آرامگاه خواجوی کرمانی، یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی شهر شیراز در استان فارس، بر دامنهٔ کوه صبوی و در تنگهٔ الله‌اکبر واقع شده و در شمال‌غربی شهر، نزدیک دروازهٔ قرآن قرار دارد. این مکان به یاد کمال‌الدین ابوالعطاء محمود بن علی‌بن محمود، مشهور به خواجوی کرمانی، شاعر و عارف برجستهٔ قرن هشتم هجری قمری، ساخته شده است. خواجوی کرمانی در کرمان زاده شد ولی بخش مهمی از زندگی ادبی خود را در شیراز گذراند و در این شهر درگذشت و به خاک سپرده شد، و آرامگاه او امروز یکی از نقاط دیدنی و ارزشمند فرهنگی شهر است که هر ساله گردشگران و دوست‌داران ادب فارسی را جذب می‌کند. این آرامگاه در سال 1315 خورشیدی به همت اداره فرهنگ فارس بنا شد و امروزه با شماره 916 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

آرامگاه با ساختاری ساده و فضایی باز و بدون سقف طراحی شده که در میان سنگ‌فرش‌ها و پله‌های سنگی جای گرفته و از آن چشم‌اندازی زیبا به شهر شیراز و دروازهٔ قرآن قابل مشاهده است. سنگ قبر خواجو که در مرکز فضا قرار دارد، درون پوششی شیشه‌ای قرار گرفته و آیه‌ای از قرآن کریم بر آن نقش بسته است، زیرا اطلاعات مستقیم دربارهٔ صاحب قبر روی سنگ دیده نمی‌شود. در کنار آرامگاه، مجسمه‌ای سنگی از خواجوی کرمانی و کتیبه‌هایی از اشعار او دیده می‌شود که تجربهٔ بازدید را برای دوست‌داران شعر و تاریخ عمیق‌تر می‌کند. در بخش‌های بالاتر از آرامگاه نیز سه غار تاریخی وجود دارد؛ یکی از این غارها زمانی محل عبادت و ریاضت این شاعر و صوفیان بوده و در غارهای دیگر آثار تاریخی مانند سنگ‌نگاره‌هایی از رستم و شیر و نقش ناتمام فتحعلی شاه و دو پسرش دیده می‌شود.

برای دسترسی به آرامگاه خواجوی کرمانی، بهترین مسیر از مرکز شهر شیراز است؛ کافی است به سمت دروازهٔ قرآن یا بلوار آیت‌الله ربانی / بلوار هفت‌تنان حرکت کنید و به ورودی محوطه برسید. این موقعیت جغرافیایی در نزدیکی دیگر جاذبه‌های تاریخی شیراز مانند دروازهٔ قرآن، حافظیه، باغ موزه هفت‌تنان و باغ جهان‌نما قرار دارد و می‌توانید برنامهٔ بازدید یک‌روزه فرهنگی–تاریخی ترتیب دهید. بهترین زمان بازدید بهار و اوایل پاییز است که آب‌وهوا مطبوع‌تر است، هرچند شیراز در همه فصل‌ها زیبایی‌های خاص خود را دارد. رعایت اصول گردشگری مسئولانه مثل احترام به آثار فرهنگی، حفظ پاکیزگی و پایبندی به مسیرهای تعیین‌شده به حفظ این میراث فرهنگی کمک می‌کند.