سامانه آبی تاریخی شوشتر که با نام سازه‌های آبی تاریخی شوشتر نیز شناخته می‌شود، مجموعه‌ای به هم پیوسته از 13 اثر تاریخی شامل بند میزان، برج کلاه فرنگی، رودخانه دست‌کند گرگر، پل بند گرگر، مجموعه آبشارها و آسیاب‌های آبی، بند برج عیار و نیایشگاه صابئین، بند خداآفرین، قلعه سلاسل، کانال داریون، پل بند شادروان، بند خاک، پل بند لشکر، بند شرابدار است. این 13 اثر به‌ صورت یک سیستم واحد هیدرولیکی و در ارتباط با یکدیگر کار می‌کنند و در دوران هخامنشیان تا ساسانیان، جهت بهره‌گیری بیشتر از آب ساخته شده‌اند. مجموعه آسیاب‌ها و آبشارها در شرق شوشتر در مسیر رود گرگر و در جنوب پل بند گرگر قرار گرفته است که محوطه‌ای به وسعت 5 هکتار را در بر می‌گیرد. یکی از ویژگی‌های بسیار بارز مجموعه آسیاب‌ها و آبشارها، مجاورت آن با بافت تاریخی شهر شوشتر است. این محوطه علاوه بر استفاده‌های صنعتی، در ایام کم‌آبی نیز، آب مورد نیاز ساکنان را تأمین می‌کرد.

این 13 اثر تاریخی به فاصله کمی از یکدیگر در محدوده شهر شوشتر واقع شده‌اند که با احراز معیارهای 1، 2 و 5، با عنوان سیستم آبی تاریخی شوشتر به صورت یکجا به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره 1315 به ثبت رسیده‌اند. در برخی وبسایت‌های غیر ایرانی از تصویر سازه‌های آبی شوشتر برای معرفی ایران استفاده شده‌ است. یک ویژگی بسیار زیبا و منحصر به فرد بصری نیز که در این مجموعه وجود دارد و جلوه‌ای خاص به آن می‌بخشد این است که آب حاصل از پساب آسیاب‌ها به صورت آبشارهای مصنوعی زیبا به محوطه‌ای حوضچه مانند می‌ریزد که منظره‌ای چشم‌نواز و دل‌انگیز را در مقابل دیدگان هر بیننده به وجود می‌آورد. همچنین در محوطه پشت بند که محل آبگیری سه تونل معروف «سه کوره»، «دهانه شهر» و «بلیتی» است نیز چشم‌انداز زیبایی به چشم می‌خورد.

برای دیدن سازه‌های شوشتر باید راهی خوزستان شوید و سپس مسیر رسیدن به شوشتر را در پیش بگیرید. اگر از سمت تهران حرکت می‌کنید می‌توانید از مسیر آزادراه خرم آباد- اندیمشک به‌ سمت شوشتر بروید که در این صورت نزدیک 9 ساعت زمان می‌برد تا به این شهر برسید. بعد از ورود به شهر، تابلوهای راهنما شما را به این جاذبه حیرت‌آور هدایت خواهند کرد.