورت های مستطیلی از هر فریمی به غیر از مستطیلی و مربعی می توانند استفاده کنند. 1.انواع لنزها دسته های مختلفی از لنزها وجود دارند: دسته اول یا Category 1 حداقل محافظت از چشمان شما را ایجاد می کند که معمولا به عنوان “عینک مد” شناخته می شوند. ممکن است احساس کنید استفاده از این عینک ها بهترین ایده است. با این حال، باید بدانید از چشمان شما، در برابر تابش شدید آفتاب در ارتفاعات محافظت نمی کند. دسته دوم یا Category 2  این دسته از عینک های آفتابی اجازه می دهد 45-20٪ از اشعه ماورا بنفش از طریق لنز فیلتر شود. این دسته هم برای کوهنوردی مفید نیست. هر دوی این دسته ها معمولاً برای گردش در شهر در بعد از ظهر آفتابی مناسب هستند. دسته سوم یا Category 3  لنزهای تحت رده III تقریباً 80٪ از اشعه ماورا بنفش را مسدود می کنند. اگر برای پیاده روی بروید، این مدل بسیار مفید است. با این حال، برای کوهنوردی کافی نیست. دسته چهارم یا Category 4 معمولاً اکثر عینک های آفتابی کوهنوردی در این گروه قرار می گیرند که فقط 3-8٪ از اشعه UV را از خود عبور می دهند. آنها دارای رتبه بندی بسیار پایین VLT نیز هستند. همه اینها به شما کمک می کند تا در برابر تابش شدید آزار دهنده و اشعه ماورا بنفش شدید که حتی می تواند پوست شما را بسوزاند، از چشمان خود محافظت کنید. 2.قطب بندی یا Polarization نکته مهم بعدی که باید به خاطر بسپارید، خاصیت پلاریزه یا قطب بندی لنزها است. اگر لنز شما پلاریزه یا قطبی باشد، به این معنی است که میزان تابش آزار دهنده را کاهش می دهد. هنگام بالا رفتن از ارتفاعات، محافظت از چشمانتان در برابر تابش شدید آفتاب ضروری است. لنزهای پلاریزه یا قطبی بر روی چشمان شما تأثیر زیادی نمی گذارد. همچنین به شما تصویر واضح تر و دید بهتری می دهد تا بتوانید محیط اطراف خود را کاملاً واضح ببینید. با این حال، گاهی اوقات به دلیل پلاریزه بودن لنزها، تشخیص یخ و برف دشوار است. برخی از عینک های آفتابی از پوشش های خاصی استفاده می کنند. شاید از پلاریزه بودن کاسته شود، اما انواع دیگر پوشش ها به شما کمک می کند تا کاملاً واضح ببینید. حتی لنزهای فوتوکرومیک یا انتقالی نیز وجود دارند که خود را با میزان نور خورشید تطبیق می دهند. با افزایش نور خورشید، آنها به طور خودکار تاریک می شوند. این نوع لنزها در بین کوهنوردان محبوب فراوانی دارند. 3.پوشش های مکمل  پوشش های مکمل مانند ضد خراش ها و لایه ضد مه در هنگام رفتن به ارتفاعات می توانند بسیار کمک کننده باشد. اگر به اندازه کافی جستجو کنید، حتی ممکن است یک عینک آفتابی با پوشش ضد مه و آبگریز نیز پیدا کنید. هر دوی این پوشش ها با هم، برای مناطق مرطوب بهترین پوشش است.  4.رنگ لنزها  لنزهای رنگی مختلف عملکردهای متفاوتی دارند. رنگ های مختلف سطح متفاوتی از محافظت را برای چشمان شما ایجاد می کنند. برخی از آنها دنیز فقط در موارد خاصی مورد استفاده هستند و شاید در صعود های پیچیده نتوانید فقط به یک رنگ لنز اکتفا کنید. از این رو باید دقت بالایی را هنگام انتخاب رنگ لنز عینک کوهنوردی به خرج دهید. 5. مواد سازنده عامل مهم دیگر ماده ای است که عینک آفتابی با آن ساخته شده است. مواد سازنده فریم عینک آفتابی میزان ماندگاری آن را تعیین می کند. رایج ترین مواد، پلاستیکی است که کمترین دوام را دارد و برای استفاده از آن باید مطمئن باشید عینک آفتابی شما در معرض فشار قرار نمی گیرد. با دوام ترین مواد آلیاژهای ساخته شده از تیتانیوم یا برخی از آلیاژهای فلزهای سخت هستند. تیتانیوم ممکن است کمی گران تر باشد، اما با دوام ترین و حتی انعطاف پذیرترین نوع آن ها است. به علاوه باید مواد سازنده لنزها را نیز در نظر بگیرید:  •  رایج ترین آن شیشه است. بیشتر لنزها از شیشه ساخته شده اند. اگرچه مقاومت در برابر خراش دارد اما احتمال شکستن آنها زیاد است. • اگر لنز پلی کربناتاگر آن را با یک لنز شیشه ای مقایسه کنید، متوجه خواهید شد که دوام بیشتری دارد. به راحتی شکسته نمی شود با این حال، می تواند به راحتی خراشیده شود.  • پلاستیک یکی دیگر از مواد رایج لنز است. با این حال، اگر به دنبال عینک آفتابی برای کوهنوردی هستید، خیلی مناسب نیستند. آنها قادر به محافظت از شما در برابر اشعه ماورا بنفش قوی در محیط مرتفع نیستند. •  پلی یورتان بهترین ماده برای لنزهای عینک آفتابی کوهنوردی است. کاملاً محکم است و ضد خراش است. حتی اپتیک عالی را نیز فراهم می کند. آنها به پوشش های اضافی نیاز ندارند. اگر می توانید از عینک آفتابی لنز پلی یورتان استفاده کنید، دیگر نگران نباشید. شاید گران قیمت باشند، اما بسیار با دوام هستند. 6. پوشش جانبی  هنگامی که در ارتفاعات هستید، باد سرد در همه نقاط خواهد وزید. از آنجا که از عینک آفتابی استفاده خواهید کرد، باید آن قسمت را نیز تحت پوشش قرار دهید. بر همین اساس تولید کنندگان سپرهای جانبی به عینک آفتابی کوهنوردی اضافه می کنند که معمولاً با قابلیت جابجایی همراه هستند که در صورت عدم تمایل، می توانید آنها را بردارید. همچنین می توانید از عینک محافظتی استفاده کنید زیرا از صورت شما محافظت کامل می کند. با این وجود، یک نکته را باید به خاطر بسپارید که احتمال مه گرفتگی زیاد است. به همین دلیل سپرهای قابل جابجایی داده می شوند تا هوا عبور کند. چند نوع عینک آفتابی معدود  هواده نیز وجود دارد که امکان تهویه را فراهم می کند. معرفی بهترین برندهای عینک آفتابی کوهنوردی در ادامه برخی از بهترین برند های عینک آفتابی کوهنوردی را به صورت مختصر معرفی می کنیم. های آفتابی در بین کوهنوردان ایران است.
ادامه مطلب
_

