بُزقوش یا بُزغوش که با نام کوه بزکش نیز شناخته می‌شود، رشته‌کوهی با امتداد شرقی-غربی در جنوب شهرستان سراب و شمال شهرستان میانه در استان آذربایجان شرقی ایران است. این رشته‌کوه در میان دو رود آجی چای و شهر چای و در میان شهرستان‌های ترکمانچای و سراب قرار گرفته‌است. نام بزقوش از دو واژه ترکی بز به معنی خاکستری و قوش به معنی پرنده تشکیل شده و واژه در کل به معنی پرنده خاکستری است. بزقوش شامل کوه‌هایی با شیب ملایم و از سنگ‌های حاصل از غبارهای آتشفشانی مربوط به کوه‌های آتشفشانی سبلان و سهند است.

دامنه‌های بزقوش پوشیده از مراتع زیبا و سرسبز است که در بهار و تابستان پر از گل‌های وحشی مانند شقایق، لاله‌های کوهی و انواع گیاهان دارویی می‌شود. در ارتفاعات بالاتر، پوشش گیاهی به گونه‌های مقاوم به سرما مانند گون، چمن کوهی و بوته‌های خاردار محدود می‌شود. در دامنه‌های پایین‌تر، به ویژه نزدیک روستاهای اطراف، درختان بلوط، بنه، گردو و بادام دیده می‌شوند. این منطقه زیستگاه حیواناتی مانند کل و بز کوهی، قوچ و میش ارمنی، گرگ، روباه، خرس قهوهای و کفتار است. انواع پرندگان شکاری مانند عقاب طلایی، کرکس و همچنین کبک، بلدرچین و چکاوک در این منطقه دیده می‌شوند.

بهترین زمان بازدید از این منطقه بهار و تابستان است. بهترین فصل برای دیدن سرسبزی دامنه‌ها و گل‌های وحشی است. هوا معتدل و مناسب برای کوهنوردی است. در ارتفاعات، هوا خنک و مطبوع است، اما در روزهای گرم، بهتر است صبح زود یا عصر حرکت کنید. در زمستان، قله پوشیده از برف است و فقط برای کوهنوردان حرفهای با تجهیزات مناسب مناسب است. در زمستان و اوایل بهار، احتمال بهمن و بارش‌های شدید برف وجود دارد.