کوه شاه‌جهان با ارتفاع 3٬064 متر، بلندترین قله رشته‌کوه‌های آلاداغ و همچنین مرتفع‌ترین نقطه استان خراسان شمالی است. این کوه باشکوه در بخش جنوب‌شرقی آلاداغ قرار گرفته و پهنه‌ای گسترده از چهار شهرستان استان را در بر می‌گیرد: شمال شهرستان بام و صفی‌آباد، شرق اسفراین، جنوب‌غرب فاروج و جنوب شیروان. شهرهای شیروان، فاروج، اسفراین و بجنورد هر یک در فاصله‌ای نه‌چندان دور از این قله قرار دارند. این کوه با سنگ‌های رسوبی ژوراسیک و ساختاری گسترده در دوران میوسن–پلیوسن شکل گرفته، چشم‌اندازی چشم‌نواز و ترکیب طبیعت و تاریخ را ارائه می‌دهد.

در گویش محلی، قله شاه‌جهان را «شایجان» می‌نامند. این واژه در زبان مردم منطقه، نامی زنانه است که در اشعار فولکلور و متون ادبی، کاربرد فراوانی دارد. کتاب‌هایی چون همراز با نواهای شاه‌جهان (نوشته احمد عضدی و نوروزعلی نوروزی) و سفرنامه از شایجان تا شاه‌جهان (نوشته یوسف‌علی یوسف‌نژاد) به بررسی این قله از منظر فرهنگی و تاریخی پرداخته‌اند. برخی بر این باورند که نام شاه‌جهان از زنی سردار و حکمران به همین نام گرفته شده که حدود 300 سال پیش در این منطقه می‌زیسته و در قله دفن شده است.

طبیعت کوه شاه‌جهان پوشیده از گونه‌های متنوع گیاهی است که برخی از آن‌ها عبارتند از: ارس، زرشک کوهی، کاسنی، پونه، آنخ، آق باش، اسطوخودوس، درمنه، گون، سیاه‌تلو و انواع لاله‌های وحشی. مراتع وسیع و گونه‌های گیاهی ناشناخته، این منطقه را به بهشتی برای علاقه‌مندان به گیاه‌شناسی و طبیعت‌گردی تبدیل کرده است. صعود به قله، برای کوهنوردان با آمادگی جسمانی متوسط مناسب بوده و دشواری آن «متوسط» با افزایشی در شیب و گذر از سلسله‌خان‌ها ارزیابی می‌شود. بهترین زمان صعود، بهار (اردیبهشت) و پاییز (آبان) است؛ در این فصول، مسیر نسبتاً خشک و جاذبه‌های طبیعی بی‌نظیری مثل پوشش ارس، گل‌های وحشی و آبشارها قابل مشاهده‌اند.