10 مورد ضروری که در سفر به طبیعت باید به همراه داشته باشید
همراه داشتن «10 مورد ضروری» در هر نوع سفری، حتی در سفر با دوچرخه نیز می‌تواند یک عادت خوب باشد. درست است که در یک سفر معمولی ممکن است فقط چند تا از آن‌ها به دردتان بخورند، اما هنگامی‌که مشکلی برایتان پیش آمد از همراه داشتن این وسایل که برای نجات یافتن ضروری‌اند شکرگزار خواهید شد. لیست اصلی 10 مورد ضروری در سال 1930 توسط سازمان «کوهنوردان» واقع در بندر سیاتل، که سازمانی برای کوهنوردان و کاوشگران طبیعت بود و به مردم کمک می‌کرد که برای پیشامدهای اضطراری طبیعت آمده شوند، گردآوری شد. در آن زمان، این لیست شامل یک نقشه، قطب‌نما، عینک آفتابی و کرم ضد آفتاب، لباس اضافه، چراغ‌قوه، جعبه کمک‌های اولیه، آتش روشن کن، کبریت، چاقو و غذای اضافه بود. اما در طول گذشت سال‌ها، این لیست به‌جای موارد فردی، به‌نوعی رویکرد مجموعه مانند نزدیک شده است. در ادامه، نگاهی به موارد موجود در نسخه جدید این لیست می‌اندازیم: 1- مسیریابی: نقشه، قطب‌نما، ارتفاع‌سنج، دستگاه جی‌پی‌اس، مکان‌یاب شخصی یا پیام‌رسان ماهواره‌ای 2- چراغ‌قوه به‌علاوه باطری اضافه 3- محافظ در برابر آفتاب: عینک آفتابی، لباس‌های محافظ در برابر آفتاب و کرم ضد آفتاب 4- کمک‌های اولیه: تجهیزات مراقبت از پا و دافع حشرات (در صورت لزوم) 5- چاقو به‌علاوه یک بسته لوازم تعمیر تجهیزات 6- آتش: کبریت، فندک، آتش‌زنه و یا اجاق‌گاز 7- پناهگاه: به‌صورت دائم حمل شود (مثلاً یک چادر بیواک اضطراری) 8- غذای اضافه: بیشتر از حداقل انتظار 9- آب اضافه: بیشتر از حداقل انتظار 10- لباس اضافه: بیشتر از حداقل انتظار موارد انفرادی از هر مجموعه بستگی به سفری دارد که می‌روید. به‌عنوان‌مثال، در یک پیاده‌روی یک‌روزه کوتاه که مسیریابی کار آن‌چنان سختی نیست، ممکن است قطب‌نما، نقشه و مکان‌یاب شخصی را با خودتان ببرید اما ارتفاع‌سنج را در خانه بگذارید. از طرف دیگر، ممکن است در سفرهای طولانی‌تر و پیچیده‌تر تمام وسایل را همراهتان ببرید تا در مسیریابی کمکتان کنند. هنگام تصمیم‌گیری راجع به اینکه چه چیزی همراهتان ببرید، فاکتورهایی مانند آب‌وهوا، سختی سفر، طول سفر و فاصله‌تان از کمک را در نظر بگیرید. اگر مشتاق به دریافت اطلاعات بیشتری راجع به هر یک از 10 مورد ضروری هستید، تا انتهای مطلب با ما همراه باشید. 1- مسیریابی ابزارهای مسیریابی برای سفر در مناطق بکر و دورافتاده، شامل 5 مورد هستند: نقشه، قطب‌نما، ارتفاع‌سنج، دستگاه جی‌پی‌اس و مکان‌یاب شخصی (PLB). در ادامه به‌جزئیات بیشتر این موارد پرداخته‌ایم: نقشه: شما باید در هر سفری، به‌جز سفرهای کوتاه که گم کردن مسیر در آن‌ها غیرممکن است، یک نقشه توپوگرافی همراهتان داشته باشید. قطب‌نما: اگر در مناطق دورافتاده گم شدید، یک قطب‌نما به همراه دانش نقشه‌خوانی وسیله‌ای حیاتی برای پیدا کردن مسیر درست است. بسیار از تلفن‌های همراه، دستگاه‌های جی‌پی‌اس و ساعت‌های هوشمند نیز شامل قطب‌نمای الکتریکی می‌شوند، اما بهتر است از یک قطب‌نمای استاندارد استفاده کنید؛ چراکه وزن بسیار ناچیز و عدم نیاز آن به باطری، آن را به یک دستگاه پشتیبان ضروری تبدیل کرده است. توجه: یک قطب‌نمای آینه‌دار می‌تواند در شرایط اضطراری به شما کمک کند تا نور خورشید را منعکس کرده و هلیکوپترها یا امدادگران شما را پیدا کنند. دستگاه جی‌پی‌اس: دستگاه جی‌پی‌اس به شما این امکان را می‌دهد تا مکان دقیقتان را روی نقشه دیجیتال پیدا کنید. جی‌پی‌اس‌هایی که مخصوصا برای سفرهای دورافتاده طراحی شده‌اند، معمولاً به‌صورت ضخیم و ضدآب ساخته شده‌اند. یکی دیگر از گزینه‌های محبوب نیز استفاده از اپلیکیشن جی‌پی‌اس موجود در تلفن همراه است، اما این موضوع را به خاطر داشته باشید که اکثر تلفن‌های همراه شکننده بوده و برای محافظت از آن نیاز به یک کیف یا محفظه دارید. به‌هرحال، صرف‌نظر از اینکه کدام‌یک را انتخاب می‌کنید، توجه داشته باشید که این دستگاه‌ها با باطری کار می‌کنند؛ بنابراین باید استفاده از این وسایل را کنترل کرده و شاید چند باطری زاپاس نیز همراهتان ببرید. ساعت ارتفاع‌سنج: همراه داشتن این وسیله مسیریابی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این وسیله از یک حسگر بارومتریک استفاده کرده و فشار هوا را اندازه‌گیری می‌کند، و یا با استفاده از داده‌های جی‌پی‌اس تخمین دقیقی از میزان ارتفاعتان می‌زند. این اطلاعات به شما در دنبال کردن مسیر درست و تعیین مکانتان بر روی نقشه کمک می‌کند. مکان‌یاب شخصی یا پیام‌رسان ماهواره‌ای: در صورت احساس نیاز به کمک در مناطق دورافتاده، با این وسایل می‌توانید به پرسنل اورژانس خبر دهید. هنگامی‌که