تپه نوشیجان در 10 کیلومتری شمال غرب ملایر و در نزدیکی روستای نوشیجان، در استان همدان واقع شده است. این تپه باستانی که به ارتفاع حدود 37 متر از سطح زمین‌های اطراف خود می‌رسد، یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران به شمار می‌رود. تپه نوشیجان در سال 1343 خورشیدی شناسایی شد و در سال 1346 با شماره ثبت 763 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. 

تپه نوشیجان نخستین پرستشگاه کشف‌شده مربوط به دوره مادها در ایران به‌شمار می‌رود و قدمتی در حدود 2800 سال دارد. نوشیجان در واقع مجموعه‌ای معماری شامل تالار ستون‌دار، پرستشگاه، اتاق‌ها، دژ و دالان‌هایی زیرزمینی است که از خشت ساخته شده‌اند و نشان‌دهنده توان معماری و سازمان‌دهی مادها هستند. در کاوش‌های باستان‌شناسی انجام شده در این تپه، نشانه‌هایی از سه دوره باستانی مختلف به دست آمده است: دوره نخست به مادها، دوره دوم به هخامنشیان و دوره سوم به اشکانیان تعلق دارد. از جمله یافته‌های باستانی در نوشیجان، گنجینه‌ای متشکل از بیش از 200 شیء ساخته‌شده از نقره است که قدمت برخی از آن‌ها به حدود 4000 سال پیش می‌رسد.

برای دسترسی به تپه نوشیجان، می‌توان از جاده ملایر به اراک استفاده کرد. در مسیر، تابلوهای راهنمایی به سمت تپه نوشیجان وجود دارد. بهترین زمان برای بازدید از این تپه باستانی، فصل بهار و اوایل پاییز است که هوا معتدل و مناسب برای گردشگری است. برای حفظ محیط زیست و احترام به مکان‌های تاریخی، توصیه می‌شود از زباله‌ریزی خودداری کرده و در هنگام بازدید، سکوت و آرامش را رعایت کنید.