آرامگاه بابا کوهی یکی از مکان‌های تاریخی و معنوی در شهر شیراز استان فارس است که در دامنه رشته‌کوه‌های شمالی این شهر و در نزدیکی دروازه قرآن واقع شده است. این آرامگاه به نام شیخ ابو عبدالله بن عبیدالله شیرازی مشهور به «بابا کوهی» نامیده می‌شود که در اواخر سده چهارم هجری قمری به دنیا آمد و در همان‌جا که امروز آرامگاهش قرار دارد ساکن و درگذشت. محل آرامگاه در ارتفاعات شمال شیراز موقعیتی چشم‌نواز و قابل‌مشاهده از بخش‌های مختلف شهر فراهم می‌کند که به‌عنوان بخشی از میراث فرهنگی ـ تاریخی این منطقه شناخته می‌شود.

آرامگاه نه‌فقط به‌عنوان مقبره یک عارف قدیمی بلکه به‌عنوان یک مقصد گردشگری تاریخی و طبیعی شناخته می‌شود. مسیر سنگ‌فرش و پاکوب منتهی به آرامگاه در دل کوه، چشمه‌ای طبیعی نزدیک به محل، اتاق‌ها و ایوان‌های سنگی که بازدیدکنندگان می‌توانند در آن توقف کنند، و درختان بلند اطراف همگی تجربه‌ای متفاوت از گردش در فضای شهری و طبیعی را ارائه می‌دهند. نمای پانورامیک شهر شیراز از ارتفاعات آرامگاه یکی از نکات جذاب آن برای گردشگران است و بازدیدکنندگان معمولاً از سکوت و چشم‌انداز زیبای اطراف لذت می‌برند. این اثر ارزشمند در تاریخ 25 اسفند سال 1379 با شماره 3285 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و از آن پس توجه ویژه‌ای به حفاظت و مرمت آن صورت گرفت. در پایین آرامگاه فضایی قرار دارد که در سال 1392 خورشیدی توسط تیمی به سرپرستی مهندس علی بهرام کیان بازسازی و مقاوم‌سازی شد و به شکل یک تفرجگاه عمومی درآمد.

دسترسی به آرامگاه بابا کوهی از طریق بلوار جمهوری اسلامی در شیراز امکان‌پذیر است؛ بازدیدکنندگان باید مسیر کوهستانی حدود 1.7 تا 2 کیلومتری را طی کنند تا به محل برسند، مسیری که حدود 30 تا 45 دقیقه پیاده‌روی در شیب ملایم و گاه پله‌های سنگ‌فرش را می‌طلبد و برای افراد با مشکلات تنفسی یا حرکتی ممکن است چالشی باشد. بهترین زمان بازدید از این مکان فصل بهار است که هوا مطبوع‌تر بوده و پیاده‌روی کوهستانی لذت‌بخش‌تر می‌شود. بازدیدکنندگان باید اصول طبیعت‌گردی مسئولانه را رعایت کنند، از رها کردن زباله خودداری کنند و به منابع طبیعی و آثار تاریخی احترام بگذارند تا این میراث معنوی برای آینده حفظ شود.