در شرایط اضطراری این وسایل را فعال ‌سازید، آن‌ها مکان دقیقتان را تعیین کرده و به کمک ماهواره‌های تبلیغاتی یا دولتی، یک پیام ارسال می‌کنند. درصورتی‌که اوضاع بد پیش رفت، همراه داشتن یک مکان‌یاب شخصی یا پیام‌رسان ماهواره‌ای می‌تواند کمک بزرگی به شما کند. مخصوصا اینکه این وسایل در مناطق دورافتاده و اماکنی که تلفن همراهتان نمی‌تواند سیگنالی دریافت کند، به‌خوبی کار می‌کنند. 2- چراغ‌قوه اینکه بتوانید راهتان را شبانه از میان مسیرهای بیابان پیدا کنید امری ضروری است؛ بنابراین باید همواره یک منبع نور همراهتان داشته باشید. چراغ‌قوه‌هایی که به سر متصل می‌شوند بهترین گزینه بوده و توسط اکثر مسافران مناطق دورافتاده انتخاب می‌شوند. با استفاده از این چراغ‌قوه‌ها دست‌هایتان آزاد بوده و انجام هر نوع فعالیتی اعم از پختن شام یا نگه‌داشتن تیرک‌های چادر بسیار آسان می‌شود. توجه کنید که همیشه چند باطری زاپاس نیز همراهتان داشته باشید. 3- محافظت در برابر نور خورشید همیشه باید از عینک و لباس و کرم ضد آفتاب استفاده کرده و همراهتان داشته باشید. عدم انجام این کار می‌تواند باعث آفتاب‌سوختگی و یا ایجاد برف‌کوری کوتاه‌مدت و بیماری‌های چون پیری زودرس پوست، سرطان پوست و آب‌مروارید در طولانی‌مدت شود. عینک آفتابی: استفاده از عینک آفتابی باکیفیت جهت محافظت از چشمانتان از اشعه‌های احتمالی ضروری است. اگر قصد رفتن به یک سفر طولانی‌مدت در برف یا یخ را دارید، به عینک‌های بسیار تاریک مخصوص مناطق برفی نیاز دارید. تمامی عینک‌هایی که در فروشگاه اینترنتی دوبیسل فروخته می‌شود، 100 درصد اشعه‌های ماوراءبنفش (UVA و UVB) را مسدود می‌کنند که مشخصه اصلی عینک‌های باکیفیت است. اشعه UVB که قادر به سوزاندن پوستتان است، قابلیت ایجاد بیماری آب‌مروارید را نیز دارد. افرادی که به‌صورت گروهی به سفر می‌روند باید حداقل یک عینک زاپاس همراهشان ببرند؛ چراکه ممکن است یکی از افراد عینکش را گم کرده یا اصلا عینکی با خود نیاورده باشد. کرم ضد آفتاب: با گذراندن ساعات طولانی در فضای باز، پوستتان در معرض اشعه ماوراءبنفش قرار گرفته و باعث ایجاد صدماتی از قبیل آفتاب‌سوختگی، پیری زودرس پوست و سرطان می‌شود. استفاده از کرم ضد آفتاب به‌شدت برای کاهش اثرات اشعه UV توصیه می‌شود. کارشناسان سلامت توصیه می‌کنند که هنگام انتخاب کرم ضد آفتاب، این موارد را در نظر بگیرید: فرمولی که ضریب محافظت از پوست در برابر آفتاب را ارائه می‌دهد (SPF) باید حداقل برابر 15 باشد، اگرچه برای فعالیت‌های طولانی‌مدت در فضای باز این مقدار باید برابر 30 باشد. فرمولی که هر دو اشعه UVA و UVB را مسدود می‌کند. کرم ضد آفتاب را به‌طور سخاوتمندانه روی پوست قرار داده و آن را کاملاً در تمام پوست در معرض آفتاب پخش کنید. برف و آب می‌توانند اشعه UV را منعکس کند؛ بنابراین هنگام کرم زدن نقاطی مانند زیر چانه و بینی‌تان را فراموش نکنید. با توجه به فاکتورهای زیادی (مانند زمان روز، عرق و موارد دیگر) باید کرم ضد آفتاب را هر دو ساعت یک ‌بار مجدداً تمدید کنید. پوشاک محافظ در برابر آفتاب: پوشیدن پوشاک مناسب راه بسیار خوبی برای مسدود کردن مسیر اشعه UV از رسیدنش به پوستتان است، بدون اینکه نیاز به استفاده از کرم ضد آفتاب داشته باشید (فراموش نکنید که برای قسمت‌هایی از پوستتان که در معرض نور آفتاب هستند، مانند پوست صورت، گردن و دست‌ها باید از کرم استفاده کنید). بسیاری از پوشاک سبک‌وزن دارای درجه محافظت از پوست در برابر اشعه ماوراءبنفش هستند، تا میزان اثربخشی‌شان را در مقابل اشعه‌های UVB و UVA تعیین کنند. کلاه‌های لبه‌دار، پوشاکی مهم برای محافظت از پوست در برابر آفتاب هستند. 4- کمک های اولیه همراه داشتن و دانستن نحوه استفاده از کمک‌های اولیه امری حیاتی است. پیش‌بسته‌های کمک‌های اولیه، کارتان را بسیار آسان می‌کنند، اگرچه بسیاری از افراد این بسته‌ها را متناسب با نیازهای شخصی‌شان، شخصی‌سازی می‌کنند. تمامی بسته‌ها باید شامل درمان‌هایی برای تاول، باند چسب‌دار در اندازه‌های مختلف، چندین پد گازی، نوارچسب، پماد ضدعفونی‌کننده، داروهای مسکن بدون نسخه، دستکش‌های نیتریلی و قلم کاغذ باشند. مدت‌زمان سفر و تعداد افراد گروهتان بر محتوای جعبه کمک‌های اولیه تأثیرگذار است. همچنین بهتر است نوعی راهنمای جمع‌وجور برای استفاده از وسایل پزشکی در شرایط اورژانسی نیز همراهتان داشته باشید. 