مجموعه میراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از سازه‌های باستانی برجای‌ مانده از دوران هخامنشی است که در شهرستان پاسارگاد در استان فارس قرار گرفته‌ است. این مجموعه در برگیرنده ساختمان‌هایی چون آرامگاه کوروش بزرگ، پاسارگاد، باغ پادشاهی پاسارگاد، کاخ دروازه، پل، کاخ بارعام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آب‌نماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، ساختارهای دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، محوطهٔ مقدس و تنگه بلاغی است. پاسارگاد پنجمین مجموعه ثبت‌ شده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است که در نشست یونسکو که در تیرماه سال 1383 در چین برگزار شد به دلیل دارا بودن شاخص‌های فراوان با صد در صد آرا در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.

پاسارگاد شیراز پایتخت اولیه امپراتوری هخامنشی بود و توسط کوروش بزرگ در قرن ششم قبل از میلاد مسیح تأسیس شد. نام پاسارگاد در اصل به معنی نیکان روزگار است. نام اصلی شهر پاسارگاد چیزی شبیه «پَسَرگَد» بوده و تلفظ امروزی نیز درست است و رابطه‌ای میان این نام و «پارس» نیست. نام پاسارگاد از نام قبیلهٔ شاهان پارسی یعنی قبیله «پاسارگاد» گرفته شده که «آنان که گُرز گران می‌کشند» معنی می‌داده. همچنین گفته شده که پاسارگاد ممکن است تغییر یافته پارسه گراد باشد که معنی آن «شهر پارس» است. گراد و گورد و گرد (مانند دستگرد) معنی شهر می‌دهد. هلوک اظهار داشته که ممکن است نام ایلامی این محل در اصل بدرکاتا بوده باشد.

پاسارگاد در دشتی بلند به بلندای 1900 متر از سطح دریا، در حصار کوهستان جای گرفته‌است. در سده هفتم قمری اتابکی از سلغریان پارس در نزدیک آرامگاه کورش بزرگ مسجدی ساخت که در آن از سنگ کاخ‌ها استفاده شده‌بود. به مناسبت جشن‌های 2500 ساله شاهنشاهی ایران در سال 1971 این سنگ‌ها دوباره به جاهای اصلی خود بازگردانده شدند. بهترین فصل برای سفر به این منطقه بهار و پاییز است. در فصل بهار، این منطقه‌ی زیبا که در دشتی وسیع قرار گرفته مملو از گل‌های رنگارنگ است. در فصل پاییز، برگ‌های درختان به رنگ‌های مختلف در می‌آیند و منظره‌ای زیبا را خلق می‌کنند.