5- چاقو چاقو برای تعمیر وسایل، آماده کردن غذا، کمک‌های اولیه، روشن کردن آتش و دیگر نیازهای ضروری مفید بوده و یکی از مهم‌ترین وسایل برای هرگونه سفر به شمار می‌رود. تمامی افراد بزرگ‌سال درون گروه باید یک چاقو همراهشان داشته باشند. یک چاقو معمولی ممکن است تنها یک تیغه تاشو داشته باشد، اما چاقوهای پیشرفته‌تر و ابزارهای چندکاره ممکن است دارای یک یا دو پیچ‌گوشتی تخت، دربازکن و یا یک قیچی تاشو باشند. هرچه نیازهایتان پیچیده‌تر باشند (برای مثال اگر عازم یک مکان جدید و ناشناخته هستید) به ابزارهای بیشتری در چاقو یا ابزار چندکاره‌تان نیاز پیدا خواهید کرد. علاوه بر چاقو، همراه داشتن یک بسته تعمیر وسایل نیز در نقاط دورافتاده و شرایط سخت ممکن است به دردتان بخورد (هرچه در مناطق دورافتاده‌تری باشید، نیاز بیشتری به این وسایل پیدا خواهید کرد). وسایل متداول شامل نوارچسب، طناب، چسب پارچه، دستبند زیپ‌دار، سنجاق‌های ایمنی و قطعات تعمیراتی برای تصفیه آب، قلاب، کفش برفی و اسکی می‌شوند. 6- آتش در صورت ایجاد شرایط اورژانسی، شما باید وسایل موردنیاز برای درست کردن آتش همراهتان داشته باشید. بسیاری از افراد از فندک یک‌بارمصرف بوتان برای این کار استفاده می‌کنند، اما کبریت هم به‌شرط اینکه ضدآب بوده و یا در محلی ضدآب نگهداری شود، گزینه بسیار خوبی است. دقت کنید که کبریت‌های مقوایی اغلب بسیار نازک و ظریف بوده و برای استفاده در طبیعت مناسب نیستند. آتش روشن کن همان‌طور که از اسمش پیداست، به شما در روشن کردن آتش کمک کرده و همراه داشتنش در شرایط مرطوب امری ضروری است. یک آتش روشن کن ایده آل به‌سرعت روشن‌ شده و بیش از چند ثانیه حرارت را حفظ می‌کند. انتخاب‌هایتان شامل یک آتش‌زنه خشک بسته‌بندی‌شده در کیسه پلاستیکی، شمع، خمیر بتونه، قطعات گرمایی (چوب‌های خردشده آغشته به رزین) و حتی تکه‌های پرز خشک‌کن‌های خانگی هستند. برای گردش‌هایی مانند سفر در مناطق بدون درخت یا مناطق برفی که هیزم در دسترستان نیست، برای ایجاد گرمای اضطراری و تأمین منبع آب، اجاق‌گاز ایده خوبی است. 7- پناهگاه اضطراری همیشه انواعی از پناهگاه‌های اضطراری همراهتان داشته باشید تا در صورت گیر افتادن یا زخمی شدن در مسیر، بتوانید از خودتان در مقابل باد و باران محافظت کنید. انتخاب‌هایتان شامل برزنت بسیار سبک، ساک بیوک، پتوی اضطراری (که بسیار کوچک بوده و وزنش تنها چند گرم است) و یا حتی یک پلاستیک زباله بزرگ است. دقت کنید که چادرتان فقط در صورتی به‌عنوان پناهگاه اضطراری محسوب می‌شود که آن را همیشه همراهتان داشته باشید (چادری که در محل کمپ جامانده باشد به درد نمی‌خورد). 8- غذای اضافه همیشه سعی کنید حداقل به‌اندازه یک روز غذای اضافه با خودتان داشته باشید، تا درصورتی‌که اتفاقی باعث طولانی‌تر شدن سفرتان شد (مانند آب‌وهوای بد یا آسیب‌دیدگی) به مشکل بر نخورید. بهتر است غذاهایی را که نیاز به پختن نداشته و از ماندگاری بالایی برخوردارند با خود ببرید. مواردی مانند قرص‌های انرژی‌زا، آجیل و میوه خشک‌شده خوراکی‌های مناسبی هستند. توجه کنید که اگر عازم یک سفر طولانی یا یک ماجراجویی زمستانی هستید، آذوقه‌ای بیشتر از آذوقه موردنیاز برای یک روز با خود ببرید 9- آب اضافه همواره به یاد داشته باشید که همراه داشتن آب کافی برای سفر و همچنین داشتن روشی برای تصفیه آب هنگامی‌که در سفر هستید، مانند تصفیه آب به‌وسیله فیلتر، دستگاه تصفیه یا مواد شیمیایی و یا استفاده از اجاق برای آب‌ کردن برف، امری حیاتی است. هنگام تصمیم‌گیری راجع به اینکه دقیقاً چه مقدار آب همراهتان ببرید، این نکته را در نظر داشته باشید که اکثر افراد، هنگام فعالیت و شرایط عادی، ساعتی نیم لیتر آب مصرف می‌کنند. حال شما ممکن است بسته به فاکتورهایی مانند دمای هوا، ارتفاع، سطح فشار یا شرایط اضطراری، نیاز به آب بیشتر داشته باشید. به‌عنوان نقطه شروع، همیشه حداقل یک بطری یا یک کلمن آب همراه خود ببرید. سپس هنگام شروع سفر، بطری یا کلمنتان را از یک منبع آب آشامیدنی پرکنید. 10- پوشاک اضافه آب‌وهوا در مناطق دورافتاده ممکن است به‌طور ناگهانی مرطوب، طوفانی و یا بسیار سرد شود. همچنین ممکن است به دلیل یک گشت‌وگذار برنامه‌ریزی نشده دچار آسیب‌دیدگی شوید؛ به همین دلیل ضروری است که علاوه بر پوشاک موردنیازتان برای سفر، مقداری لباس اضافه نیز همراه داشته باشید. هنگام تصمیم‌گیری راجع به اینکه چه نوع پوشاکی نیاز دارید، به این موضوع فکر کنید که برای زنده ماندن در شرایطی سخت و زمانی طولانی و بدون تحرک، به چه چیزی نیاز دارید. گزینه‌های متداول شامل یک لایه لباس‌زیر (بالاتنه و پایین‌تنه)، کلاه معمولی یا کلاه بالاکلاوا (کلاهی که سر و گردن را می‌پوشاند و فقط سه سوراخ برای بینی و چشم‌ها دارد)، جوراب اضافه، دستکش اضافه و یک جلیقه یا ژاکت عایق هستند. برای سفرهای زمستانی نیز جهت پوشاندن بالاتنه و پاها، پوشش عایق همراه داشته باشید.
ادامه مطلب
_

نحوه صحیح تنظیم کوله پشتی کوهنوردی و طبیعتگردی بر روی بدن
طول نیم‌تنه‌تان را اندازه‌گیری کنید برای اینکه بتوانید این مؤلفه کلیدی را به‌طور کاملاً دقیق اندازه‌گیری کنید، نیاز به یک دوست و یک نوار اندازه‌گیری دقیق خواهید داشت. سرتان را به‌گونه‌ای جلو بیاورید که بتوانید برآمدگی استخوانی، در محلی که شانه‌هایتان به گردنتان می‌رسند را احساس کنید. این استخوان، هفتمین مهره گردنتان (C7) بوده و در رأس طول نیم‌تنه‌تان قرار دارد. دستانتان را در دو طرف بدنتان، پایین قفسه سینه تا سر استخوان لگنتان (موسوم به تاج ایلیاک) قرار دهید. سپس با انگشتان اشاره‌تان به جلو و با انگشتان شصتتان به عقب اشاره کرده و خطی فرضی میان انگشتانتان رسم کنید. این نقطه موجود بر روی کمرتان، نقطه پایینی برای اندازه‌گیری طول نیم‌تنه است. به‌صورت مستقیم ایستاده و از دوستتان بخواهید اندازه بین نقطه C7 و خط فرضی میان انگشتان شصتتان را اندازه‌گیری کند. این مقدار به‌دست‌آمده، اندازه طول نیمه‌تنه‌تان است. با استفاده از اندازه طول نیم‌تنه‌تان، اندازه کوله پشتی‌تان را بیابید اندازه‌های نیم‌تنه برای کوله پشتی‌ها با برندهای مختلف، متفاوت است؛ بنابراین همیشه به جدول اندازه‌ها برای کوله پشتی موردنظرتان، دقت کنید. همچنین دقت کنید ازآنجایی‌که اندازه‌گیری‌های خانگی کمتر دقیق درمی‌آیند، معمولاً فقط زمانی که کوله پشتی موردنظرتان را امتحان کنید، می‌توانید ببینید که اندازه‌تان است یا خیر. طول لگن‌تان (دور کمر) را اندازه‌گیری کنید اگرچه این موضوع کمتر پیش می‌آید که اندازه طول نیم‌تنه‌تان با اندازه کوله پشتی مطابقت داشته باشد اما دور کمر کوله پشتی اندازه‌تان نباشد، اما بازهم بررسی اندازه طول لگن امری مهم است. شما قرار است بیشتر وزن کوله پشتی‌تان را توسط کمرتان حمل کنید؛ بنابراین یک کمربند مناسب و دقیق امری حیاتی به شمار می‌رود. برای اندازه‌گیری دور کمر، با دستانتان اطراف کمرتان را بگیرید (مانند تصویر بالا). این خط فرضی کمی بالاتر از خط کمربندتان است؛ بنابراین اندازه کمربند کوله پشتی، کمی با اندازه کمربند شلوار متفاوت است. چگونه اندازه طول نیم‌تنه‌مان را تطبیق دهیم؟ باوجود تعداد و انواع بسیار زیادی کوله پشتی در بازار، کوله پشتی‌های دارای اتصال محوری قابل تطبیق، کوله را قادر می‌سازد تا با محدوده وسیعی از نیم‌تنه‌های مختلف با اندازه‌های متفاوت تطابق یابد. برندهای مختلف از سیستم‌های متفاوتی استفاده می‌کنند، اما طرز استفاده از اکثر آن‌ها قابل‌درک است. اگر یک کوله پشتی دارای این شرایط را انتخاب کردید، طول اندازه نیم‌تنه، اولین و مهم‌ترین مؤلفه در تطبیق کوله پشتی با بدنتان است. اگر دیگر قسمت‌های کوله پشتی به‌خوبی روی بدنتان نمی‌نشست و اندازه‌تان نمی‌شد، اندازه طول نیم‌تنه را بررسی کرده و دوباره آن را اندازه‌گیری کنید. دقت کنید که بندها و نوارهای قابل تنظیم کوله پشتی، نمی‌توانند جای سیستم قابل تطبیقی که به ‌اشتباه نصب شده است را بگیرند. اگر در استفاده از کوله پشتی دچار مشکل شدید، آن را به فروشگاه برده و از کارشناسان مربوطه درخواست کمک کنید. کوله پشتی را خودتان در خانه تنظیم کنید کوله پشتی جدیدتان دارای بندهای متعددی است که بسته به نوع و وزن بار کوله پشتی، خاصیت انطباق‌پذیری دارند. برخی از قدرتمندترین عضله‌های بدن، در ران‌ها قرار دارند. بنابراین هدف این است که بندهای کوله پشتی را به‌گونه‌ای تنظیم کنید که بیشتر وزن کوله، روی ران‌ها قرار گیرد. به‌طورکلی، 4 بند اصلی قابل تنظیم در کوله پشتی وجود دارد: 1. بند کمربند 2. بندهای شانه 3. بندهای نگه‌دارنده کوله 4. بند استخوان جناغ برای شروع، یک بارِ تقریباً 7 کیلویی درون کوله پشتی قرار داده و یک کوله پشتی پر از بار را شبیه‌سازی کنید. پیش از شروع کار، تمامی بندهای قابل انطباق را خیلی آهسته شل کنید. به‌طورکلی، دو نوع قسمت قابل تنظیم در کوله پشتی وجود دارد: 1.  قسمت اصلی: بندهای شانه و بند کمربند 2. بخش نهایی: بندهای نگه‌دارنده کوله و بند استخوان جناغ به‌علاوه، ازآنجاکه تنظیم بندها یک ‌روند پویاست، کوهنوردان باتجربه دائماً با بندهای کوله سروکله می‌زنند و با دست‌کاری نقاط فشار بندها، فشار وارده به بدن را کم‌تر می‌کنند. قدم اول: کمربند ●  کوله پشتی را بر دوشتان قرار دهید. کمربندش را آن‌قدر جابجا کنید تا پدهای نرم کوله بر روی استخوان لگنتان (تاج ایلیاک) قرار گیرند. اگر این پدها خیلی پایین یا خیلی بالا قرار می‌گیرند، بندهای شانه را شل‌تر یا تنگ‌تر کنید تا کمربند پایین‌تر یا بالاتر بیاید. ●  گیره کمربند را سفت‌تر کرده و آن را تنگ‌تر کنید. مراقب باشید که کمربند بیش‌ازحد تنگ نشود؛ کمربند باید راحت و امن بوده و بافت بدن را اذیت نکند. ●  قسمت‌های پد دار کمربند را بررسی کرده و مطمئن شوید که دقیقاً بر روی استخوان لگنتان قرار گرفته‌اند. اگر این‌گونه نبود، بندهای شانه و کمربند را دوباره تنظیم کنید. کمربند را آن‌قدر حرکت دهید تا بالاخره قسمت راحت و موردنظرتان را بیابید. ●  قسمت پد دار کمربند باید تا بخش جلویی استخوان لگن را بپوشانند. شما همچنین نیاز به حداقل 1 سانتی‌متر فضای آزاد در دو طرف سگک مرکزی کمربند دارید. اگر متوجه شدید فضای کمتری در اختیار دارید، با فروشگاه موردنظر تماس گرفته و درخواست یک کمربند تنگ‌تر را دهید. 2. قدم دوم: بندهای شانه ●  انتهای بندهای شانه را به پایین و عقب بکشید تا تنگ‌تر شوند. ●  بندهای شانه باید کاملاً به شانه‌هایتان بچسبند، اما توجه کنید که نباید وزن بیش‌ازحدی را تحمل کنند. در غیر این صورت، با قرار دادن بار زیاد بر روی بندهای شانه، باری اضافی را بر عضلات شانه، گردن و عضلات بالای کمر قرار می‌دهید. ●  بررسی کرده و مطمئن شوید که نقاط اتکای بندهای شانه، حدود 2 تا 3 سانتی‌متر پایین‌تر از رأس شانه (تقریباً بر روی استخوان‌های پهن شانه) قرار دارند. در غیر این صورت، یا کمربند کوله‌تان در مکان اشتباهی قرار دارد و یا مقدار طول نیم‌تنه کوله با بدنتان همخوانی ندارد. ●  با شل کردن و تنگ کردن بندهای کوله، قرارگیری فشار را در نواحی مختلف شانه امتحان کنید. نحوه تطبیق بندهای شانه را به‌وسیله افزایش تصاعدی اندازه آن، فرا بگیرید تا بتوانید در طول کوهنوردی یا پیاده‌روی از هرگونه درد یا فشار رهایی یابید. 3. قدم سوم: بندهای نگه‌دارنده کوله پشتی ● بندهای نگه‌دارنده کوله پشتی، رأس مهارهای شانه را به قلاب‌هایی در نزدیکی رأس پنل پشتی متصل می‌کنند. هنگام وارد آمدن فشار بر بدن، این بندها حدود 45 درجه نسبت به بدن، به عقب کشیده می‌شوند. ● بندهای نگه‌دارنده کوله را بیش‌ازحد سفت نکنید! این فشار که در آغاز ممکن است برایتان خوشایند باشد، می‌تواند به مفاصل شانه آسیب‌زده و باعث ایجاد ناراحتی شود. همواره تلاش کنید که نسبت به بندهای کوله، احساس راحتی داشته باشید، نه احساس سفتی و آزردگی. اگر متوجه وجود فضای خالی در رأس قلاب شانه‌هایتان شدید، بندهای نگه‌دارنده کوله رو شل‌تر کنید. 4. قدم چهارم: بند جناغ سینه ● آن‌قدر بند جناغ سینه را تغییر دهید تا بالاخره در ارتفاع مناسبی نسب به قفسه سینه‌تان قرار گیرد. این بند باید تقریباً 1 سانتی‌متر پایین استخوان ترقوه‌تان قرار گیرد. ● بند جناغ سینه را آن‌قدر سفت و شل کنید تا بندهای شانه به یک پهنای مناسب برسند و دست‌هایتان بتوانند آزادانه حرکت کنند. ● از اشتباه رایج تنگ کردن بیش‌ازحد بند جناغ سینه خودداری کنید. انجام این کار باعث کج شدن تعادل کلی قلاب‌ها، جمع شدن ماهیچه‌های سینه و محدود شدن راه تنفس می‌شود. کوله پشتی را در طول مسیر نیز تنظیم کنید پس از حدود 16 کیلومتر پیاده‌روی، تنظیم و انطباق بدون نقصتان در خانه تبدیل به خاطره‌ای دور می‌شود. دقت کنید که حتی تنظیم بی‌نقص و مناسب هم در طول مسیر نیاز به توجه دارد. هنگام بستن کوله پشتی و آماده شدن برای سفر، مجدداً تمامی بندها را بررسی کرده و مطمئن شوید کاملاً بی‌عیب و نقص هستند. سعی کنید در خانه ظاهر تنظیمات موردنظر و انتخابی کوله پشتی‌تان را به خاطر بسپارید تا مطمئن شوید هر زمان که بخواهید، می‌توانید آن را برگردانید. حین پیاده‌روی و کوهنوردی، دائماً تنظیمات بندها و قسمت‌های مختلف کوله پشتی را تغییر داده و با این کار از درد، فشار و ناراحتی در نقاط مختلف بدن بکاهید. یک راه‌حل بسیار شایع جهت کاهش درد ناشی از بار کوله پشتی، تنگ کردن بندهای شانه و شل کردن کمربند کوله است. سپس مدتی بعد این دو مرحله را برعکس انجام دهید. به حالت بدنتان دقت کنید؛ اندکی خم شدن به جلو می‌تواند باعث شود وزن کوله پشتی برایتان سبک‌تر شود. هر موقع که برای استراحت توقف کردید، کوله پشتی‌تان را در بیاورید. با انجام این کار استراحتی به کمرتان دهید و موقع کشیدن ماهیچه‌هایتان، نفسی عمیق بکشید.
ادامه مطلب
_

پوشش مناسب دوچرخه سواری کوهستان و جاده
ظاهر دوچرخه کوهستان با نمونه های معمولی تفاوت زیادی دارد، پس پوشش دوچرخه سواری کوهستان هم باید متفاوت باشد! هیچ قانونی وجود ندارد که با پوشیدن شورت های چسبان یا گشاد یک دوچرخه سوار مخالفت کند. اما دوچرخه سواری در کوهستان لذت بخش تر خواهد شد اگر لباس های مناسبی داشته باشید که هرکجا و به هر شیوه ای بخواهید حرکت کنید احساس راحتی داشته باشید. حفاظت نیز مهم است. فرقی نمی کند که با احتیاط یا بی احتیاط دوچرخه سواری کنید؛ به  هر حال پوششی نیاز دارید که از شما در مقابل خطرات مسیر از جمله بوته های خار، شاخه ها و صخره ها محافظت کند. شورت و بالشتک(پد) دوچرخه سواری کوهستان همانند بخش های مربوط سیستم حرکت، شورت های دوچرخه کوهستان هم ویژگی خاصی دارند که باعث راحتی و آزادی حرکت بیشتری می شوند ، همچنین بالشتکی دارند تا سایش(اصطکاک) و رطوبت را کاهش دهد. شورت پد دار و شلوارک های مخصوص به طور جداگانه از فروشگاه های ورزشی قابل خریداری هستند. در اکثر مدل های دوچرخه سواری کوهستان مسائل آیرودینامیک چندان مهم نیستند. اما اگر قصد دوچرخه سواری در یک مسابقه یا سواری معمولی برای مسیر های طولانی دارید، شورت های تنگ و مناسب، از نظر آیرودینامیک، گزینه بهتری هستند. بعضی از دوچرخه سواران شورت های چسبان را ترجیح می دهند زیرا حرکات عضلات را نیز در نظر می گیرند. بیشتر شورت های دوچرخه سواری کوهستان از پارچه های محکمی تولید می شوند و دارای جیب های زیادی هستند.هرچه نیاز دوچرخه سوار به محافظت در برابر ساییدگی بیشتر شود، وزن و طول پارچه مورد استفاده نیز افزایش می یابد. به عنوان مثال، برای سواری در سرازیری نسبت به سربالایی، به شورت هایی ضخیم تر و بلندتر نیاز دارید. پد(بالشتک) های متصل به شورت های دوچرخه سواری کوهستانی، نسبت به شورت های معمولی باریک تر اند؛ چون در بیشتر مسیر به صورت راست و عمودی نشسته اید و در طول مسیر ممکن بعضی جاها ایستاده یا نشسته باشید. اکثر آسترها قابل برداشتن هستند؛ این امکان را به شما می دهند تا بتوانید لباس های زیری که دارای آستر پد دار هستند را جداگانه تهیه کنید. اینکه شما شورت پد دار را انتخاب کنید یا شورت و پد(به صورت مجزا) کاملا به سلیقه شخصی تان بستگی دارد. پیراهن ورزشی دوچرخه سواری کوهستان به طور کلی پیراهن های ورزشی دوچرخه کوهستان و دوچرخه جاده(road)تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. پیراهن های دوچرخه کوهستان تنگ هستند ولی نسبت به مدل های دوچرخه جاده، کمی آزاد تر(گشادتر) تهیه می شوند.گاهی برای سواری راحت تر، پیراهنی آزاد تر و بزرگتر از معمول هم در نظر گرفته می شود. آستین های بلندتر، امکان حفاظت بیشتر در برابر خار و شاخه درختان را فراهم می کنند. اگر قصد دارید از کوله پشتی استفاده کنید دیگری نیازی به کیسه های باری، که در عقب دوچرخه نصب شوند، ندارید. برای دوچرخه سواری سبک تر، کیسه های عقبی برای حمل غذا، ابزار،کلید،تلفن همراه، و پول مناسب تر هستند. یک قطعه بادگیر در جلوی دوچرخه سوار، می تواند در سرعت های زیاد یا بالا رفتن از کوه به شخص کمک کند. دستکش های دوچرخه سواری کوهستان دو ویژگی منحصر به فرد دستکش های دوچرخه کوهستان، آنها را از دستکش های دوچرخه جاده متمایز می کند: پد و پوشش انگشت ها. از آنجایی که در دوچرخه های کوهستان، دسته ها پد دار هستند، پوشیدن دستکش های پددار انتخابی است. برای سواری های چند ساعته، هرچه پد بیشتر باشد راحت تر خواهید بود. اگرچه دستکش های بدون پد، سبک تر و خنک تر اند و اجازه حرکات بیشتری به شما می دهند. معمولا، خیلی از دستکش های بی انگشت استفاده نمی شود. دست های عرق کرده، حس ناراحتی ایجاد می کنند، اما وقتی انگشتان زخمی شده(در اثر ضربه) را ببینیم، متوجه می شویم که همیشه دستکش های انگشت دار بهترین گزینه هستند. لباس مناسب فصل سرما برای درچرخه سواری کوهستان لباس های گرمکن در فصول سرد سال، این امکان را به شما می دهند تا در بهار زودتر و در پاییز دیرتر در کوهستان به دوچرخه سواری بپردازید. ابزارهای حفاظتی در برابر باد و باران را باید همیشه در کوله تان داشته باشید، بویژه زمانی که قصد سفر یکساله دارید. نکته: قبل از شروع سفر بزرگتان لباس های گرمکن را نپوشید تا وقت سرما برسد. اگر همان ابتدای سفر گرمتان شود، باقی مسیر به شدت گرمازده و خسته خواهید شد.  ژاکت های دوچرخه سواری طراحی لباس های رویی دوچرخه سواری کوهستان خیلی خاص نیست. اولین تفاوت این لباس ها با مدل های دوچرخه سواری جاده، مقاوم تر بودن پارچه مورد استفاده است. البته شما به طرحی خاص تر احتیاج دارید که بادگیر باشد، شانه ها را اذیت نکند، و پوشش کافی را برای زمانی که به جلو خم می شوید داشته باشد. همچنین باید دارای کلاهی باشد که با کلاه ایمنی سازگار باشد. برای محافظت جدی تر، باید ژاکتی ضدآب و قابل تنفس بپوشید. برای سواری های کوتاه و آب و هوای معمولی، دوچرخه سواران لباس های سبک و کوچک انتخاب می کنند. شلوار دوچرخه سواری شلوار های دوچرخه سواری،که اکثرا هم پددار هستند، می توانند جایگزین خوبی برای شورت ها در روزهای سرد باشند. و اگر آب و هوای منطقه دوچرخه سواری مرطوب است، همانند ژاکت ها، به شلوارهایی ضد آب و قابل تنفس نیاز دارید. لایه های عایق برای نیم تنه بالا، می توانید گرمای مورد نیازتان را از لباس های زیر یا ژاکت پشمی سبکی که پوشیدید بگیرید. گرمکن دست-پا و کلاه ها گرمکن های دست و پا و کلاه یا هد بند گزینه هایی کاربردی  هستند و استفاده از آنها در طول مسیر آسان است. کفش دوچرخه سواری کوهستان سازگاری لازم برای رکاب زدن: اولین موضوعی که باید در نظر بگیرید سازگاری کفش با سیستم رکاب زنی دوچرخه است. همچنین می توانید کفش هایی تهیه کنید که زیره معمولی داشته باشند و همچنین وقتی رکاب گیره نداشت بتوان از میخ های مناسب استفاده کرد. قابلیت راه رفتن: مورد مهم دیگری که باید مدنظر داشته باشید این است که در کوه چقدر پیاده روی خواهید داشت. زیره لاستیکی چسبنده پیاده روی را آسان تر می کنند و اجازه می دهند از معابر سخت راحت تر عبور کنید؛ اگر تازه کار هستید این گزینه خوبی است. و اگر دوچرخه تان در مسیر خراب شد با کفش مناسب، ادامه مسیر را باید پیاده بروید. کارآمدی رکاب: کفش های محکم خاصی به منظور رکاب زدن و حرکت دادن مطلوب دوچرخه طراحی شده اند؛ اما پیاده روی با این کفش ها دشوار است. این کفش ها معمولا نسبت به کفش های معمولی بادگیر تر هستند. حفاظت ضدآبی: برای شرایط مرطوب و سرد به دنبال کفش های ضدآب باشید. گزینه دیگر خرید یک جفت کاور کفش است. کلاه ایمنی دوچرخه کوهستان استایل دوچرخه سواری شما در کوهستان، در انتخاب کلاه ایمنی مناسب اهمیت بالایی دارد. در وضعیتی که مهارت دوچرخه سواری زیادی لازم است یا مسیری که سراشیبی دارد، طبیعتا کلاه محکم تری لازم دارید. دوچرخه سواری خارج از شهر: در اینجا سرعت دوچرخه در سربالایی اهمیت دارد؛ و جایی که شیب سراشیبی ها زیاد نیست، به دنبال کلاه ایمنی مشابه دوچرخه سواری در جاده معمولی باشید که تهویه مناسب داشته باشد. دوچرخه سواری در مسیرها(گذرگاه ها): کسانی که در گذرگاه ها دوچرخه سواری می کنند معمولا با مناطقی روبه رو می شوند که به مهارت های بیشتری نسبت به دوچرخه سواران برون شهری نیاز دارند. بنابراین نسبت به آنها پوشش و حفاظت بیشتری احتیاج دارند. فقط کوهستان(استقامتی): در این نوع دوچرخه سواری، شیب های تند تر ،مهارت بیشتر و سرعت کمتری دیده می شود. بنابراین باید پوشش و حفاظت بسیار بیشتری داشته باشید. سراشیبی: حداکثر پوشش حفاظتی در اینجا به چشم می خورد. یک کلاه ایمنی که کاملا صورت را بپوشاند و احتمالا یک عینک ایمنی به جای عینک آفتابی از ابزار های ضروری هستند. پد های دوچرخه سواری کوهستان و محافظ توصیه های مربوط به پد های مناسب، همانند توصیه های کلاه ایمنی هستند: هرچه وضعیت دوچرخه سواری خطرناک تر شود به پوشش و پد بیشتری احتیاج دارید. اکثر دوچرخه سواران با تجربه، معمولا، فقط از پد های زانویی استفاده می کنند، در حالی که تازه وارد ها ممکن است بخواهند از آرنج هایشان هم محافظت کنند. حتی گاهی اوقات افراد با تجربه، برای اینکه راحت تر باشند، تا زمانی که به سراشیبی های تند نرسیده اند اصلا از پد های محافظتی استفاده نمی کنند. آنهایی که در مناطق مطلقا کوهستانی دوچرخه سواری می کنند باید پد های ضخیم تر و بزرگ تر داشته باشند. در سواری سراشیبی نیز پد ضروری است، اغلب اوقات افراد از محافظ های ساق پا نیز استفاده می کنند. کوله های دوچرخه سواری در شرایط غیر مسابقه ای، شما به کوله ای نیاز دارید که همه ابزار های مورد نیازتان را داشته باشد. اکثر دوچرخه سواران، اغلب کوله هایی را ترجیح می دهند که دارای مخزنی برای آب باشند. ترجمه شده توسط تیم تولید محتوای دوبیسل
ادامه مطلب

دیدگاه‌ها

_

حسن قنبری

مطالب بسیار کاربردی و مفید بود. ممنون از شما
_

زهرا لنگری

بسیار منظره‌ی زیبا و دوست داشتنی
_

کوثر برزگر

واقعا زیباست. اما کاش شهروندان گرامی یکم رعایت کنند و به محیط زیست احترام بگذارند.
_

حسن رضایی

خیلی کاربردی بود.
_

نوید احمدی

مطالبتون خیلی کامله. ممنونم که انقدر وقت میزارید.
_

رز اصغری

کامل و عالی
_

هادی عطایی

ای کاش چند مورد از چراغ قوه های برند و عالی رو هم معرفی میکردید.
_

خلیل حسینی

عالی
_

نگار رستمی

خیلی ممنونم عالی بود.
_

علی جعفریان

این مطلب خیلی عالی بود و احساس میکنم به همه نکات در انتخاب و خرید پوشاک کوهنوردی دقیق اشاره شد. ممنونم از مطالب عالیتون.

چرا سامانه کوهنوردی و گردشگری ایران؟

با وب‌سایت ما، دنیای کوهنوردی و گردشگری را کشف کنید. تورهای کوهنوردی متنوعی را ارائه می‌دهیم، از مبتدی تا ماجراجویان حرفه‌ای. از تجربه‌های جذاب در سفرهای کوهستانی گرفته تا تعطیلات کوهنوردی صخره‌ای، همه در اختیار شماست.

کیفیت بالای خدمات

مناسب‌ترین قیمت

رزرو مستقیم ویلا

مناسب‌ برای تمامی فصول